Leslie Keijzer over postnatale depressie: ‘Ik heb er lange tijd niet aan willen toegeven’

Leslie Keijzer, bekend van ‘Echte Gooische Moeders’, kreeg na de geboorte van haar zoons Moises (4) en Manuel (2) neerslachtige en angstige gevoelens. Ze blijkt beide keren een postnatale depressie te hebben. Nu deelt ze haar verhaal in haar pas verschenen boek. We spreken Leslie over ‘Mama huilt harder: twee kinderen, twee depressies’.

Gefeliciteerd met de publicatie van je boek! Hoe kwam je op het idee om een boek te schrijven?

‘Tijdens de opnames van ‘Echte Gooische Moeders’ ging ik steeds meer m’n verhaal vertellen, omdat ik het niet meer volhield om te doen alsof er niets aan de hand was. Ik kreeg ontzettend veel berichtjes van vrouwen die aangaven zich net zo te voelen als ik. Toen dacht ik: daar moet ik wat mee. Zeker omdat ik het destijds lastig te geloven vond dat ik nog beter zou worden.’

‘Uiteindelijk is het me na vier jaar gelukt om medicatie voorgeschreven te krijgen en me beter te voelen. Dat was heel fijn. Toen de uitgeverij mij benaderde of ik mijn verhaal zou willen delen, merkte ik dat ik daar energie voor had. Met mijn boek hoop ik andere vrouwen te helpen en ze te laten weten dat ze niet alleen zijn.’

In je boek ben je heel openhartig. Zo deel je ook veel over je jeugd. Waarom vind je het belangrijk ook dat onderdeel van je leven te vertellen?

‘Ik denk dat mijn depressie is ontstaan door een opstapeling aan vele problemen. Die problemen begonnen al in mijn jeugd, maar kwamen eruit toen ik voor de eerste keer moeder werd. De jaren daarvoor ging ik altijd maar door en door. Maar op een gegeven moment is je lichaam op en kan je niet meer. Ik vraag me soms wel eens af hoe het kan dat ik gevoelig ben voor depressieve gevoelens. Had ik me ook zo gevoeld als ik alleen maar een fijne jeugd had gehad? Of zit het gewoon in me en mis ik een stofje?’

Na beide zwangerschappen krijg je een postnatale depressie. Dat ontdek je pas veel later. Hoe kan dat?

‘Omdat ik er niet aan wilde toegeven. Tijdens mijn zwangerschappen voelde ik me zelfs goed. Alleen vanaf de bevalling ging het mis. Ik begon me toen steeds slechter te voelen, maar raakte alweer vrij snel na de eerste bevalling zwanger. Mijn kinderen schelen 22 maanden. Ik dacht alleen maar: ‘Kom op, je bent moeder. Je moet doorgaan.’ Dit is me zeker een tijdje gelukt, maar op een gegeven moment merkte ik dat ik echt niet meer kon. Toen pas viel het kwartje dat ik een postnatale depressie had.’

Kun je beschrijven wat je voelde?

‘Ik voelde mij heel erg down en had geen levensenergie. Als ik wakker werd, wilde ik alweer dat het nacht was zodat ik mijn bed niet uit hoefde. Op een gegeven moment kon ik mijn kinderen niet eens meer naar school brengen. Ik had zoveel last van angst- en paniekaanvallen. Ik dacht alleen maar dat ik doodging. Het is heel erg moeilijk uit te leggen aan mensen die dit gevoel niet kennen, maar in mijn boek heb ik mijn best gedaan om het zo duidelijk mogelijk uit te leggen zodat er meer begrip komt. Ook van familie en vrienden.’

Uiteindelijk besluit je medicatie te slikken. Eerst wilde je dat niet. Waarom niet?

‘Er heerst nog altijd een taboe op antidepressiva. Nu ik het slik, hoor ik het ineens vaker: ‘Oh, ik slik dat ook hoor.’ Maar dat is wel alleen als ik het zelf vertel. Daarnaast dacht ik dat het toch niet zou helpen en zag ik alleen maar nadelen. Nu durf ik hardop te zeggen dat deze medicatie wel degelijk werkt. Daar ben ik blij om.’

Hoe merkte je dat het steeds weer wat beter met je ging?

‘Toen ik begon met medicatie slikken, werden mijn nare gevoelens alleen maar erger. Na ongeveer twaalf weken begon ik me weer mijzelf te voelen. Eindelijk, na al die jaren! Ik ging weer lachen en had zin om weer dingen te doen. Echte levensenergie. Dat heb ik tot de dag van vandaag nog steeds.’

Hoe vind je het dat jouw verhaal nu voor altijd op papier staat?

‘Soms voelt het een beetje gek. Het is een heel persoonlijk boek geworden, waarin ik dus alles deel. Van mijn jeugd tot aan nu. Maar ik vind het nodig dat er meer gesproken wordt over depressie en daarom ben ik blij dat mijn verhaal nu op papier staat. Ik hoop echt dat ik daarmee anderen kan helpen. Dat hoor ik gelukkig ook terug. Dat mensen steun vinden in mijn boek.’

Het boek ‘Mama huilt harder: twee kinderen, twee depressies’ ligt momenteel in de (online) winkels.