Een brief aan een nieuwe mama

‘Geniet ervan’ zeggen ze. Jij slaapt al wekenlang maar een paar uurtjes per nacht, je tepels doen pijn, je haren zijn al dagen niet gewassen en je ruikt naar zweet en opgedroogde melk. Genieten… Wat is hier nou genieten aan?

Je zult af en toe zo moe zijn dat je zelfs staand aan het aanrecht – terwijl je wacht tot het water kookt voor het flesje – een klein dutje doet. Hoi hoi, weer een minuutje slaap gepakt. 

Jullie zullen midden in de nacht als twee kleine kinderen bekvechten over wie er uit moet. Op dat moment vervelend, maar in de ochtend kun je er (hopelijk) weer om lachen. Vergeet vooral niet om dit soort ruzies niet persoonlijk op te vatten. Midden in de nacht draait het om overleven, niet om doen wat hoort. 

Als het slaapgebrek zijn tol begint te eisen, als de muren thuis op je afkomen, als de behoefte aan even-tijd-voor-mij-alleen te groot wordt, kun je af en toe naar je partner kijken en denken: waarom?! Waarom hebben wij met elkaar een kind gekregen?! Je kunt fantaseren over hatsee zo de deur uitlopen, of hem/haar zonder pardon weg te sturen. Niet per se aardig of gezellig, maar wel volkomen normale gedachten die je kunt hebben in deze uitdagende fase in jullie relatie. Welcome to parenthood. 

Hoewel dat ellendige schuldgevoel (hi, momguilt) alles zal doen om je tegen te werken, is die tijd voor jezelf noodzakelijk. Neem dat van mij aan. Het doet er echt niet toe hoe jij die tijd vult – of dat nu sportend, badderend, lezend of in je eentje rondrijdend in de auto met 90’s hits uit de speaker is – als je het maar neemt. Ik weet ook dat het een uitdaging is. Dat je je bezwaard voelt om iemand anders op je kindje te laten passen, al is het maar voor een uur. Dat die eerste keren zonder baby onwennig voelen, je op de klok blijft kijken, je om foto’s blijft vragen, je aan je borsten blijft voelen of het alweer tijd is om te drinken… 

Geloof mij; je bent simpelweg een betere moeder als je af en toe iets voor jezelf doet. En nee: boodschappen doen telt niet als selfcare. Hoewel in je eentje (rustig!) door de winkel loopt kan voelen als een mini-vakantie, hoor je in de tijd voor jezelf even echt iets voor jezelf te doen. Tenzij boodschappen doen jouw grootste hobby is, dan heb ik niets gezegd. 

Je zult je in het begin bezwaard of opgelaten voelen, maar het is belangrijk om om hulp te vragen. Onderschat niet hoe fijn vrienden, familie of buren het vinden om iets voor jou te kunnen betekenen. Een avondje oppassen, een warme maaltijd langsbrengen, even met jouw kindje in de draagzak lopen, een stofzuiger door je huis halen, zorgen dat er een traktatie voor op de crèche komt: jij of jullie hoeven het niet alleen te doen. 

Nog een belangrijke les als nieuwe moeder: niet alles is leuk. Soms zijn er zelfs hele dagen of periodes die niet leuk zijn. Krampen, sprongetjes, tanden die doorkomen, de eerste vaccinaties. Net als je denkt: he he, best leuk dat moeder zijn, volgt er een nacht waarop je er tien keer uit moet. Er zijn dagen waarop je denkt: bleef je maar voor altijd zo lief en klein. Er zijn dagen waarop je niet kan wachten tot je kindje niet meer volledig aan jouw zorg overgeleverd is. Je gaat naar de klok kijken, wachtend tot het eindelijk bedtijd is. En als ‘ie slaapt, spendeer je het eerste uur van je vrije avond aan foto’s en video’s kijken van jouw kleintje. 

Mijn favoriete mantra tijdens dat eerste jaar moederschap (en de bevalling trouwens): this too shall pass. Als je je afvraagt of je ooit minder moe zult zijn, dan is dat antwoord: ja. Als je je afvraagt of je ooit weer zonder vlekken op je kleding naar buiten zult gaan, dan is het antwoord: ja. Sommige veranderingen zijn blijvend. Het gevoel dat je je hart aan de buitenkant draagt? Jep, dat blijft. Nooit meer 100% zorgeloos zijn? Die ook. 

Je hoeft niet bezig te zijn met de vraag wanneer je je oude lichaam terugkrijgt. Je bent je lichaam namelijk nooit kwijtgeraakt. Het is alleen veranderd. Met de komst van jouw kindje(s) zijn er ook veranderingen aan je lichaam bijgekomen en die horen nu simpelweg bij jou. Zie het als een permanent bewijs dat jij in staat bent om iets geweldigs te doen: een mensje op de wereld zetten. Je hoeft nergens naartoe ‘terug’. Je bent geweldig zoals je bent. 

Er gaan meningen komen. En oordelen. Over alles wat je wel of juist niet doet. Goed bedoelde adviezen. Soms waardevol, soms hoogst irritant. Die eerste weken komt alles hard binnen, en trek je je alles aan. Ook dat gaat gelukkig voorbij. Je gaat een filter ontwikkelen voor de meningen en oordelen van anderen. 

Niet alles zal verlopen zoals jij het van te voren had gehoopt. Een keizersnede in plaats van een vaginale bevalling. Toch de fles in plaats van de borst. Dingen die je van te voren had verwacht nooit te doen als moeder, ga je toch doen. Co-sleepen, je baby in bed nemen, of de eerste weken je huis niet uitkomen. 

Vergeet niet dat kinderen eigenlijk heel gemakkelijk zijn. Ze hebben eten nodig, aandacht, veiligheid en vooral heel veel liefde. Dat haar sokken niet matchen bij haar broekje vindt je baby niet erg. Probeer dat soort dingen zelf dus ook vooral lekker los te laten.  

Vertrouw op jouw gevoel en handel uit liefde, dan komt het goed. Wees mild en lief voor jezelf. Met je kindje komt het goed, net als met jou. 

Liefs, 

Een mama die hier ook allemaal doorheen is gegaan.