dagboek kraamverzorgende
19/05/2022

Dagboek van kraamverzorgende Jackie: ‘Jij bent toch de hulp?’

Jackie van Pul is kraamverzorgende. Op How About Mom deelt ze fragmenten uit haar dagboek over haar dagelijkse werk bij nieuwe gezinnen thuis. ‘Ze opent de deur van haar kledingkast. Het is een gigantische puinhoop. ‘Déze kleren’, zegt ze, ‘Het is echt een rommel’. ‘Wil je dat ik dat opruim?’, vraag ik verbaasd aan haar.’

‘Het is 07:00 wanneer mijn wekker gaat. Oef, dat doet altijd pijn bij mij hoor. Ik zet het koffieapparaat aan en maak mezelf klaar om naar mijn gezin te gaan. Ik drink mijn koffie op, kijk nog even snel in de spiegel voor ik ga en vertrek.

Zoals bij elk gezin gebruik ik de eerste dag om kennis met elkaar te maken. We kletsen wat en zodoende kom ik meer over het gezin te weten en krijg ik vaak te horen wat ze prettig vinden en wat ze van mij verwachten. Ik leg dan ook uit wat de taken van een kraamverzorgster zijn. Ook bij dit gezin heb ik dat op dag 1 gedaan. Inmiddels is het dag 6 en ik merk gedurende de week dat ze graag tegen me zeggen wat ze gedaan willen hebben in huis. Om hen een perfecte week te geven probeer ik dit zo goed mogelijk te vervullen. Het zijn immers ook hele lieve gastvrije mensen.

“Ik wil zo de slaapkamer opruimen”

Ik kom die dag om 08:00 aan bij het gezin en papa is al in de weer, hij werkt thuis vandaag. Mama is al wakker en zit in bed. We bespreken hoe de nacht is geweest en maak een ontbijtje voor haar. Wanneer ik haar het ontbijt gebracht heb en naar beneden wil lopen zegt ze nog: “Oh ja jackie, ik wil straks even de slaapkamer gaan opruimen”. Ik dacht bij mezelf ‘wat goed, ze wilt weer activiteiten gaan doen’. Ik zeg haar dat dat heel goed is en loop naar beneden. Daar ga ik verder met wat huishoudelijke dingen en maak ik de lunch vast klaar.

Wanneer ik klaar ben met de lunch en alles opruim, roept de kraamvrouw mij. ‘Jackie, ik wil gaan opruimen’. Terwijl ze mijn naam roept loop ik al richting de trap, omhoog naar waar ze is. Ze staat in de slaapkamer en ik krijg gelijk spullen in mijn handen. ‘Dit moet in de tweede la in de badkamer, zegt ze. Een stem in mijn hoofd denkt ‘uhm?’. Maar ik loop zonder aarzelen naar de badkamer. Kleine moeite denk ik. Wanneer ik terug kom krijg ik weer iets, en ze rommelt verder. Na een aantal keer is ze klaar en ik wil verder gaan met mijn taken.

Ik sta werkelijk paf

Ze roept me terug en zegt “wil je de was alsjeblieft opruimen?”. Ik kijk naar de stapel was die ik zojuist van zolder mee heb genomen die ik gevouwen heb. Meestal leg ik dit ergens klaar en vraag ik het gezin dit zelf een plekje te geven. Dat zeg ik nu ook tegen haar, dat ze het inruimen van de was beter zelf kan doen en dat dit een fijne, rustige activiteit voor haar is. ‘Dat bedoel ik niet’, zegt ze, en ze draait zich om. Ze opent de deur van haar kledingkast. Het is een gigantische puinhoop. ‘Déze kleren’, zegt ze, ‘Het is echt een rommel’. ‘Wil je dat ik dat opruim?’, vraag ik verbaasd aan haar. ‘Ja’, zegt ze. Ik sta werkelijk paf en moet een lach onderdrukken. ‘Lieve schat’, zeg ik, ‘dat zul je echt zelf moeten doen. Dit behoort niet tot mijn takenpakket als kraamverzorgster’. Ik zie aan haar gezicht dat ze het niet begrijpt. ‘Hoezo, jullie zijn toch hulp?’. Dit keer kan ik mijn lach niet onderdrukken, omdat ik het een beetje grappig vind, maar ook omdat het me frustreert. ‘Nee, ik ben geen hulp’, zeg ik tegen haar en ik loop naar beneden. Ik mot even verwerken wat er zojuist gebeurde.

Het ligt in mijn aard om het anderen naar hun zin te willen maken en daarin loop ik mezelf soms voorbij en voer ik taken uit die ik eigenlijk niet hoef te doen. Dat vind ik vaak niet erg of ik wil de confrontatie niet aangaan. Maar dit kwetste me en ik voel me gefrustreerd. Ik ben toch een kraamverzorgster, geen huishoudster, denk ik bij mezelf.

Gelukkig heb ik een fijne werkgever en leg dit verhaal bij haar neer. Zij belt het gezin ter evaluatie en bespreek met hen nogmaals wat onze taken wel en zijn. Wanneer ik naar boven loop om het gezin een lekkere smoothie te brengen, excuseren ze zich en geven ze aan dat ze dachten dat dat erbij hoorde. Ik voel me opgelucht en ben blij dat het nu uit de lucht is.’

Meer lezen?
Dagboek van kraamverzorgende Jackie: “Deze ouders lijken maar niet te beseffen welke zorg hun baby nodig heeft”
Dagboek van kraamverzorgende Jackie: “‘Help haar, ze doet niets meer’, gilt de moeder”

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen