Boobtalk: Aranea

In onze serie Boobtalk delen we de verhalen van vrouwen en moeders over het geven van borstvoeding. Deze week: Aranea Floor.

Waarom wil(de) jij borstvoeding geven?

“Ik wist voor ik überhaupt zwanger was al dat ik borstvoeding wilde geven. Ieder jong (zoog)dier zoogt bij zijn moeder. Een kalf bij een koe, een lam bij een schaap en een baby bij zijn of haar mama. Iets natuurlijkers is er niet, wat mij betreft. Het voelde voor mij echt als de beste optie voor moeder en kind. De bak met liefde die ik er voor terug kreeg had ik van te voren niet verdacht, maar dat zorg er wel voor dat ik bij een mogelijk tweede kind nog zekerder ben over het feit dat ik weer borstvoeding wil geven.”

Heb jij je voorbereid op het geven van borstvoeding? Zo ja, hoe?

“Achteraf gezien had ik mij wel beter willen voorbereiden. Ik heb een cursus hypnobirthing gevolgd en daar kwam borstvoeding wel aan bod, deed een korte cursus van de kraamzorg en zocht informatie op internet. Maar toen het eenmaal zover was had ik toch een hoop vragen en onzekerheden. Ik raad iedereen dan ook aan om zo vroeg mogelijk een lactatiekundige in de arm te nemen. Niet te lang zelf blijven stoeien, durft om hulp te vragen!”

Hoe kijk jij terug op de eerste uren, dagen of weken borstvoeding geven?

“Eigenlijk hadden we een hele mooie start. Het direct aanhappen na de geboorte ging heel goed en ik vond al snel posities waar ik in comfortabel kon voeden. Ons zoontje was best flink, 4 kilo, toen hij werd geboren en viel uiteindelijk net iets meer dan 10% af. Daar maakte de verloskundige en kraamverzorgster zich zorgen over dus toen hebben we wat bijgevoed en moest ik aan de kolf om mijn productie meer te stimuleren. Achteraf was dat best stressvol. Ik denk dat zonder stress mijn melkproductie vanzelf wel goed op gang was gekomen – al dan niet met behulp van een borstkolf. Het was helemaal een beetje een domper toen de kinderarts op het consultatiebureau zei dat ze zich daar helemaal niet zo snel meer zorgen om maken. Kinderen boven de 4 kilo vallen juist vaker meer dan die 10% af omdat ze gewoon veel vocht verliezen.”

Wat vind jij het mooiste van borstvoeding geven?

“De geborgenheid tijdens het voeden. Ik gaf mijn kindje op dat moment echt wat hij nodig had en daardoor voelde ik mij heel belangrijk.”

Tegen welke uitdagingen ben jij aangelopen?

“Het voeden ging bij mij super, maar het kolven niet zo. Mijn toeschietreflex hield er vaak snel mee op, waardoor ik niet genoeg gekolfd kreeg en vaak nog volle borsten had na het kolven. Gelukkig kreeg ik het advies van de lactatiekundige om een oxytocine neusspray te gebruiken en dat hielp ontzettend, ineens waren mijn borsten zo goed als leeg na afloop. Mijn huisarts wilde deze alleen maar twee keer voorschrijven omdat zij vond dat mijn lichaam het zelf moest kunnen. Ik snap die gedachte, maar dat gebeurde gewoon niet. Door corona heb ik gelukkig niet heel veel hoeven kolven, want hoe lastig het ook was om thuis te werken met een baby kon ik daardoor wel ‘live’ voeden. Ik weet niet of ik het anders ook 15 maanden had volgehouden.

Toen Hugo eenmaal 1 jaar was, begon ik ongemakkelijk te vinden om in het openbaar of in gezelschap van anderen te voeden. Zo suf dat ik daar last van had… Maar je ziet het gewoon bijna niet om je heen en ik voelde mij heel erg bekeken en veroordeeld. Het leek alsof het “schattige” er af was nu hij geen kleine baby meer was.”

Welke tip of advies zou jij aan andere (aanstaande) moeders willen geven?

“Vraag hulp! Ja, natuurlijk krijg je adviezen van vriendinnen/(schoon)moeders en buurvrouwen. Maar een lactatiekundige helpt je echt verder. Ga niet zelf zitten klungelen, want hoe eerder het goed gaat, hoe eerder je er echt van gaat genieten.”

Zijn jouw borsten veranderd door de zwangerschap of borstvoeding geven? Op wat voor manier?

“Aan het einde van mijn zwangerschap keek ik in de spiegel en zag ineens dat mijn tepelhof veel groter was dan voorheen. Niet gek want mijn borsten waren veel groter dan voor de zwangerschap en alles rekt mee, maar toch… Ze voelden daardoor niet meer als van mijzelf. Ook kreeg ik onder mijn borst wat striae. Ik heb echt het idee dat ik tijdens het voeden mijn borsten ging zien als iets heel platonisch. Ze hadden een functie, melk maken, en zo zag ik ze ook. Al het seksuele was er vanaf. Het duurde echt wel even voor dat weer terug kwam nadat ik was gestopt. Maar nu, 4 maanden later, zijn ze weer terug naar hun oude formaat – zowel de borst zelf als de tepelhof – en voelen ze weer helemaal als van mijzelf!

Ben jij (nog steeds) happy met je borsten? Welk cijfer zou je ze geven?

“Zeker! Ik geef ze een 9. Ik was altijd al tevreden met mijn borsten, maar dat voel ik helemaal nu ik heb gezien dat ze mijn kind 15 maanden hebben kunnen voeden.”