Blog Kubra: software in ons brein 

Mijn beste vriendin, die ik al ken sinds de basisschool, is echt een pareltje. Elke keer als ik een foto of video van de kinderen stuur, krijg ik steevast de reactie: “Wat een bofkonten zijn jouw kinderen!  Je doet het geweldig als mama!” En dat terwijl ze de lelijkste foto’s krijgt – denk aan kinderen vol meel of bedekt met zand. Maar dat maakt haar niets uit; ze blijft maar complimenten geven. Echt, ik gun iedereen zo’n vriendin!

Door haar enthousiasme begon ik na te denken over hoe andere moeders dit eigenlijk doen. Het viel me op dat we allemaal op een bepaalde manier in ons hoofd zitten. Zodra je moeder wordt, lijkt het alsof er een soort extra software in je brein wordt geïnstalleerd, en dat brengt een heleboel gedachten met zich mee.

“Heb ik genoeg gezonds gegeten vandaag?”
“Was dat wel de juiste manier om met die situatie om te gaan?”
“Hoe zorg ik ervoor dat ze niet achterblijven op school?”
“Wat als ik niet genoeg tijd met ze doorbreng?”
“Is hun slaapritme wel goed?”
“Heb ik wel voldoende liefde en aandacht gegeven?”

Deze constante stroom van gedachten kan overweldigend zijn. Het lijkt wel alsof er altijd een stemmetje in je hoofd is dat je herinnert aan wat je allemaal beter kunt doen. Als moeders willen we natuurlijk het allerbeste voor onze kinderen. We willen voorkomen dat ze een trauma, een stoornis of een ongezonde leefstijl ontwikkelen. En ik geloof dat deze constante piekermodus ons in een soort mechanisme van waarschuwingen plaatst. Je brein is zo geprogrammeerd dat het je waarschuwt voor mogelijke gevaren, en dat is heel natuurlijk. Maar het kan ook voelen als een overrompelende klus – de druk om alles goed te doen kan soms overweldigend zijn.

Blog Kubra: de modderige prinses

Ongevraagd advies

Vergeet daarbij ook niet de andere moeders met een advies die ongevraagd al klaar staat. ‘Pas op, je kind raakt verwend’ of ‘Neem hem/haar niet te veel op je schoot, anders raakt hij/zij eraan gewend.’ Dank je, maar vertel me niet wat er mis kan gaan; dat weet ik echt zelf ook. Als moeder probeer ik erop te letten geen ongevraagd advies te geven. Maar goed, ik ben ook maar een mens en soms glipt er iets door. Mijn brein heeft ook updates nodig – je kent het wel, die software die af en toe moet worden geoptimaliseerd. Het blijft een uitdaging om de balans te vinden tussen het delen van ervaringen en het respecteren van de keuzes van andere moeders. 

Verwachtingen loslaten en kiezen voor plezier

Een voorbeeld dat me altijd bijblijft, is de keer dat ik met de kinderen ging bakken. Bij de eerste poging had ik torenhoge verwachtingen. Ik stelde me een perfecte, Pinterest-waardige bakervaring voor. In plaats daarvan werd het een complete chaos: meel op de vloer, kleverige handen, en ik was zo overprikkeld dat ik in huilen kon uitbarsten. Ondertussen waren de kinderen gewoon vrolijk aan het lachen (wat me op dat moment echt op de zenuwen werkte).

Natuurlijk voelde ik me schuldig; zij hadden het naar hun zin, terwijl ik dacht: ‘Hoe ga ik dit huis weer schoon krijgen?  En ik moet ook nog een maaltijd in elkaar flansen en de vaatwasser leegmaken!’ Ik was gewoon op. Bij de tweede keer, na een ‘software-update’ in mijn brein, besloot ik het anders aan te pakken. Ik liet mijn verwachtingen los en koos voor het plezier. Deze keer genoten we volop van het moment. En ja het huis… dat was binnen 30 minuten opgeruimd. Prima!

Blog Kubra: van lief naar kwaad in 60 seconden