Deze week in Momtalk spreken we met Rosalie Boom (32), moeder van Sem, nu vier maanden. Al van jongs af aan wist ze dat ze moeder wilde worden, maar toen het moment daar echt was, kwamen ook de twijfels en spannende vragen: zijn we er klaar voor, hoe verandert ons leven straks?
Aan How About Mom vertelt Rosalie openhartig over haar kinderwens, het verloop van haar zwangerschap en bevalling (inclusief appeltaart bakken tijdens de weeën) en hoe het moederschap voor haar nu voelt als iets waar ze echt voor gemaakt is.
“Eigenlijk wist ik al van kleins af aan dat ik moeder wilde worden. Maar toen ik ouder werd en het opeens realistisch werd – dertien jaar samen, een stabiele relatie – voelde ik ineens wel een beetje paniek. Gaan we ons leven zoals we het kennen veranderen? We genoten zo van onze vrijheid, van het leven met z’n tweeën, dat ik soms dacht: kan ik dit wel aan?”
“Tegelijkertijd merkte ik dat mijn biologische klok me ook een duwtje gaf. Ik was 31 en dacht: als ik nu zwanger word, ben ik 32, misschien wel 33 tegen de tijd dat het lukt. Dat maakte dat we de knoop doorhakten. Het was spannend, maar ook een heel bewuste keuze.”
“Het duurde zeven maanden voordat ik zwanger werd. Achteraf gezien vond ik dat perfect. Het gaf me tijd om te wennen aan het idee dat er écht een kindje zou komen. In het begin had ik soms zelfs opluchting als de test negatief was, want dan kon ik nog even vasthouden aan ons leven zoals het was.”
“Maar na een paar maanden voelde ik hoe groot ons verlangen eigenlijk was. Ik herinner me nog dat ik een keer overtijd was en dacht dat ik zwanger was. Toen bleek dat niet zo te zijn en ik was zó verdrietig. Op dat moment wist ik: ik wil dit echt. Toen ik de maand erna wél zwanger bleek, voelde het alsof alles op z’n plek viel.”
“Zwanger zijn vond ik echt fantastisch. Althans… na dat eerste trimester, want dat was heftig. Ik was zó moe dat zelfs traplopen voelde als een marathon. Zelfs staand douchen was al een uitdaging. Ik dacht echt: blijft dit zo? Maar gelukkig veranderde alles in het tweede trimester.”
“Ik voelde me de beste versie van mezelf: gelukkig, stabiel, en vooral heel verwonderd. Mijn lichaam veranderde, groeide, en ik voelde Sem bewegen. Dat vond ik magisch. Ik had weinig klachten, alleen wat maagzuur, dus fysiek heb ik me heel sterk gevoeld. En dat maakte dat ik echt kon genieten van die metamorfose. Ik vond het bijna jammer toen het voorbij was, ik moest echt afscheid nemen van mijn buik.”
“Ik voelde me zó krachtig. Vanaf het moment dat mijn buik begon te groeien deed ik zwangerschapsyoga en dat heeft me enorm geholpen. Mijn vliezen braken ’s ochtends en een paar uur later kwamen de eerste weeën. Ik herinner me nog dat ik appeltaart stond te bakken om me af te leiden – een tip uit de bevalcursus, omdat de geur oxytocine aanmaakt. Met weeën om de vijf minuten stond ik de taart in de oven te schuiven.”
“Toen de persweeën kwamen, dacht ik: dit gaat snel, straks heb ik hem binnen een uur in mijn armen. Maar na vier uur persen was er nog steeds geen baby en zijn we alsnog naar het ziekenhuis gegaan. Daar voelde ik me ontzettend gesteund door het hele team. Toen Sem er eenmaal was, voelde ik meteen die enorme liefde. Ik had verwacht dat het misschien zou groeien, maar het was echt instant: liefde op het eerste gezicht. Ik voelde me een superwoman, zo krachtig en trots dat mijn lichaam dit had gedaan.”
Op haar YouTube-kanaal heeft Rosalie Boom een uitgebreide video gedeeld over haar bevalling.
“Ik voelde me de eerste dagen alsof ik was aangereden. Door de katheter had ik veel last en zelfs draaien in bed ging moeizaam. Tegelijk zat ik emotioneel op een enorme roze wolk. Ik was zó blij en feestelijk dat ik zelfs verbaasd was over mezelf. Ik had verwacht dat ik misschien zou worstelen met mijn emoties of onzeker zou zijn, maar ik voelde me juist heel zeker in mijn rol.”
“Natuurlijk waren er ook momenten van twijfel, vooral rondom de borstvoeding. Die eerste nachten dat je kindje geluidjes maakt en je niet weet of dat goed is, waren heftig. Ik heb ook gehuild uit onzekerheid. Maar zodra ik dat uitsprak, viel er meteen last van mijn schouders en kon ik weer genieten.”
“Nu Sem vier maanden is, voelt het alsof dit altijd mijn plek had moeten zijn. Alsof ik ervoor gemaakt ben. Het moederschap gaat me natuurlijk af en ik voel me er zeker in. Het is ook zo bijzonder om mijn partner als vader te zien: hij was altijd al liefdevol en zorgzaam, en dat zie ik nu nog meer terug in hoe hij met Sem is.”
“Natuurlijk moest ik wennen aan het loslaten. De eerste keer dat ik Sem naar mijn ouders bracht, vond ik dat ontzettend spannend. Ik wist dat hij het daar heerlijk zou hebben, maar mijn gevoel zei: ik mis hem. Inmiddels gaat dat steeds beter, en merk ik dat ik ook kan genieten van even tijd voor mezelf. Die afwisseling tussen het moederschap, mijn werk en mijn eigen dingen maakt dat ik me compleet voel.”
“Vertrouw op jezelf en op je lichaam. Je bent zóveel krachtiger dan je denkt. Een tip die mij heel erg hielp: tijdens mijn zwangerschap oefende ik met ijsblokjes in mijn handen vasthouden, om te leren omgaan met pijn. Het klinkt misschien gek, maar het hielp me om te beseffen dat pijn functioneel kan zijn. Bevallen is intens, maar het heeft een doel. Je lichaam weet wat het moet doen. Laat los, vertrouw, en weet dat je meer veerkracht hebt dan je je nu kunt voorstellen.”
Rosalie Boom is te volgen via haar Instagram-account.
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen