Meet How about mom: Anna

It takes a village to raise a child… Ook als dat kind de vorm van een nieuwe start-up heeft 🙂 

Hi! Ik ben Anna, 28 jaar oud, journalist en ondernemer. Ik studeerde Media en Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam en schreef de afgelopen jaren als freelance journalist voor verschillende lifestyle tijdschriften en sites. Ik startte een netwerk voor jonge vrouwelijke ondernemers en begon vijf jaar geleden samen met mijn vader en zus SmartHealth, een media- en adviesbedrijf gericht op digitale zorg. Ik heb een groot passie voor schrijven, onderzoeken en met nieuwe projecten en plannen bezig te zijn.

In 2016 werd ik moeder: onze dochter Olivia Poppy werd op de eerste dag van de lente geboren. Eind 2018 kwam broertje Jacob Benjamin erbij. Ik kijk terug op twee leuke en vrij zorgeloze zwangerschappen (op het brandend maagzuur dat me nachtenlang wakker hield na dan…). Ik ging vol zelfvertrouwen mijn bevallingen in – ik keek er zelfs wel naar uit – en had beide keren een snelle, fijne ervaring. Na Olivia’s geboorte stond mijn wereld even op zijn kop, ik had het idee mezelf volledig opnieuw uit te moeten vinden. Ik moest wennen aan die grote verantwoordelijkheid, aan mijn veranderde lichaam, mijn nieuwe rol, onze veranderde relatie, de dynamiek van een gezinsleven. Ik was – to say the least – behoorlijk overdonderd dat je zoveel liefde kan voelen voor zo’n nieuw, klein mensje. Maar ook dat je je zo verstikt kan voelen van angst en paniek als je denkt dat er iets mis is met je kindje. Toen Jacob zich bij ons gezin voegde, had ik al meer een idee van wat me te wachten stond. Toch maakte ik weer die rollercoaster van emoties mee: angst, diep geluk, onzekerheid, verliefdheid. 

Wat me vooral bijstaat van die eerste dagen en weken na mijn bevalling is verbazing. Ik heb zo vaak gedacht: waarom heeft niemand mij dit vertelt? Dat je er na je bevalling nog steeds uitziet alsof je 30 weken zwanger bent, hoe zwaar borstvoeding kan zijn, waarom er zoveel kraamverband in huis moet zijn, dat je zo moe kunt zijn dat je lopend in slaap kunt vallen. Van veel lichamelijke en geestelijke ‘ongemakken’ wist ik niets. 

“The moment a child is born, a mother is born”. Ik ben niet meer dezelfde persoon als ik was voordat ik moeder werd. Ik heb genoeg aan vier uur slaap op een nacht, ga nooit meer de deur uit zonder kiddyproof snacks en kan – vrijwel – alles met één hand. Ik kan al bellend borstvoeding geven en peuterbillen afvegen, mezelf in (en uit) speelhuisjes wurmen en perfect een nep-telefoongesprek voeren (‘Nee laat de cadeautjes maar zitten Sinterklaas, Olivia heeft haar bord nog niet leeg’). Ik draag alleen nog maar high waisted broeken zodat ik zonder gedoe verloren speelgoed en halve boterhammen van de grond kan pakken, en smeer nog steeds dagelijks bio oil in de hoop die flauwe striae weg te poetsen. Ik ben excited als ik goede luierdeal vind en tel na een dag alleen met de kids de tijd af tot ik schuldvrij een glas wijn in kan schenken. Sommige dagen kan ik niet wachten tot de kids eindelijk in bed liggen, om vervolgens een uur lang filmpjes en foto’s van ze te gaan kijken. We geven elkaar een high five als we de tijd en energie vinden om seks te hebben (whoot whoot) en zingen luidkeels de soundtrack van Vaina en Frozen mee. Ik droom over vakanties met z’n tweeën én de eerste verre reis met ons vieren. Ik kan mijn geluk soms niet op als ik de deur uit stap voor een avond drinken en dansen met vriendinnen, maar slaap pas lekker als ik nog even stiekem bij mijn snurkende kindjes heb gekeken. 

Zonder te dollen, de verandering is groot. Mijn prioriteiten, wensen en zorgen zijn veranderd. Ik ben nooit meer echt zorgeloos (ook al probeer ik natuurlijk ten alle tijden de cool mom te zijn), maar ik ben ook nog nooit zo gelukkig geweest. Mijn relatie met Dirk, waar ik al 11 jaar samen mee ben, blijkt gelukkig goed bestand tegen alle stress die baby’s en peuters met zich meebrengen, maar ook dat is een kwestie van werk en investeren (en ja, soms baby TV). De highs zijn hoger als je kids hebt, de lows dieper. Als je ‘s ochtends toegelachen wordt door een tandloze baby grijns, is alles ineens goed en ben je die poep-explosie om vier uur ‘s nachts plots vergeten.

Het moment dat je zelf ergens middenin zit, vormt vaak de aanleiding om iets voor anderen te willen doen. Zo kwam ik uit mijn eerste zwangerschapsverlof met het idee voor een app gericht op borstvoeding en lactatiekundige (lijkt me nog steeds leuk en relevant!). En nu dus deze start-up, How about mom. We ontwikkelen een app gericht op (aanstaande) moeders om hen de beste voorbereiding te geven op hun bevalling, de periode daarna en het eerste jaar als moeder.

Het voelt een beetje alsof ik twee baby’s in een jaar tijd heb gekregen. Slapeloze nachten, nieuwe dingen ontdekken, veel te doen en te weinig tijd. Gelukkig sta ik er (ook hier) niet alleen voor. How about mom bedacht ik samen met mijn zus en we worden ondersteund door een super team en een geweldige squad van experts. Want je weet wat ze zeggen: it takes a village to raise a child 🙂