Sophie had ernstig afwijkende cellen in baarmoedermond: ‘Zonder het bevolkingsonderzoek had ik er nog steeds mee gelopen’
16/07/2024

Sophie had ernstig afwijkende cellen in baarmoedermond: ‘Zonder het bevolkingsonderzoek had ik er nog steeds mee gelopen’

Bijna alle mensen krijgen een keer HPV (Humaan Papillomavirus) in hun leven. Een langdurige besmetting kan baarmoederhalskanker als gevolg hebben. Om die reden krijgen vrouwen vanaf 30 jaar oud een uitnodiging voor een bevolkingsonderzoek. Sophie (achternaam bekend bij de redactie) kreeg de uitnodiging drie jaar geleden op haar mat. Hoewel ze in eerste instantie uit angst niet mee wilde doen, is ze blij dat ze dat toch heeft gedaan. Ze blijkt namelijk ernstig afwijkende cellen in haar baarmoedermond te hebben en haar kinderwens te moeten uitstellen. How About Mom spreekt haar erover.

Acht op de tien mensen krijgt een of meerdere keren in hun leven HPV. Meestal ruimt het lijf het virus binnen twee jaar weer op. Wanneer dat niet gebeurt, is er een kans dat het virus zich ontwikkelt tot baarmoederhalskanker. Dankzij het bevolkingsonderzoek kunnen voorstadia van baarmoederhalskanker vroeg worden ontdekt.

Kop in het zand

Al haar hele leven had Sophie in haar hoofd dat ze graag op haar 30ste aan kinderen wilde beginnen. Hoewel ze weet dat een zwangerschap niet te plannen is, hield ze zich daar toch aan vast. Ze vertelt: ‘Toen ik de dertig naderde, hadden mijn vriend en ik steeds vaker gesprekken over onze kinderwens. We besloten ervoor te gaan als ons klushuis bewoonbaar was. Ik zou dan halverwege mijn 30ste levensjaar zijn. Die strakke planning hebben we helaas niet gehaald. Midden in de verbouwing kreeg ik – voor mijn gevoel onverwachts – de uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek op de mat en begon de rollercoaster.’

De uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek zorgt bij Sophie gelijk voor veel angsten en zorgen. ‘Ik ben mijn beide ouders op jonge leeftijd verloren en stak daardoor mijn kop in het zand als het ging om m’n lichaam. Zo had ik ergens namelijk al het vermoeden dat er iets niet goed was. Maar ik dacht: ‘Als ik niet weet of er iets mis is, kan ik me er ook geen zorgen over maken’. Dat was ook de reden dat ik deelname aan het onderzoek wilde uitstellen. Tot grote ergernis van mijn vriend. Die begreep mijn angsten, maar vond het heel belangrijk dat ik toch een uitstrijkje liet maken. Uiteindelijk ben ik overstag gegaan.’

Dat Sophie het onderzoek in eerste instantie liever aan haar voorbij liet gaan, was ook omdat ze ook vermoedens had dat er iets niet goed was. ‘Ik had last van pijn bij de seks en regelmatig doorbraakbloedingen. Maar ik heb er nooit bij stilgestaan dat dat een symptoom is van baarmoederhalskanker.’

bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker

Meedoen aan het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker?

Doe het vandaag nog

Vermoedens bevestigd

Gezien haar verleden is Sophie niet zo happig op dokters en ze besluit dan ook om thuis een zelftest te doen. Na gebruik van de zelftest stuurt ze deze op naar het laboratorium. ‘Uiteindelijk werd ik gebeld met het nieuws dat ik HPV had. Dat zorgde voor veel verdriet en onzekerheid. Want wat betekent dat? Omdat ik thuis een zelftest had gedaan, moest ik alsnog naar de huisarts om opnieuw een uitstrijkje te laten doen om te zien of er afwijkende cellen waren. Die had ik helaas, maar ze konden nog niet goed zien in welk stadium de afwijkende cellen zich bevonden. Daarvoor moest ik naar het ziekenhuis voor een colposcopie (inwendig onderzoek). Daar werd een bepaalde vloeistof op mijn baarmoedermond gesmeerd. Waar het oplichten, zaten afwijkende cellen. Dat was het geval bij mij.’

Hoewel Sophie al weet dat er afwijkende cellen zijn gevonden in haar baarmoeder, valt het nieuws in het ziekenhuis toch rauw op haar dak. ‘Ik moest heel hard huilen. Allerlei flashbacks van vroeger kwamen weer terug. Ik was bang dat ik mijn papa en mama achterna zou gaan. Gek genoeg was ik mijn kinderwens toen even helemaal vergeten. Het enige wat ik dacht was: het zal toch niet…’

Uiteindelijk nemen de artsen in hetzelfde consult nog een biopt van de baarmoedermond van Sophie. ‘Na onderzoek bleek dat de cellen zich tussen PAP 3 en PAP 4 bevonden. Daarna volgde de uitslag CIN 3. Dat een voorstadium van baarmoederhalskanker betekent. Dat is aan de zeer hoge kant en dus werd in gesprek met de artsen besloten dat er een laagje van 1 centimeter van mijn baarmoedermond werd verwijderd. Dat wordt ook wel een lisexcisie genoemd.’

Ter info: de uitslag van een uitstrijkje wordt uitgedrukt in PAP-scores. Bij PAP 1 zijn er geen afwijkende cellen gevonden, bij PAP 5 zijn de cellen zeer afwijkend. CIN is de afkorting voor Cervicale Intraepitheliale Neoplasie. Dit is een voorstadium van baarmoederhalskanker en wordt uitgedrukt in CIN-scores. Bij CIN 1 zijn er licht afwijkende cellen gevonden, bij CIN 3 gaat het om zeer afwijkende cellen. 

In de wachtstand

Een behandeling aan je baarmoeder klinkt niet bevorderend voor een kinderwens. HPV ook niet. Toch blijkt uit onderzoek dat HPV zwanger worden niet in de weg staat. ‘Uit de gesprekken met de artsen bleek wel dat ik door de lisexcisie een verhoogde kans zou hebben op een vroeggeboorte. Dat was vervelend nieuws, maar toch maakt het me het niet heel verdrietig. Ik dacht alleen maar: als die rommel maar uit m’n lijf is, dan zien we daarna wel of we onze kinderwens kunnen vervullen.’

Die gedachten over de kinderwens blijken toch makkelijker gezegd dan gedaan. ‘Uiteindelijk was ik de dertig ver gepasseerd en besefte ik hoe jammer ik het vond dat onze kinderwens nog niet in vervulling was gegaan. Hoewel ik door de lisexcisie geen afwijkende cellen meer had, mochten we namelijk nog niet starten met onze kinderwens. Je moet minimaal zes maanden schoon zijn voordat je daaraan begint. Na een half jaar kregen we gelukkig het verlossende nieuws dat ik nog steeds schoon was.’

Vol goede moed beginnen Sophie en haar partner aan het vervullen van hun kinderwens. ‘In het begin van dat proces hadden we veel vertrouwen. Zeker ook omdat we wisten dat HPV geen invloed heeft op hoe makkelijk je zwanger kan worden. Maar toen ik na zes maanden nog niet in verwachting was, begonnen de eerste zorgen. Ik was bang dat ik misschien wel helemaal niet in verwachting zou kunnen raken en ik kan je vertellen: met die gedachte in het achterhoofd is iedere maand dat je weer ongesteld wordt, een grote teleurstelling. Toen zakte de moed ons langzaam in de schoenen en vloeiden er bij elke negatieve zwangerschapstest de nodige tranen. Zeker ook omdat we voor ons gevoel al zo lang hadden moeten wachten voordat we er überhaupt aan mochten beginnen.’

Op de valreep

Als Sophie na twaalf maanden nog niet in verwachting is, besluit ze zich te laten onderzoeken in het ziekenhuis. Daar blijkt dat haar baarmoeder een afwijkende vorm heeft. Dit kan de kans op een zwangerschap verkleinen. Om die reden plannen zij en haar vriend gesprekken in over een eventueel IVF-traject. ‘Wonder boven wonder hebben we dat nooit hoeven doen. Precies op het moment dat ik een afspraak mocht maken om mijn eileiders te laten doorspoelen, raakte ik in verwachting.’

Tranen en blijdschap kwamen er vrij toen Sophie de positieve zwangerschapstest in haar hand had. ‘Ik weet het moment nog zo goed. Ik keek mezelf vol ongeloof in de spiegel aan: ben ik echt zwanger? Vervolgens rende ik schreeuwend naar mijn vriend, die in de schuur was. We hebben toen echt met elkaar lopen brullen.’

Het wachten waard

Inmiddels is Sophie al ruim een halfjaar lang moeder van een dochter. Had ze ooit verwacht moeder te worden? ‘Eigenlijk niet’, geeft ze aan. ‘Maar natuurlijk wel heel erg gehoopt. En dus ben ik ontzettend dankbaar dat ik uiteindelijk toch over mijn angsten ben gestapt en heb meegedaan aan het bevolkingsonderzoek. Soms denk ik eraan hoe het anders had kunnen lopen als ik geen uitstrijkje had gemaakt. Had ik dan eerder kinderen gehad en over een paar jaar het nieuws gekregen dat ik baarmoederhalskanker heb?’

De afgelopen drie jaar heeft Sophie regelmatig een uitstrijkje laten maken. Nog steeds zijn er geen afwijkende cellen gevonden. ‘Dat is ontzettend goed nieuws en betekent dat ik nu weer mee kan in het reguliere ritme van bevolkingsonderzoeken. Dat zal de eerste keer weer heel spannend worden, maar ik weet nu wel dat ik het niet meer ga uitstellen. Als er iets is dat deze rollercoaster me heeft geleerd is het wel hoe belangrijk het is om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek.’

Meedoen aan het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker? Doe het vandaag nog

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen