Momtalk: Sarah

Iets meer dan een jaar geleden spraken we Sarah Liebregts (’97) over hoe ze ondanks PCOS toch zwanger raakte. Inmiddels is ze moeder van zoon Sev (september ’22) en vonden we het hoog tijd haar weer eens op te bellen. Hoe kijkt ze terug op haar bevalling? Heeft het moederschap haar als mens veranderd? En hoe zorgt ze voor genoeg tijd voor zichzelf?

Toen we je een jaar geleden spraken was je zwanger en gaf je aan hoe bijzonder het is dat je in verwachting raakte. Ben je je daar nog weleens bewust van?

‘Ja, absoluut. Ik heb heel vaak van die momentjes dat ik me besef: ‘Wow, ik ben gewoon zwanger geworden.’ Vanaf m’n veertiende hebben artsen mij altijd gezegd dat het erg lastig zou zijn om kinderen te krijgen. En nu? Nu mag ik iedere dag met een kindje zijn die helemaal van mij is. Daar ben ik zó dankbaar voor!’

Hier lees je Sarah haar verhaal over PCOS: ‘Vanaf mijn 14de werd me gezegd dat kinderen krijgen erg lastig zou worden’.

Inmiddels ben je een halfjaar moeder. Hoe kijk je terug op de afgelopen maanden?  

‘Heel positief. M’n leven is natuurlijk echt compleet veranderd, maar wel in de goede zin. Nu is het lastiger om spontaan iets te ondernemen en op een bepaalde manier voel ik ook minder vrijheid, maar daarvoor krijg je zoveel terug. Dat is het helemaal waard.

Het is gewoon heel fijn om moeder te zijn en Sev is een grote spiegel voor mij. Dat had ik niet verwacht hoor, dat het ook wel confronterend kan zijn. Ik ben echt altijd bezig en wil dingen vaak gehaast en snel doen. Een karaktereigenschap die ik m’n zoon liever niet wil meegeven, dus die spiegel zorgt er nu voor dat ik ook wat meer m’n rust kan pakken.’

Het klinkt alsof het moederschap je heeft veranderd. Kun je aangeven op welke manier?

‘Dat denk ik wel ja. Voordat ik moeder was, zei ik altijd tegen alles ‘ja’. Nu durf ik te zeggen: ‘Het gaat gewoon niet’. Ik denk dat dat simpelweg komt omdat m’n prioriteiten ergens anders liggen, namelijk bij Sev. Hij is gewoon het allerbelangrijkste.

Dat betekent overigens niet dat ik andere dingen laat verslonzen hoor. Ik ben gelukkig best goed in tijd voor mezelf inplannen. Ik heb een grote en hechte vriendinnengroep waar ik graag veel tijd mee doorbreng. Die tijd gun ik mezelf ook. Ik geloof erin dat zolang ik blij ben, Sev dat ook is.’

Dus tijd inplannen voor jezelf is voor jou geen grote uitdaging van het moederschap? 

‘Nee, terwijl ik dat wel had verwacht. Ik dacht echt: als ons kindje er zometeen is, hebben we geen tijd meer voor vrienden en voor elkaar. Ik had verwacht dat m’n vriend en ik elkaar wel een beetje uit het oog zouden verliezen en ook dat ik vriendinnen veel minder zou zien. Dat we als gezin aan huis gekluisterd zouden zijn. En soms is dat natuurlijk ook, Sev staat met stip op nummer één, maar we zijn ook vaak genoeg nog buiten de deur te vinden.

Ik denk dat dat ook wel komt omdat m’n vriend en ik Sev echt als een +1 zien, als een verrijking voor ons leven. Hij gaat gewoon gezellig met ons mee als dat kan. Kan dat niet? Dan laten m’n vriend en ik elkaar ook wel heel erg vrij. Als hij behoefte heeft van een avondje met vrienden, blijf ik thuis en vice versa. We hebben beiden best ons eigen leven, maar plannen ook bewust tijd met elkaar in.’

Nog even terug naar een halfjaar geleden, toen je beviel van Sev. Hoe kijk je terug op je bevalling?

‘Ik zou niet zeggen: morgen weer, maar over het algemeen kijk ik er goed op terug. Het gekke was dat ik het gevoel had op het einde van m’n zwangerschap nog weken met Sev in m’n buik zou kunnen rondlopen. Ik voelde me super goed en had niet de illusie dat ik uit mezelf zou bevallen. Dat is uiteindelijk ook niet gebeurd: ik ben met 41 weken ingeleid.

M’n bevalling zelf verliep – ondanks dat het natuurlijk geen pretje is – heel soepel. Ik wilde er heel graag zonder kleerscheuren uitkomen, dus heb gekozen voor een ruggenprik. Dat is voor sommigen nog wel een taboe, merk ik, maar ik ben daar heel nuchter in. Waarom zou ik super veel pijn moeten hebben als het ook anders kan? Het belangrijkste is dat m’n kindje gezond ter wereld zou komen en dat is gebeurd. Ik hoop dan ook dat andere vrouwen die door het taboe op een ruggenprik, er niet voor kiezen, weten: je doet die bevalling écht zelf. Met of zonder ruggenprik.’

Hoe verliep je herstel na de bevalling?

‘Ha, goede vraag. Ik dacht echt: ‘Ik ben er zonder kleerscheuren uitgekomen, ik kan álles weer.’ Daardor ging ik de eerste dagen veel te snel. Ik wilde alles zelf doen: Sev in bad doen, luier verschonen, het huis op ruimen. Na vijf dagen werd ik echt even teruggefloten door m’n lichaam. Ik werd ineens heel moe en merkte dat ik m’n rust moest pakken. We hadden gelukkig een fantastische kraamzorg die ons heel fijn heeft ondersteund.

Terugkijkend op die kraamperiode, had ik wel iets meer mogen genieten van de heerlijke bubbel waar we toen met z’n drieën inzaten. Al vrij snel kwamen vrienden en familie over de vloer. Hartstikke gezellig en lief natuurlijk, maar die eerste paar weken zijn zo bijzonder. Daar had ik wel iets meer bewust de tijd voor willen nemen.’

Wat vind je het mooiste, maar ook het lastigste aan het moederschap?

‘Ehm, het allermooiste van het moederschap is die onvoorwaardelijke liefde. Dat lachje dat je iedere dag weer te zien krijgt, is prachtig. Ik vind het ook mooi om te zien dat Sev dingen van mij heeft en dingen van zijn vader. Hij is gewoon echt van ons en alleen dat al is het allermooiste.

Wat betreft de uitdaging: waar ik me vooral bewust van ben geworden is dat het praktisch onmogelijk is om je leven dat ik leefde voor dat ik moeder was, nu ook nog te leven maar dan met een kindje. Dat kan simpelweg gewoon niet, maar dat heb ik in het begin wel geprobeerd. Daardoor voelde ik me vaak gehaast en liep ik best achter de feiten aan. Dat gevoel heb ik gelukkig wel snel kunnen loslaten. Nu merk ik dat we in een fijne flow zitten.’

Als laatste vraag… Als je een advies zou mogen geven aan (aanstaande) moeders, hoe zou die dan klinken?

‘Ik heb denk ik geluk dat ik een nuchter persoon ben, die goed kan loslaten, maar ik zou andere vrouwen wel echt willen meegeven dat het helemaal oké is om jezelf ook tijd te gunnen. Geniet met volle teugen van het moederschap, maar vergeet jezelf niet.’

Meer lezen?
Momtalk: Romy Weekers
Momtalk: Kelly
Momtalk: Frederique