Mijn vierde trimester: “Ik had een grijze wolk met een roze randje”

Het vierde trimester, de eerste drie maanden met jouw baby. Een periode waarin jouw herstel centraal staat, samen met het wennen aan een nieuw mensje in jouw of jullie leven. Een fase in je leven die de meeste vrouwen omschrijven als een rollercoaster aan emoties. Hoe was dit voor jou? Deze week vertelt Lisette, moeder van Fien (‘20) en bonusmoeder van Saar (‘16), haar verhaal.

Hoe zou jij het vierde trimester in één woord omschrijven? 

“Zwaar”

Had jij je voorbereid op jouw kraamperiode? Zo ja, hoe?

“Niet echt. Vooral op de bevalling. Ik had verwacht dat de kraamperiode vanzelf zou gaan”

Kun je iets vertellen over jouw bevalling?

“Ik heb een hele fijne thuisbevalling gehad. Om 7.30u braken mijn vliezen spontaan en om 13.33u was Fien er. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik heel mobiel was in mijn kraamperiode, misschien wel te mobiel. Ik kijk echt heel positief terug op mijn bevalling, behalve dat er te hard aan Fien haar schouders is getrokken om haar eruit te krijgen. Hierdoor had zij vanaf de geboorte direct pijn (KISS kindje).”

Hoe heb je jouw lichamelijke herstel na de bevalling ervaren?

“Het herstel ging bij mij echt bovenverbazing goed: ik zat twee uur na de bevalling alweer beneden op de bank. Juist doordat het zo voorspoedig verliep, ging ik te snel. Het ging gelukkig goed, maar ik zou een volgende keer veel meer rust nemen. Veel meer lekker samen in een bubbel blijven. Nu dacht ik echt: waarom zit iedereen beneden en ik boven? Ik wil erbij zijn.”

Waarvan dacht jij: had iemand mij dit even van te voren kunnen vertellen?!

“Dat die roze wolk zwaar overdreven is en het eerder een grijze wolk is met een randje roze.”

Heb je iets speciaals gedaan of juist gelaten in de kraamperiode?

“Ik had heel veel willen doen in de kraamtijd, maar Fien was vermoedelijk een KISS-kindje. Ze had door de bevalling heel veel last van haar rug/schouders/nek. Hierdoor ging de borstvoeding zeker niet vanzelf. Hier had ik meer aandacht aan willen besteden, maar er was niet genoeg rust. Ik ben na negen weken helaas gestopt. Vanaf het moment dat er flesvoeding kwam, kwam er nog meer onrust. Toen was er waarschijnlijk een koemelkallergie.”

Welke tip of advies zou jij aan een andere aanstaande moeder willen geven over het vierde trimester?

“Rust, rust, rust! Laat anderen voor je zorgen en zorg jij ervoor dat je lekker met die kleine in jullie bubbel blijft. En vertrouw op je moedergevoel, want dat klopt altijd.”

Is er nog iets anders dat jij wilt delen over jouw eerste drie maanden als (nieuwe) moeder?

“Ik heb het als heel zwaar ervaren, omdat ik een kindje had dat de eerste maanden van haar leven pijn had. Continu. Dus we zaten met vijf dagen al bij een osteopaat, hebben een manueel therapeut gehad, ze heeft in het ziekenhuis gelegen en we hebben zelfs aangeklopt bij een homeopaat. Wanneer Fien huilde, huilde ik met haar mee. Ik heb mij erge zorgen gemaakt en kon zelf weinig rust nemen. Ze leek ook een koemelkallergie te hebben waardoor er nog meer onrust kwam. De borstvoeding liep door alle onrust niet en ook de band met mijn dochter was niet zoals ik in het begin had verwacht.

Ik zat dagen met haar op de bank, want ze sliep alleen bij mij, ook al wilde ik dat helemaal niet. Erop uit wilde ik, maar ik durfde nergens naar toe omdat ik bang was dat ze niet zou slapen maar huilen. Ik heb me zelfs schuldig gevoeld naar mijn vriend toe. Door de hulp van een praktijkondersteuner/psycholoog kwam ik weer een beetje op de wereld. Wat was ik blij dat ik na 4,5 maand weer kon werken en het zorgen even aan iemand anders kon overlaten. Pas vanaf 6 maanden was er rust. En nu is ze een leuke, drukke, eigenwijze meid van 1,5 jaar.”

Fotocredits: River Slootweg 

Meer lezen?

Tien keer prachtige postpartum foto’s

Zes tips van een postpartumbehandelaar om je voor te bereiden op de kraamtijd