Als het niet vanzelf gaat: “Er zou een kindje komen, op welke manier dan ook”

In de serie ‘Als het niet vanzelf gaat‘ delen fotografe Sacha Janssen en How About Mom de foto’s en verhalen van vrouwen die te maken hebben of hebben gehad met fertiliteitsproblemen. Eén van deze dames is Sharon. Verhoogde NK-cellen lijken bij haar herhaalde miskramen te veroorzaken.

Wie ben jij?

“Mijn naam is Sharon Navis. Ik ben 35 jaar, werk als begeleider in de gehandicaptenzorg en ik ben bewust alleenstaand moeder.”

Wilde je altijd al moeder worden?

“Op mijn 25ste werd mijn kinderwens steeds sterker, maar een relatiewens had ik niet. Daarom besloot ik om er alleen voor te gaan. Ik heb daarvoor een traject opgestart bij een kliniek in Brabant. Als vrouw heb ik die luxe, in tegenstelling tot mannen voor wie de weg naar alleenstaand ouderschap nog veel moeilijker is. Ik heb gekozen voor een Nederlandse donor die voor ons onbekend is tot de kinderen 16 jaar zijn.”

Kun je iets vertellen over jouw traject?

“Na acht IUI pogingen, drie keer ICSI met tien goede embryo’s en een miskraam heb ik onderzoeken laten doen in Duitsland. Mijn te hoge NK-cellen bleken de boosdoener bij mij. Op het moment van die uitslag stond de behandeling tegen NK-cellen nog in de kinderschoenen. Er was nog weinig informatie over bekend, maar ze hadden wel verrassende positieve ervaringen.”

“Als alleenstaande vrouw mag ik niet behandeld worden in Duitsland, maar de benodigde infusen met intra-lipid mochten ze me wel geven. Tijdens de vierde ronde ICSI, waarbij ik intra-lipid infusen kreeg, raakte ik blijvend zwanger. Helaas was er wel sprake van een miskraam van één van de twee embryo’s.” 

“Na twee jaar werd het voor mijn gevoel tijd om het traject voor een tweede kindje op te starten omdat ik bij de voorgaande behandelingen veel tegenslagen had. Ik had de hoogste dosis hormonen nodig, erg wisselende resultaten om onbekende redenen en een lange en onregelmatige cyclus. Ook bijzonder was dat ik van ‘verse’ embryo’s wel soms zwanger werd, maar nooit van de cryo’s, de ingevroren en weer teruggeplaatste embryo’s.”

“Dit keer wist ik wat ik nodig had en ging het een stuk sneller. Twee ICSI pogingen, één miskraam en drie embryo’s waren er nodig om blijvend zwanger te raken. De infusen waren heel intensief met een kindje thuis, daarom stapte ik in overleg over op Prednison bij de terugplaatsing van het laatste embryo. Dankzij alle fertiliteitsbehandelingen ben ik nu mama van twee jongens van vijf en twee jaar.”

“Wat was het heftig. Er was veel verdriet, angst, onzekerheid, naalden en onderzoeken. Maar wat ben ik blij dat ik door ben gegaan en dat de artsen zo met me meedachten en meewerkten.”

Wat is de grootste uitdaging als je te maken hebt met onvruchtbaarheid of moeilijk (natuurlijk) zwanger kunnen raken?

“De naalden waren wel een dingetje. Ik heb mezelf pas kunnen injecteren bij de laatste ronde ICSI, maar het koste me veel moeite. Gelukkig had ik een fijn netwerk om me heen die me hiermee konden helpen. De fertiliteitsafspraken plannen rondom werk was ook pittig. Regelmatig moest ik wel vier keer in de week naar de kliniek omdat mijn cyclus onvoorspelbaar was. Daardoor waren de meeste afspraken ook last minute. Gelukkig had ik lieve collega’s om me heen die dit mede mogelijk maakten.”

Hoe hield jij de moed tijdens het traject?

“Voor mij werkte het om altijd een back-up plan te hebben. Wat is er mogelijk na dit? De medicatie of hormonen veranderen? Is er nog een onderzoek mogelijk? Is adoptie, eiceldonatie, draagmoederschap of pleegzorg een optie? Eén ding stond voor mij vast: er zou een kindje komen, op welke manier dan ook. Wat ook hielp: ik kocht dingen voor het toekomstige kindje als ik iets leuks tegenkwam, zo kon ik er ook positief mee bezig zijn.”

Waarom wil je meer bekendheid geven aan dit onderwerp?

“NK-cellen is nog erg onbekend in de fertiliteitswereld, maar wordt in verband gebracht met miskramen of een uitblijvende zwangerschap. In het kort komt het hier op neer: je hebt NK-cellen nodig om je embryo te laten innestelen, maar bij te hoge NK-waarden stoot je lichaam het embryo af.”

Welke boodschap zou jij aan andere vrouwen of koppels in een vergelijkbare situatie willen geven?

“Probeer te genieten van elke zwangerschap. Als het mis gaat is jouw verdriet niet anders dan wanneer je in angst hebt geleefd. Ik vind het zo jammer dat ik bij beide zwangerschappen niet echt genoten heb. Daarnaast: praat over je traject, het beheerst zo’n groot deel van je leven.”

Meer over het project ‘Als het niet vanzelf gaat’

Over de fotografe
Sacha Janssen – de Gruiter is fotografe en oprichter van In Veins Fotografie. Ze is gespecialiseerd in familiefotografie en richt zich specifiek op vrouwen of koppels die in een fertiliteitstraject zitten of hebben gezeten. “Ik wil naast mooie foto’s ook een luisterend oor bieden.”