Blog Kubra: de stilte tussen het lawaai

Moederschap wordt vaak afgeschilderd als een constante stroom van liefde, vrolijke chaos en familiegeluk. Toch zijn er momenten die daar haaks op staan. Wat minder besproken wordt, is het gevoel van eenzaamheid dat veel moeders ervaren, zelfs wanneer ze omringd zijn door hun gezin, vrienden of een levendige omgeving. Deze eenzaamheid voelt anders dan het simpelweg alleen zijn. Het is een dieper, bijna existentieel gevoel dat soms op onverwachte momenten naar boven komt.

Ik herinner me nog een zonnige middag in het park, omringd door andere moeders, terwijl Sura en Ilyas vrolijk door de speeltuin renden. Lachen en kletsen, het leek perfect. Maar terwijl ik daar zat, voelde ik een knoop in mijn maag. Ik was fysiek niet alleen, maar toch voelde het alsof niemand écht zag hoe moe ik was, hoeveel moeite ik deed om alles soepel te laten verlopen, en hoe erg ik verlangde naar een moment voor mezelf. Ik voelde me schuldig. Hoe kon ik me zo voelen terwijl ik omringd was door mijn kinderen en andere volwassenen?

Moederschap kan isolerend zijn

Eenzaamheid onder moeders is een taboe omdat het niet past in het romantische plaatje van het moederschap. Als moeder moet je toch gelukkig zijn? Je hebt tenslotte je kinderen, vaak ook een partner, misschien zelfs je vrienden en familie om je heen. Maar moederschap kan intens isolerend zijn, juist omdat je vaak meer tijd besteedt aan zorgen voor anderen dan aan jezelf. Er zijn dagen waarop ik alleen maar de naam “mama, , mama, mama” hoor, maar zelf niet eens de ruimte heb om even stil te staan bij hoe ik me echt voel.

Na lang nadenken, besef ik dat deze momenten niet alleen voortkomen uit vermoeidheid, maar ook uit een diep verlangen naar verbinding. Niet alleen met anderen, maar ook met mezelf.

Neem bijvoorbeeld die keer dat ons gezin een dagje weg ging. Alles was tot in de puntjes gepland: van de lunchpakketjes tot de speeltijd. Bij aankomst voelde ik me echter uitgeput en overprikkeld. Terwijl iedereen zich leek te vermaken, zat ik in een soort waas van gedachten: “Is dit het? Waarom voel ik me niet zo gelukkig als ik zou moeten zijn?” Het was tevens ook de realisatie dat ik mijzelf misschien wel een beetje ben vergeten in de chaos van alle (verplichte) afspraakjes. 

Eenzaam als nieuwe moeder: hier kan dat geïsoleerde gevoel vandaan komen

Eenzaam als moeder

Schrijven over deze momenten voelt bevrijdend, omdat ik weet dat ik niet de enige ben. Er zijn vast andere moeders die zich soms zo voelen, ook al geven we het niet altijd toe. We willen immers de sterke moeders zijn, de moeders die alles aankunnen en er altijd voor hun kinderen zijn – met een cappuccino in de hand en een vleugje glitter op het gezichtje. Maar de waarheid is dat moederschap ons ook kwetsbaar maakt. Kwetsbaar voor gevoelens van eenzaamheid, twijfel en de vraag of we het wel goed doen. En weet je wat? Dat betekent absoluut niet dat je een slechte mama bent of dat jij jouw kinderen tekort doet. Het is een gewoon een teken dat je menselijk bent. 

Het gevoel van eenzaamheid is geen teken van zwakte; het is een teken dat je behoefte hebt aan verbinding, met jezelf en met anderen die jouw ervaringen delen. Dus als je je eenzaam voelt, zelfs wanneer je omringd bent door mensen, weet dan dat dit gevoel er mag zijn. Het hoeft geen taboe te zijn. Moederschap is een prachtige, maar ook intense ontwikkeling, en soms is het oké om toe te geven dat het niet altijd voelt zoals je had verwacht. Het delen van die realiteit maakt ons menselijk, en misschien brengt het ons dichter bij elkaar. 

Samantha koppelt moeders aan moeders voor extra steun: ‘Ik weet hoe eenzaam het moederschap kan zijn’

Het moederschap: nog nooit zo gebroken geweest, maar toch ook nog nooit zo compleet