Blog: de gevaarlijke vergelijkingsval van (nieuwe) ouders

Natuurlijk wist ik dat de komst van de tweede weer nieuwe uitdagingen met zich mee kon brengen. Zeker met een kleuter in huis. Gebroken nachten met een paar uur slaap, je aandacht verdelen, herstellen van de bevalling en proberen ook voor mezelf en elkaar te zorgen. Ik heb er mijn handen vol aan. En dan gebeurt het… voor ik er erg in hebt, ben ik aan het vergelijken. Ik: ‘ik heb vandaag al 6 luiers verschoond en opgeruimd beneden’. Hij: ‘Ik heb al twee keer stofgezogen en ben sinds 6.00 op met Sam!’

Veel nieuwe ouders zullen het herkennen. Je bent overweldigd door alle zorg en aandacht die een baby’tje vraagt. Aan de ene kant doe je niets liever dan zorgen voor dat piepkleine wezentje, en aan de andere kant put het je uit. Alle ruimte om iets voor jezelf te doen of even de deur uit te gaan zonder zorgen over voedingen, luiertassen of slaapjes na te denken, is verdwenen.

Mijn vriend en ik verdelen de zorg voor onze oudste zoon Sam (2) en baby Tijn (6 weken). De zorg is letterlijk meer verdeeld dan bij Sam destijds, waarbij we iedere nacht samen de voedingen en verschoningen deden. Ik gaf borstvoeding, maar zeker tijdens de twee maanden verlof die Patrick had ging hij er ook iedere nacht uit om te helpen Sam te verschonen en laten boeren. Die gedeelde zorg en solidariteit maakte de intense eerste kraamweken en gebroken nachten een heel stuk draaglijker.

Chef nachtvoeding en chef vroege ochtend

Fast forward naar ruim 2 jaar later. Nog steeds ruim 2 maanden verlof samen, maar nu met een huishouden en ouder kind dat ook een ritme heeft. En dus besluiten we na de eerste kraamweek dat ik de nachtvoedingsbrigade ben en hij het troosten in de nachten en (vroege) ochtenden van Sam voor zijn rekening neemt. Zo komen we beiden – in theorie – aan wat slaap toe.

In theorie, want in de praktijk worden we allebei wakker van een krijsend kind in de kamer ernaast of darmkrampjes van de jongste. In de praktijk hebben we beide slaaptekort en als gevolg daarvan een kort lontje.

Met 3-0 voor de dag beginnen

En als ik in het holst van de nacht met baby aan de borst naar rechts kijk en mijn vriend heerlijk zie slapen, kan ik er niets aan doen dat ik jaloers denk ‘Jij kan wel 5 uur aan één stuk door slapen’. Voor de wekker is gegaan, heb ik 3 nachtvoedingen, luierverschoningen en rondjes lopen en wiegen met Tijn erop zitten. Dus ja, de dag begint voor mijn gevoel al met een scorebord waar ik met 3-0 voor sta. Of achter, het is maar hoe je het bekijkt.

En dat is gevaarlijk, die lijstjes die je bijhoudt in je hoofd. Want wat weegt zwaarder? Het aantal poepluiers verschonen? Driftbuien van een tweejarige trotseren en hem kalmeren? Vaatwasser uitruimen, stofzuigen? Verzinnen wat we vanavond op tafel zetten en boodschappen doen, die eindeloze hoeveelheid autootjes opruimen voor de tiende keer die dag? Er is geen berekening of vergelijking mogelijk en dat maakt het ook zo gevaarlijk om als ouders in die vergelijkings-val trappen.

Communiceren

De enige oplossing? Blijven communiceren met elkaar. Bespreken wat er gedaan moet worden, wie wat doet en hoe die verdeling voor jullie werkt. Niet er vanuit gaan dat je partner iets doen. En vooral: aangeven wat je zelf wilt. 

Deze periode met lijstjes gaat voorbij, net zoals de slapeloze nachten en bijna oneindige honger van een newborn voorbij gaan, weet ik nu. We komen er wel.

Meer lezen?
Hierover wordt er thuis het meeste discussie gevoerd als (nieuwe) ouders
Advies voor nieuwe ouders