Momtalk: Leslie

Leslie Keijzer (32) kun je kennen van het tv-programma ‘Echte Gooische Moeders’. Samen met haar man heeft ze twee zoons: Moises (’19) en Manuel (’21). Aan How About Mom vertelt ze open en eerlijk over hoe ze het moederschap ervaart, maar ook hoe ze terugkijkt op haar bevallingen en de eerste maanden als kersverse moeder.

Je bent moeder van twee zoons. Zag je dat altijd al voor je?

‘Nee, eigenlijk niet. Veel vrouwen hebben het als kind er al over dat ze moeder willen worden, ik had dat eigenlijk helemaal niet. Pas toen veel vrienden om ons heen kinderen kregen, dachten we van: ‘Oh, dat is toch wel heel leuk.’ Op een gegeven moment ben je ook wel klaar met in de kroeg staan. We voelden steeds meer dat we toe waren aan een nieuwe fase en besloten toen voor een kindje te gaan.

Ik heb wel altijd gedacht dat ik het leuk zou vinden om een zoon te krijgen. Nou, dat is in ieder geval helemaal uitgekomen dus daar ben ik super dankbaar voor.’

Hoe heb je beide zwangerschappen ervaren?

‘Als ik nu terugkijk op beide zwangerschappen, dan durf ik wel te zeggen dat ik echt niet te klagen heb gehad. Tuurlijk had ik wel last van kwaaltjes, maar niet in extreme mate. Lichamelijk voelde ik me dan ook heel goed. Sterker nog: ik vond mezelf ontzettend knap. Ik was onwijs trots op m’n buik en vond m’n lichaam prachtig. Alleen daarnaar gekeken, zou ik zo nog een keer zwanger willen zijn.

Mentaal vond ik vooral m’n eerste zwangerschap heftig. Al die hormonen die door je lijf gieren doen echt wat met je. Ik voelde me gewoon anders. Dat vind ik lastig uit te leggen, maar het voelde alsof ik niet mezelf was. Die verandering ging geleidelijk, maar heeft er wel voor gezorgd dat ik een periode na m’n bevalling niet altijd gelukkig was.’

Het is geen geheim dat je je na je eerste zwangerschap niet gelukkig voelde. Wil je daar iets over vertellen?

‘Tijdens de zwangerschap van Moises merkte ik dat ik me steeds minder mezelf begon te voelen. Ook na de bevalling was dat het geval. Je bent opeens moeder en moet alles opnieuw ontdekken. Ik ging anders denken en voelde me ontzettend verantwoordelijk voor Moises. Daardoor vroeg ik me de hele tijd af: ‘Doe ik het wel goed als moeder?’ of ‘Wat kan ik beter wel en beter niet doen? En hoe moet het op de best mogelijke manier?’

Dat continu goed willen doen voor m’n zoon zorgde voor veel stress en onzekerheid. Ik had last van paniekaanvallen en voelde me niet blij. Terugkijkend op de periode denk ik: ‘Je bent een hartstikke goede moeder’, maar toen ervaarde ik dat helemaal niet zo. Het slaapgebrek in de eerste maanden hielp daar natuurlijk ook niet bij. Ik was heel emotioneel en kwetsbaar.’

Wat was het moment waarop je dacht: ‘Ik voel me weer mezelf’?

‘Ik geloof dat Moises negen maanden oud was toen hij steeds beter ging slapen. Dat deed me al heel goed, maar het zijn uiteindelijk de gesprekken met de psycholoog geweest die er weer voor hebben gezorgd dat ik weer gelukkig kon zijn. Zo’n proces gaat natuurlijk heel geleidelijk. Stap voor stap voelde ik me steeds beter en dat is gelukkig nog steeds zo.’

Iets minder dan twee jaar na de geboorte van Moises, word je opnieuw zwanger. Ben je bang geweest dat het verleden zich zou herhalen?

‘Nee, eigenlijk niet. Ik wilde zo graag een tweede kindje en ik had ook veel meer vertrouwen in mezelf als moeder. Toen Manuel werd geboren ervaarde ik ook een rust. Het klinkt zweverig maar op het moment dat hij er was en me aankeek, voelde het echt dat hij zei: ‘Het komt goed mama.’ Dat gaf zo ontzettend veel rust en vertrouwen dat ik heel erg heb genoten van zijn eerste maanden.’

Nu heb je twee kleine jongens rondlopen. Wat vind je het leukste aan het moederschap?

‘Ik vind het geweldig dat Moises nu op een leeftijd is dat we gesprekken kunnen voeren. Die interactie met je kind is zo leuk en ik merk ook dat Manuel dat steeds sneller overneemt. Ik vind het moederschap ook een stukje makkelijker worden naarmate ze ouder worden. Als Moises nu huilt, kan hij gewoon zeggen wat er is. Ik weet meer wat er in zijn hoofdje omgaat en dat is fijn.’

Het voelt ook helemaal compleet met m’n twee zoons. Ik heb me daarom ook nooit zorgen gemaakt over de overgang van één naar twee kindjes, een zorg die ik van veel andere moeders wel hoor. Ik vond het verschil helemaal niet zo groot en ik dacht alleen maar: ‘Als Manuel er zo is, zijn we helemaal compleet.’ We hebben ook bewust alles met z’n vieren gedaan waardoor we continu alle aandacht en tijd voor elkaar hadden.’

En wat vind je de grootste uitdaging?

‘Toch echt wel om consequent te zijn. Ik merk natuurlijk zelf ook dat Moises en Manuel het beste luisteren als wij consequent zijn, maar ik moet zeggen dat ik dat wel een uitdaging vind. Dan denk ik: ‘Ach, neem maar lekker nog een snoepje’. Gewoon omdat ik ze dat dan zo gun. Ik ben gewoon geen strenge moeder, dus dat consequent zijn vind ik wel een lastig.’

Heeft het moederschap je veranderd?

‘Ja, absoluut. Ik ben veel rustiger geworden, maar de keerzijde is dat ik daardoor ook veel meer nadenk. Het doet me beseffen wat er echt toe doet, maar dat gaat natuurlijk ook gepaard met angsten. Ik wil graag dat de wereld een veilige plek is voor m’n kinderen en daardoor vraag ik me wel steeds meer af: ‘Wat gebeurt er eigenlijk allemaal op de wereld?’ Je gaat veel meer kijken naar het grotere plaatje. Vroeger was ik vooral met m’n eigen, kleine leventje bezig.

Dat grote verantwoordelijkheidsgevoel zorgt er ook voor dat ik beschermend ben naar m’n kinderen toe. Ik ben een zorgzame en rustige moeder en heb ze het liefste de hele tijd bij me. Daardoor vind ik het nog lastig om een oppas in te schakelen als we behoefte hebben aan een avondje uit. Heel af en toe gaan de kindjes naar m’n zus of naar opa of oma, maar dat loslaten is nog wel een dingetje hoor.’

Je geeft aan dat je loslaten lastig vindt. Hoe plan je tijd voor jezelf in?

‘Dat is zeker een uitdaging voor me, maar ik doe het wel. Omdat ik weet dat het goed voor me is. Dan ga ik lekker uiteten met m’n man of plan ik een massage in. Ik moet zeggen dat ik ook echt blij ben met hoe m’n man en ik het samen doen. We weten goed waar we behoeften aan hebben. Dan zegt hij: ‘Ik breng de kinderen wel naar de crèche, dan kan jij even thuisblijven.’

We proberen onze tijd samen ook wel in te plannen. We hebben nu al een aantal uitjes op de planning staan zodat we zeker weten dat we dan ook echt tijd voor elkaar hebben. En ‘t zit ‘m natuurlijk ook in de kleine dingen: als de kindjes op bed liggen hebben we ook tijd voor onszelf en elkaar. Dan gaan we thuis lekker uitgebreid koken bijvoorbeeld.’

Wat hoop je je kinderen mee te geven?

‘Uiteraard natuurlijk alle clichés als wees aardig en beleefd tegen mensen, maar ik hoop ze ook een pure vorm van liefde mee te geven. Mijn ouders zijn gescheiden en daar heb ik veel last van gehad, dus ik hoop dat ik m’n zoons kan laten zien hoe mooi de liefde kan zijn. En dat het zo belangrijk is om liefdevol te zijn voor jezelf en voor elkaar.’

Als je (aanstaande) moeders een tip mag geven, hoe zou die dan luiden?

‘Neem de eerste weken na de bevalling rust. Heel veel rust. Na dat geboorte van Moises kwam iedereen over de vloer. Heel begrijpelijk natuurlijk, maar dat zorgde bij mij voor zoveel onrust en stress. We besloten het dan ook bij Manuel anders aan te pakken. De eerste twee weken na zijn geboorte zijn we enkel met z’n vieren geweest. Dat was zo heerlijk. We konden in alle rust aan elkaar wennen en even helemaal cocoonen voordat de hectiek van het leven weer begon.’

Fotograaf: Jesje Veling