© 2024 // How About Mom
Wat als je zó graag een tweede kindje wil, maar eenmaal zwanger, je vooral kampt met sombere gedachtes en angsten? Het is het verhaal van Tessa (’97), moeder van dochter Lynn (’20) en zoon Jay van twee weken oud. Aan How About Mom vertelt ze over haar depressieve gevoelens tijdens haar zwangerschap en hoe die nu – tijdens de kraamperiode – nog steeds onderdeel van de dag zijn.
Het was een grote wens die uitkwam toen Tessa in verwachting raakte van haar tweede kindje, maar helaas was haar gevoel alles waar ze van niet droomde. ‘Ik had verwacht dat ik op een roze wolk zou zitten, dat ik dankbaar zou zijn dat er een kindje in m’n buik zit, maar in plaats daarvan voelde ik me niet gelukkig’, vertelt Tessa. ‘Niet per se met de zwangerschap niet, maar in het algemeen: ik zat niet lekker in m’n vel waardoor ik niet kon genieten.’
Het ongelukkige gevoel dat Tessa ervaart, zorgt ervoor dat ze tijdens haar zwangerschap steeds angstiger wordt. ‘Ik was bang dat ik geen gevoel zou hebben voor het kindje in m’n buik en dat nam ik mezelf heel erg kwalijk, waardoor ik me nog slechter ging voelen. Want waarom kon ik niet blij zijn met mijn zwangerschap? Ook naar m’n dochter toe voelde ik me slecht: ik kon niet de moeder zijn die ze wilde zijn en ze merkte aan alles dat het niet goed met me ging.’
Als Tessa op een zeker moment aan alles voelt dat het niet goed met haar gaat, trekt ze aan de bel. Ze wordt doorverwezen en gaat – onder begeleiding van een psychiater – in groepstherapie. ‘Dat heeft me goed geholpen, maar naarmate de bevalling dichterbij kwam, had ik weer steeds meer last van angsten’, aldus Tessa. ‘Ik maakte me vooral zorgen hoe ik zou reageren als mijn zoon zometeen op m’n borst zou liggen. Zou ik iets voor hem voelen? Of alleen maar ongelukkig zijn?’
Uiteindelijk komt de angst voor het ontbreken van het gevoel voor haar zoon niet uit. ‘Gelijk toen ik Jay voor het eerst zag en vastpakte, voelde ik een intense liefde voor hem’, vertelt Tessa. ‘Ik was zo opgelucht dat ik iets voelde en blij kon zijn als ik naar Jay keek. Na zijn geboorte – twee weken geleden – zat ik de eerste twee dagen ook echt wel op een roze wolk, totdat ik op dag drie ineens weer geconfronteerd werd met nare gevoelens. Van de een op andere dag werd ik van die wolk afgeduwd en kwamen mijn angsten en schuldgevoelens weer om de hoek kijken.’
Tessa heeft lange tijd hoop gehad dat haar depressieve gevoelens na de geboorte van Jay zouden verdwijnen en dus was het behoorlijk schakelen toen dat niet het geval bleek. ‘Met de komst van mijn zoon kreeg ik namelijk weer last van andere angsten onzekerheden. Ik voel me nu schuldig naar Lynn toe als ik tijd met Jay doorbreng en andersom. Ook is Jay een onrustiger baby’tje dan Lynn en moet ik heel erg wennen aan dat hij zo aanhankelijk is. Soms denk ik ook: ‘Zou hij zo onrustig zijn omdat hij voelt hoe ik me voel?’ en dan overvalt me een gevoel van verdriet en onzekerheid.’
Die nieuwe onzekerheden maken dat Tessa regelmatig wordt overvallen door angst. ‘Ik word er eigenlijk iedere keer weer opnieuw door overvallen. Hoe kan het dat ik me zo voel? Wat is er mis? En wanneer ga ik me weer gelukkig voelen?’, aldus Tessa. ‘Die gedachtes zorgen ervoor dat ik het soms eng vind om de toekomst na te denken. De ene dag kan ik vertrouwen hebben in dat het goed komt, de andere dag voel ik me slecht en heb ik dat niet. Ik houd ervan de controle te hebben en dat is nu juist – gekeken naar m’n gevoel – wat ik niet heb.’
Hoewel Tessa dus nog steeds kampt met depressieve gevoelens, angsten en onzekerheden, is het niet zo dat ze helemaal niet gelukkig kan zijn. Integendeel. ‘Ik kan onwijs genieten van de momenten met Lynn en Jay en dan juist dat roze wolk-gevoel ervaren. En ergens weet ik ook wel dat het wennen is, ineens een nieuw mensje in je gezin, en dat heeft tijd nodig. Ik heb dan ook wel vertrouwen in dat het goedkomt en dat we onze weg vinden.’
Omdat Tessa lange tijd gedacht heeft dat ze de gevoelens die ze voelde, niet mocht voelen, vindt ze het belangrijk om haar verhaal te doen. ‘Er heerst een soort beeld dat je je als moeder nooit niet goed mag voelen, maar dat is niet realistisch. Doordat ik lang heb gedacht dat ik de enige ben die me zo voelde, legde ik juist nog een grotere druk op mezelf en nam ik het me nóg meer kwalijk dat ik me zo voelde. Een gevoel van schaamte heerste ook heel lang, totdat ik erover ging vertellen op Instagram en erachter kwam dat ik lang niet de enige ben. En dat is heel fijn om te ervaren.’
Meer lezen?
Mijn vierde trimester: ‘Ik had een grijze wolk met een roze randje’
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom