De peuterpuberteit: pittig, intens en mega bijzonder

Mijn eerste jaar als moeder zit er al een tijdje op. Inmiddels zijn we al 2,5 jaar verder (iets langer) en ben ik aangekomen in de fase van de peuterpuberteit...

Ook de clichés van de peuterpuberteit zijn waar. ‘Nee’ is het meest gezegde woord, huilen is een manier om je zin te krijgen, elke dag snode plannen maken en uitvoeren en eens in de zoveel tijd een driftbui. De grenzen van mama en papa worden enorm getest.

Grote jongens huilen toch niet?

Tegenwoordig heb ik mijn draai hierin wel gevonden. Nee is inderdaad ook een antwoord, maar als we er een wedstrijd van maken wilt Otis altijd winnen (nu al competitief dat belooft wat). Huilen om je zin te krijgen is een optie, maar lieve Otis grote jongens huilen toch niet? Binnen 2 minuten stopt hij met huilen. ‘Otis is een hele grote jongen.’ Soms denkt hij dat ‘ie al 5 is en de hele wereld heeft uitgevonden. 

Snode plannen maken

Snode plannen worden gemaakt en ook vaak uitgevoerd, maar lieve Otis dan maken we het toch gewoon nog groter. Bij thuiskomst is je huiskamer veranderd in een enorme tent inclusief coole parcours. Alles voor je kind. 

Driftbui

Op de grond liggen van woeden of schoppen en slaan, omdat hij het er echt niet mee eens is. Ja, een driftbui. Lieve Otis neem je tijd, ik ben hier en als je het toe laat geef ik je een knuffel. Daarna praten we er even over en pakken we de draad weer op. 

De peuterpuber fase: pittig, soms intens maar oprecht een mega bijzondere fase vol avontuur. Voor alle duidelijkheid: ik heb het wiel echt niet uitgevonden, want weet je ook ik doe soms maar wat.

Fotocredits: Marcella Tenlima Fotografie

Meer lezen?
Op een liefdevolle manier omgaan met driftbuien bij je kind
‘Doe ik het wel goed als ouder?’ Waarom opvoeden niet perfect hoeft