Marleen fotografeert stervende en overleden baby’s: ‘Een liefdevolle herinnering voor ouders’

Het is het meest verdrietige en hartverscheurende wat je als ouder kan meemaken: het verliezen van je zoon of dochter. Om ouders een liefdevolle herinnering te geven, fotografeert Marleen Fouchier vanuit Stichting Still stervende en overleden kinderen

Aan How About Mom vertelt ze over haar werk als vrijwilliger bij de stichting.

Stichting Still

Marleen is één van de 140 vrijwillig fotografen van Stichting Still, een stichting die kosteloos een fotoreportage aanbiedt aan ouders wiens kind stervende of overleden is. ‘Ik heb een foto altijd al een hele mooie, tastbare herinnering gevonden, omdat je daarmee een herinnering weer tot leven kan laten komen’, vertelt Marleen. ‘Toen ik van Stichting Still hoorde, leek het me heel mooi om me aan te sluiten bij de stichting zodat ik ouders een tastbaar en waardevol aandenken kan geven aan hun overleden zoon of dochter.’

Sinds 2020 fotografeert Marleen voor de stichting overleden kinderen en hun ouders. ‘Het is ontzettend dankbaar en bijzonder werk, vertelt ze erover. ‘Het moment waarop je de ruimte inloopt waar de ouders en hun kind zijn, besef je dat het een van de meest kwetsbare momenten van hun leven is. Maar het is ook een ontzettend liefdevol moment, omdat twee mensen ouders zijn geworden van een kindje. De sfeer verschilt heel erg per keer: het ene moment is de kamer vol verdriet, het andere moment heerst er berusting maar er is altijd een gevoel van trots.’

Een tastbare herinnering

Marleen probeert de situatie waar de ouders en hun kind zich op dat moment bevinden, zo puur mogelijk vast te leggen. ‘Op zo’n moment besef je heel goed dat de foto’s een van de weinige tastbare herinneringen zullen zijn die ouders van hun kindje zullen hebben’, aldus Marleen. ‘We weten allemaal dat herinneringen na verloop van tijd vervliegen, zo ook van je kind. De foto’s zijn dan heel waardevol en gaan een leven lang mee.’

Marleen houdt zich tijdens het fotograferen van de ouders en hun kind zoveel mogelijk op de achtergrond. ‘Ik vertel de ouders dat als er tranen komen, ze die gewoon moeten laten gaan, maar dat ik dan wel doorga met fotograferen. Ik leg dan soms hartverscheurend, rauw verdriet vast, maar juist met die foto’s kunnen ouders – als ze dat willen – de emotie van die dag zo goed mogelijk weer voelen. Even terug naar dat gevoel, hoe pijnlijk ook, kan ook helend werken. Ik probeer zoveel mogelijk soorten foto’s te maken, close ups, handjes en voetjes maar ook mooie momenten tussen de ouders. Ik probeer de liefde te vangen.’

Rouwverwerking

Regelmatig krijgt Marleen van ouders te horen dat ze dankbaar zijn dat er beelden zijn van hun overleden kind. ‘Zulke foto’s dragen namelijk ook bij aan het rouwproces’, aldus Marleen. ‘Het geeft ouders de mogelijkheid om bijvoorbeeld beelden van hun kind met anderen te delen, om te laten zien hoe hun zoon of dochter eruit ziet. Want ondanks dat het vreselijk is dat je je kind verliest, zijn ouders ook heel trots. Ze zijn (opnieuw) ouders geworden en voelen intense liefde voor hun kind. De foto’s die ik maak zijn dan ook niet enkel verdrietig, maar juist ook heel liefdevol.’

Marleen vindt het – juist omdat het zulke kwetsbare foto’s zijn – dan ook heel bijzonder dat ouders haar het vertrouwen geven om hun kind vast te leggen. ‘En tuurlijk grijpt het me soms ook aan en laat ik bij het uitzoeken van de foto’s ook weleens een traan. Maar ik laat het altijd aan de ouders of ze nog contact met me willen opnemen of niet, het is immers hun verdriet.’

Een hechte groep

Het werk laat Marleen dan ook niet koud en dat geldt ook voor de andere, vrijwillig fotografen die zijn aangesloten bij Stichting Still. ‘Ik bel altijd met een van de coördinatoren van de stichting – die 24/7 klaarstaan om aanvragen van ouders te matchen met een fotograaf – om even mijn verhaal te doen’, vertelt Marleen. ‘Als fotografen hebben we soms onderling ook contact. Het helpt dat je elkaar kent, omdat je we zo van elkaar kunnen leren. Op die manier kunnen we nog beter een blijvende herinnering geven aan de ouders, een herinnering die alle fotografen met liefde maken.’

Meer lezen?
Mijn verhaal: mijn zwangerschap moest worden afgebroken