Twee onder twee, hoe gaat het ermee?

“OMG, HEBBEN JULLIE ZO SNEL EEN TWEEDE KINDJE GEKREGEN?” Gevolgd door een korte stilte en dan meestal door de vraag: was dit gepland? Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ja, dit was gepland. Misschien niet zo snel nee, maar hey we weten allemaal hoe kinderen ontstaan…

Zwanger worden van onze zoon Sam duurde best wel lang. Na een check bij de gynaecoloog bleek alles oké en was ik diezelfde maand nog zwanger. Bij onze dochter Loua was het daarentegen zo gepiept, drie hele maanden was ik niet zwanger. Drie hele maanden (vr)at ik carpaccio bij het leven en dronk ik iedere avond wijn. Daarna was het feest weer voorbij. Mijn zwangerschap verliep voorspoedig en mijn bevalling ging vliegensvlug en het genieten kon beginnen. Loua’s start verliep niet helemaal rooskleurig, maar daarover in een andere blog meer. 

Zwaar? Ja. Spijt? Totaal niet.

Maar hoe is dat nu, twee onder twee? Op een mama-dag leef ik van flesje naar flesje en van slaapje naar slaapje, mijn dag staat volledig in het teken van mijn twee mini’s. Als de een slaapt is de ander wakker en andersom. Soms slapen ze ook wel eens tegelijk en heb ik even tijd om de ontplofte bende in de woonkamer te organiseren, een was te strijken of om zelf een boterham te eten. Zwaar? Jazeker, puur omdat ik de hele dag AAN sta en alleen maar aan het zorgen ben. Of me dat wel eens frustreert? Natuurlijk, ik ben een mens en geen robot. Of ik spijt heb? Nee, totaal niet, want ik geniet met volle teugen van ze. De interactie tussen Sam en Loua is goud waard. Loua is Sam’s grootste fan, ze volgt hem de hele dag en lacht naar hem. Daar waar Sam Loua in het begin negeerde, is hij zich nu heel erg bewust van haar bestaan. Een speentje geven, een kusje op haar voorhoofd of haar speelgoed toereiken. Hij doet het maar al te graag.

Is het dan allemaal rozengeur en maneschijn? Nope. Ik moest/moet weer enorm wennen aan de gebroken nachten. Sam sliep na 7 maanden door en ik was even vergeten hoe belangrijk slaap voor me is. Overdag heb ik, met een rondlopende dreumes, niet tot nauwelijks de mogelijkheid om slaap in te halen. Na een ‘slechte’ nacht lig ik vaak om 20:00 uur al in bed. Dit zou ik op momenten liever anders zien, maar ik weet ook dat dit tijdelijk is. Tot die tijd zet ik mijn eigen wensen even op zij en kruip ik op tijd onder de wol om de dag erna genoeg energie te hebben voor mijn twee draakjes.

Twee onder twee

Dus twee onder twee, hoe gaat het ermee? Eigenlijk helemaal prima. Mijn verwachtingen waren vooraf goed waardoor het nu niet tegenvalt. Ik wist dat het met momenten zwaar ging worden en me-time vrijwel onmogelijk zou zijn. Deze mindset scheelt een slok op een borrel. Daarnaast denk ik dat een tweede kindje krijgen over het algemeen een ingrijpende verandering is en dat de leeftijd van de oudste niet echt wat uitmaakt. Sam kan me natuurlijk nog niet super goed helpen, maar daarentegen is hij op deze leeftijd totaal niet jaloers of heel erg vervelend. Dus iedere leeftijd heeft zo zijn voordelen denk ik. 
Al met al heb ik er geen moment spijt van en zou ik het zo weer doen. Al heb ik voor nu besloten dat mocht er een derde komen, ik er wel wat jaartjes tussenlaat. Kan ik Sam en Loua tegen die tijd aan het werk zetten 😉

Meer lezen?

Momtalk Nomi: “Binnen twee jaar hadden we een gezin met vier kinderen”
Momtalk: Abish