Hoe ik mijn eigen keuzes maakte in het ouderschap

Het blijft bijzonder hoe je jezelf gek kan maken. Over het algemeen zijn mensen daar al goed in, maar zodra je mama bent lijkt dat nog net een tandje erger te worden. Als je van een afstand jezelf bekijkt is het soms van de zotte wat je doet of onderneemt om maar aan (absurde) eisen te voldoen. En het allerergste: die eisen komen 9 van de 10 keer vanuit onszelf.

Wanneer is het goed?

We willen allemaal het beste voor onze kinderen. We willen ze alle kansen en mogelijkheden geven. Ze helpen om zich zo goed mogelijk te ontwikkelen. We willen ze ondersteunen om zichzelf te zijn. We willen ze leren dat ze mogen zijn wie ze willen zijn. En dat ze nooit iemand moeten laten bepalen wat ze zouden moeten doen. Met andere woorden; dat ze op zichzelf leren vertrouwen en zichzelf goed genoeg vinden. Wat dat zijn ze ook. Meer dan goed genoeg zelfs.

Het goede voorbeeld

Maar om ervoor te zorgen dat onze kindjes dat gaan doen in de toekomst, zoeken we ons als ouders helemaal suf naar de beste methode, tips, adviezen en handvatten om dat te bereiken. En dat bewonder ik. Ik doe het zelf ook. Ik blijf het fascinerend vinden dat heel veel ouders steeds opnieuw de drive hebben om zichzelf te ontwikkelen. Zichzelf uit te dagen en op zoek te gaan naar nieuwe inzichten. Ik vind het alleen jammer als ik merk dat ouders daarin doordraven en het ten koste van zichzelf gaan. Want dat is nou juist het voorbeeld dat we niet willen geven.

Been there…

Ik heb het ook gedaan, zeker bij mijn oudste dochter. Bij mijn eerste kindje had ik de neiging om perfectie na te streven. Zo was er een moment dat ik gezellig koffie aan het drinken was met de andere moeders uit mijn zwangerschapsgymgroepje. Het was een fijne club waarin je kon zijn wie je was en je vragen, twijfels of onzekerheden uiten. Die bespraken we samen en we wisselden tips uit.

Zo was er een moeder die een bestand had uitgeschreven met allemaal kleuter- en kinderliedjes. Die had ze in een map gestopt. Regelmatig ging ze samen met haar dochter op de grond liggen om samen liedjes te zingen en de bijbehorende gebaren te doen. Superleuk. Haar dochter herkende de liedjes en gebaren ook al en kwam zelfs zelf met de map aan. Ik werd er helemaal enthousiast van en wilde dat ook.

… Done that

En daar lag ik een paar dagen later. Op de houten vloer in de huiskamer. Met mijn dochter naast me en de map boven ons met daarin de liedjes, uitgeprint en wel. Ik ben alleen aardig klunzig dus liet uiteraard eerst de map nog op (gelukkig) mijn gezicht vallen, maar ging vol goede moed door. Dochterlief vond het nog niet zo interessant. Maar ik hield vol. We gingen liedjes zingen. Samen. Dat was namelijk gezellig. Quality time. En daarnaast ook goed voor de ontwikkeling. Dus zeker weten dat ik (en zij) dat vol ging houden.

De grootste fout die je kon maken, maakte ik

Er is alleen één ding wat belangrijk is in dit verhaal; ik kan niet zingen. En ik heb al helemaal geen gevoel voor ritme of melodie. Ik vond het ook altijd heel vervelend om in het openbaar te zingen. Wat neuriën ging nog wel, maar daar hield het op. En daar lag ik dan op de grond. Met een map met kleuter- en kinderliedjes waarvan ik de helft niet eens kende. Laat staan dat ik dus wist hoe zo’n liedje hoorde te klinken. En dat voelde zo niet oké. Dat was niet wie ik ben. De oplossing was heel simpel: ik stopte.

Ik moest vooral doen waar ik me goed bij voelde

We zijn opgestaan. Ik heb mijn dochter in de wandelwagen gezet en ben met haar gaan wandelen. En onderweg benoemde ik wat ik zag. En waren we gezellig samen naar de diertjes aan het kijken. En naar de bomen. En ik genoot. Ik hou namelijk van buiten zijn. Ik vind de natuur prachtig. Kan genieten van ieder seizoen met zijn eigen charmes. Buiten zijn geeft mij ruimte. Mijn dochter had een prachtige glimlach op haar gezicht en had er duidelijk veel lol in.

Wat voelt voor jou goed?

Zo kom ik tot de kern van mijn advies aan andere ouders: kies wat werkt voor jou. Laat je niet gek maken door wat anderen doen. Of wat zou horen. Of hoe het zou moeten gaan.

Als iets voor jou niet goed voelt, stop er dan mee. Ik snap best dat mijn dochter niet rustig op de grond wilde blijven liggen. Ik straalde waarschijnlijk aan alle kanten uit dat ik me totaal niet op mijn gemak voelde. Dus waarom zou zij op haar gemak zijn?

Dit wil niet zeggen dat je nooit eens adviezen moet inwinnen. Of eens een boek met andere opvoedtips moet (mag) lezen. Zeker als je vastloopt is het alleen maar fijn om je horizon eens te verbreden en op zoek te gaan naar hoe anderen het doen. En vooral te gaan ontdekken wat bij jou past en voor jullie werkt.