© 2025 // How About Mom
Saonah Viane is zes weken zwanger van haar zoontje als ze extreem misselijk wordt. ‘Ach, dat hoort erbij’, dacht ze aanvankelijk. Totdat ze zich zó slap begint te voelen en kilo’s afvalt. Ze besluit aan de bel te trekken en wordt na een aantal ziekenhuisopnames gediagnosticeerd met HG (hyperemesis gravidarum).
We spreken Saonah, inmiddels 24 weken zwanger, over de afgelopen maanden waarin extreme zwangerschapsmisselijkheid de hoofdrol speelde.
Als we Saonah vragen om de afgelopen maanden te beschrijven, hoeft ze niet lang na te denken. ‘Die waren zeer traumatisch’, is haar antwoord. ‘In het begin stond alles in het teken van de ziekte HG. Dat betekent: veel ziekenhuisopnames, veel medicatie en uiteindelijk zelfs sondevoeding.’ Ze vertelt dat ze op een ochtend wakker werd en alleen maar kon denken dat ze de volgende dag niet zou halen. ‘Ik had die dag ervoor zoveel overgegeven en wederom zo weinig gegeten en gedronken, dat zelfs ademen soms teveel voelde. Ik zei toen ook tegen mijn vriend, dat ik echt niet meer kon.’
Die extreme zwangerschapsmisselijkheid, begint bij Saonah als ze zes weken zwanger is. Als ze na een weekendje weg met haar vriend de hotelkamer niet heeft verlaten, raadpleegt ze de verloskundige. ‘Dat weekend begon ik veel over te geven. Ik moest zelfs aan mijn vriend vragen of hij zijn eten op het toilet wilde eten, omdat ik de geur niet meer aankon’, vertelt ze. ‘Ik was zo verzwakt, kon niet meer op m’n benen staan en heb toen uiteindelijk – op advies van de verloskundige – medicatie gekregen’.
De medicatie blijkt niet te helpen. Sterker nog: Saonah heeft nog een aantal weken lang doorgesukkeld. ‘Ik viel elke week meer en meer af. Mijn beslagkom (gebombardeerd tot kotsbak) ging zelfs overal met me mee naar toe’, laat ze weten. ‘Ik werd misselijk van álles: van licht, van geuren, van geluiden, van slokjes water, van schermpjes en van aanrakingen. Zelfs alleen al denken aan eten maakte me misselijk. Ik moest zelfs een keer overgeven tijdens het maken van een boodschappenlijstje.’
Wanneer haar moeder zo erg schrikt als ze haar dochter ziet, besluit Saonah weer aan de bel te trekken. Eenmaal bij de huisarts, wordt ze met spoed opgenomen in het ziekenhuis. ‘Ik bleek extreem uitgedroogd te zijn en kreeg 11 liter vocht toegediend.’ Helaas blijft de ziekenhuisopname niet bij een enkele keer. In totaal is Saonah zeven keer opgenomen geweest en heeft ze uiteindelijk zelfs sondevoeding toegediend gekregen. ‘Ik was niet alleen uitgedroogd, maar ook ondervoed waardoor ik inmiddels twaalf kilo was afgevallen.’
Saonah op haar bank thuis:
Na 17 weken zwangerschap, stopte de extreme zwangerschapsmisselijkheid ineens. De periode daarna staat dan in het teken van emotionele verwerking, niet alleen van de HG maar ook van het feit dat haar vader ongeneeslijk ziek is. ‘Hoe houd je jezelf op de been na een periode van zoveel verdrietige gebeurtenissen?’, vragen we haar dan ook. ‘Door er veel over te delen’, antwoordt ze. ‘Ik probeer veel stil te staan bij wat er allemaal is gebeurd. Ik geef mezelf af en toe een vrijbrief om even helemaal niks te hoeven. En dan komt vanzelf het verdriet naar boven, en door zo bewust te voelen en stil te staan, verwerk ik het keer op keer een beetje meer.’
Inmiddels gaat het goed met Saonah. ‘Ik realiseer me dat ik ook dankbaar mag zijn dat alles goed is afgelopen’, vertelt ze. ‘Ik kan inmiddels weer werken, heb een nieuw bedrijf opgestart, mijn vader leeft nóg, mijn kindje groeit goed en ik kan weer genieten van eten.’ Ze begint alles dan ook steeds meer een plekje te geven en durft dan ook te zeggen dat ze zwanger zijn geweldig vindt. ‘Ik geniet nu élke dag van het idee dat er een lief kindje in mijn buik groeit, de schopjes, de voorbereiding… Eindelijk echt die roze wolk waarvan ik niet gedacht had dat die ooit nog zou komen.’ Ze kijkt dan ook onwijs uit naar de ontmoeting met haar zoon.
Door haar verhaal te delen, hoopt Saonah meer bekendheid te creëren rondom HG. ‘Er wordt snel gezegd dat het gewoon misselijkheid is. Mensen hebben geen idee dat het een potentieel, levensbedreigende ziekte is die soms tot de bevalling kan duren.’ Volgens haar wordt de ernst van de ziekte onderschat: ‘Daardoor krijgen vrouwen niet of te laat de juiste hulp.’
Ze hoopt dan ook dat er meer begrip komt voor extreme zwangerschapsmisselijkheid. ‘Zodat de omgeving van de zwangere vrouw in kwestie daar rekening mee kan houden en hulp kan bieden’. Daarnaast is haar gouden advies voor vrouwen met HG om zich aan te sluiten bij de praatgroep van Stichting ZEHG. Zij bieden steun voor vrouwen met HG.
Saonah en haar vriend:
Zo’n 2 procent van de zwangere vrouwen krijgt lijdt tijdens hun zwangerschap aan hyperemesis gravidarum (HG). Bij vrouwen die last hebben van HG is de misselijkheid continu en in extreme vorm aanwezig. Hoe het kan dat de ene vrouw wel last heeft van extreme zwangerschapsmisselijkheid, en de ander niet, is tot op heden niet duidelijk. Het zwangerschapshormoon HCG wordt als oorzaak genoemd, evenals een klein stofje in de vroege placenta, stress of een meerlingzwangerschap.
Wie kampt met HG hoeft zich geen zorgen te maken over de gezondheid van de ongeboren baby. Het vrouwelijk lichaam zorgt er namelijk eerst voor dat het kindje voldoende voedingsstoffen binnenkrijgt. Wanneer er geen nieuwe voedingsstoffen meer zijn, worden de vetreserves in je lichaam aangesproken.
Meer lezen?
Extreme zwangerschapsmisselijkheid: wat is hyperemesis gravidarum (HG)?
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2025 // How About Mom