Mikki-Michelle was net voor onbepaalde tijd naar Mexico verhuisd, toen ze erachter kwam zwanger te zijn

Mikki-Michelle is de eigenaresse van Miks Visuals, bekend van haar prachtige en krachtige foto’s van zwangeren, bevallingen, moeders en hun baby’s. Ze verhuisde begin dit jaar samen met haar vriend van Amsterdam naar Mexico als de start van een buitenlands avontuur zonder einddatum. Daar kwam een kleine verrassing verandering in brengen: Mikki bleek een maand na aankomst in verwachting. 

Laten we beginnen bij het begin, hoe zijn jullie in Mexico beland?

“We hadden al langer de droom om samen de wereld in te trekken. We woonden in Amsterdam, een stad die je niet eens met het blote oog op de wereldkaart kunt zien. En in die stad speelt je leven zich ook nog maar in zo’n beperkt stuk af. Dat begon te kriebelen. De wereld heeft zoveel moois te bieden, dat willen we gaan zien, voelen en ervaren. 

We zijn allebei zelfstandig ondernemer en hebben bedrijven die niet gebonden zijn aan Nederland. We hebben geen huisdieren, geen kinderen en een koophuis wat we kunnen verhuren. Kortom: volkomen vrij om te gaan en staan waar we willen. Na Corona hakten we de knoop door. We gaven onze spullen weg aan vrienden en familie en pakten onze tassen. 

Het idee was om een plek te zoeken waar we ons misschien wel wilden settelen. Dat was onze insteek van de reis. Misschien zouden we een paar maanden reizen, misschien langer. Misschien zouden we een jaar wegblijven, misschien vijf jaar of langer. We hingen er geen eindtijd aan en zijn gewoon vertrokken. 

Waarom Mexico? Dit land is heel vrij en open, zeker gezien er begin dit jaar op veel plekken nog steeds corona regels golden, en daar hadden we behoefte aan. Het is hier 9 van de 10 keer mooi weer, al hebben we al wel een orkaan meegemaakt. Gelukkig voor ons ging deze 50 km verderop het land in. Ook zaten hier al vrienden van ons, dus het leek ons een mooie start. 

Hoe waren die eerste weken in Mexico?

“We zijn hier sinds januari, nu iets meer dan 4.5 maand. Het is fantastisch, het voelt als een enorme luxe om dit te mogen meemaken. Ik heb wel moeite gehad met de ruimte die er ineens ontstond. In Nederland heb ik heel lang 2 banen gehad, mijn vaste werk en mijn fotografie, voordat ik besloot volledig zelfstandig te gaan werken. Daarna ging het super goed, ik ben heel trots op het bedrijf dat ik heb opgebouwd. Maar het was ook druk: altijd aan het shooten, editen, ik was non-stop bezig. Weekend voelde niet als weekend, werken voelde niet als werken. 

Hier was er ineens complete stilte. Voor iemand die altijd druk was en nooit stil stond, voelde dat heel erg gek.”

Tot die stilte ineens plaatsmaakte voor iets anders. Hadden jullie het zo gehoopt/gepland?

“We woonden hier 1,5 maand toen ik erachter kwam zwanger te zijn. Het was zeker de wens om weer in verwachting te raken, maar het was ook gek om dit in een ander land te mogen ervaren. Ik was wekenlang super misselijk en kon mijn bed niet uit komen. Ik was onwijs beroerd en daar lig je dan in 40 graden, in een ander bed, in een ander huis en in een ander land. Het was voor mij een complete overgave aan wat mijn lijf van mij vroeg, namelijk niks doen en gewoon zijn.’

Je zegt ‘weer’ zwanger, ben je al eerder in verwachting geweest?

“Vorig jaar oktober hebben we een miskraam gehad na 9,5 week. Ik heb mijn spiraal eruit gehaald, dit viel samen met mijn eisprong en 3 dagen later bleek dat ik zwanger was. Wij leven in de overtuiging dat dingen komen en gaan zoals zou moeten. We hebben zowel met mijn eerste als tweede zwangerschap geen druk proberen te leggen op het zwanger worden. In januari kozen we ervoor om mijn vruchtbare dagen bewust even over te slaan, de combinatie van verhuizen naar Mexico en wellicht in verwachting raken / zijn leek ons niet ideaal. Toen we hier eenmaal waren gesetteld, was het de volgende eisprong meteen raak.”

Je zwangerschap was in die eerste weken wel zwaar, hoe ging je daarmee om?

“Ik vond het heftig, met name omdat ik het gevoel had dat mijn lijf op de rem trapte. Ik was net lekker begonnen met allerlei plannen voor nieuwe ontwikkelingen en uitbreidingen in mijn bedrijf, daar keek ik ontzettend naar uit. Nu moest ik ineens in bed gaan liggen en in de overlevingsmodus. Het was ongelofelijk warm, de gevoelstemperatuur was veertig graden. Alleen dat al is voor ons heel heftig, wij zijn zulke temperaturen niet gewend. 

Inmiddels gaat het een stuk beter. Ik heb een hele lieve partner die iedere ochtend ontbijtjes voor me maakt, dat helpt heel erg goed tegen de misselijkheid waardoor ik de dag goed kan starten. Wat ik ook een gouden tip vond van onze verloskundige hier is om meer gezonde vetten te eten tegen de misselijkheid. Dus ik kreeg bananen shakes met pindakaas en broodjes met avocado. Dat werkt voor mij erg goed.”

Wat betekent jouw zwangerschap voor jullie reisplannen?

“Het heeft erg veel invloed op onze reisplannen! We komen van het hebben van geen einddatum naar terug naar Nederland eind augustus. Ik had in Nederland een hele fijne caseload verloskundige gevonden voor mijn eerste zwangerschap en was al een paar keer bij haar geweest voordat we de verlies geboorte kregen. Mijn eerste gedachte was dan ook: ik wil terug naar Nederland om daar te bevallen. Mijn gevoel werd bevestigd toen ik hier in het dorp een thuisbevalling fotografeerde met de enige verloskundige van het dorp. Ik ben zo geschrokken van wat er daar allemaal gebeurde. Ik zei direct tegen mijn vriend: dat gaan we niet doen, niet hier. Aan het einde van dit jaar zijn we dus terug. Een mooie tijd om terug te komen. Het is zo’n bijzonder idee om de kerstdagen met ons kindje erbij te vieren. Ik kijk nu al uit naar die gezelligheid.

We voelen allebei ook heel sterk dat we daarna nog steeds weg kunnen en willen. Door deze reis is de wereld voor ons geopend. We hebben nu geen idee wat de komst van een baby voor verandering gaat brengen in ons leven en hoe we ons er straks over voelen. Misschien willen we hier blijven, misschien vliegen we weer een eind weg, misschien blijven we in Europa zodat het makkelijker is om vrienden, familie en de opa’s en oma’s te bezoeken. Wij proberen onszelf nergens aan vast te pinnen en te doen wat op dat moment goed voelt voor ons.”

Vind je het bijzonder om straks zelf te gaan bevallen, nadat je zoveel bevallingen als fotografe hebt bijgewoond?

“Ik ben heel blij met alle kennis die ik heb opgedaan, ik weet welke keuzes en  mogelijkheden er zijn en heb ze allemaal al eens door mijn hoofd laten gaan. Ik heb een duidelijk beeld van hoe ik het graag wil hebben, maar ik besef me ook dat het vaak niet gaat zoals gepland. Ook dit is het mooie aan alles rondom dit onderwerp, je mag hier weer volledig in de overgave. Ik voel ook dat een zwangerschap een uitnodiging is om jezelf dieper te leren kennen en naar binnen te keren. Wie ben ik, wat is mijn connectie met mezelf en mijn kindje, maar ook, wanneer raak ik angstig, wanneer juist rustig, wie of wat heb ik dan nodig? Dat is op heel veel momenten waardevol om te weten, maar zeker tijdens je bevalling. Je mag het oude loslaten en het nieuwe omarmen met alles wat daarbij komt kijken.”

Is er nog iets dat jij een andere (aanstaande) moeder mee wilt geven?

“Op heel veel fronten van ons leven zijn we gewend om alles te plannen. We zijn gewend om in bepaalde richtingen te denken en lijken daardoor soms te vergeten wat er nog meer mogelijk is. Als je probeert om dat idee van hoe het zou moeten zijn los te laten, ontstaat er ineens ruimte en daardoor nieuwe mogelijkheden. Het leven en ons lijf is zo magisch ontworpen. Vertrouw op de natuur, wees dankbaar voor wat zich aandient, laat los en enjoy the ride.”