‘Jullie kunnen natuurlijk zelf jullie tijd indelen met een baby, ideaal!’ Een veelgehoorde uitspraak uit onze omgeving. En het is waar: Sander en ik hebben een vrij leven. But it comes with a price…
Sander en ik werken vanuit waar we willen en wanneer we willen. Oké, met een baby is dat ineens minder exotisch – ik schrijf deze blog gewoon achter m’n bureau in onze Spaanse casa, met de ventilator op standje tornado. En ook wanneer we willen wordt met een baby ineens wat minder spontaan. En werken voor wie we willen, daar heb ik gelukkig wel echt de volledige vrijheid in.
Ja, als ik het zo lees hebben we het aardig goed voor elkaar. En dat is ook niet over één nacht ijs gegaan: we werken sinds 2019 zowel remote als freelancer. Dat ging echt niet direct smooth van het ene op het andere moment.
Teleurstellingen, onzekerheid, afwijzingen en veel meer moeten regelen vergeleken met iemand die in loondienst zit. Maar het zorgt er wel voor dat we – inderdaad – onze eigen kunnen indelen.
Op dit moment is onze dochter ruim 8 maanden oud. Ze is in november geboren in Spanje. Waar je in loondienst ‘gewoon’ recht hebt op 16 weken zwangerschapsverlof, werkt dat als ondernemer (tel daarbij op in Spanje) net even anders. Je werkt (in principe) door tot je bevalt. Haha, zie je het al voor je? Zit je middenin je Teams-meeting persweeën op te vangen.
Gelukkig ging ik al iets eerder met verlof. Daarvoor moet je in Spanje een ‘baja’ aanvragen: een soort ziektebrief. Ik ging met m’n naïeve hoofd naar de huisarts en zei: ‘ik ben 36 weken zwanger en ik wil graag een baja vanaf volgende week. Kun je dat regelen?’ De huisarts keek op van d’r toetsenbord, vanachter haar bril onderzochten haar ogen me: ‘Wat zijn precies je symptomen?’
Eh… Nou eh, heb je even? Dikke enkels, ik slaap slecht, ik wil bingen met Netflix en chips? Dacht ik. Maar haar blik verraadde dat ik dat niet moest zeggen. Dus zei ik: ‘nou ja, ik heb wel wat last van m’n rug…’ waarop ze me instemmend glimlachte en knikte. ‘Ja, dat bedoelen we inderdaad…’ met nog net geen dikke, vette knipoog erachteraan. Ik werd verder niet onderzocht en mocht een paar dagen later de ‘baja’ ophalen, waarmee m’n vroegtijdige verlof werd ingeluid. Je krijgt dan een kleine vergoeding (een habbekrats) om te Netflixen en chips te eten op de bank (niet gedaan trouwens, ik had enorme nesteldrang).
Goed, dan de administratieve rompslomp na de bevalling. Als Nederlandse in loondienst wordt dat netjes voor je geregeld en krijg je een uitkering. In Spanje moet je dat zelf regelen via de ‘social security’ als autonoma (zelfstandige), maar dan wederom voor een habbekrats. Je mag in ieder geval 6 weken geen inkomsten genereren (stond mijn hoofd ook niet helemaal naar) en ontvangt daarvoor een kleine vergoeding. Ik kon deze regeling eenmalig verlengen met 10 weken en dat heb ik gedaan.
Na ongeveer 3 maanden ging ik weer minimaal aan het werk. Dat was niet per se nodig, omdat mijn vriend ook als freelancer werkt en we het met zijn loon volledig konden opvangen. Maar af en toe m’n hersenen op een andere manier inzetten (of, laten we eerlijk zijn, bijkomen van een brakke nacht) vond ik geen straf. Daarnaast werk ik vanuit huis en word ik niet ‘echt’ gescheiden van onze kleine meid (mede omdat ik nog borstvoeding geef). Ik werk momenteel alleen op woensdagen, dan is mijn vriend namelijk vrij. De zorg komt dus volledig op ons tweeën neer. Het is soms best jongleren, die combinatie.
Binnenkort breekt er een nieuw tijdperk aan: de Spaanse opvang! Een mijlpaal. Ik sta er met gemixte gevoelens in: ik heb heel veel zin om nieuwe projecten op te pakken, wat meer ‘me-time’ te hebben en ik weet dat het goed voor onze dochter is. Ook om in aanraking te komen met Spaanse kinderen en de taal.
Maar oh, aan de andere kant huilt mijn moederhart. Want ja, de vrijheid die we hebben gecreëerd is heerlijk. We kunnen het zelf indelen en – buiten de never ending to-do lijst – vind ik dat we best wel een gesmeerd team zijn. Zonder een ‘direct’ opvangnet je kindje in het buitenland opvoeden is soms pittig, maar ik zou het op geen enkele andere manier doen.
Ik ga onze dochter nu even een extra dikke knuffel geven en optimaal genieten van deze laatste ‘fulltime’-maand.
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen