“Het ouderschap is makkelijker in mijn eentje dan met een partner die niks doet”

Voordat ik mijn ex-man verliet, was ik doodsbang. Ik was bang om alleen te zijn en ik wist zeker dat ik het niet zou redden als alleenstaande moeder. Ik had mezelf er heilig van overtuigd dat alleen opvoeden veel en veel moeilijker zou zijn dan opvoeden met mijn toenmalige man. Daarom was ik zo verbaasd toen ik ontdekte dat het ouderschap als alleenstaande moeder in veel opzichten gemakkelijker was – veel, veel gemakkelijker – dan co-ouderschap met mijn nietsnut van een ex-man.

Als ik een tijdmachine had, zou ik zeker teruggaan naar de tijd dat ik probeerde mijn eerste huwelijk te laten slagen. Dan zou ik tegen mezelf zeggen: ga weg! Je kunt dit hele moeder-ding ook in je eentje. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het altijd makkelijk is. Alleenstaand moeder zijn is het moeilijkste dat ik ooit heb gedaan. Maar ik vond de combinatie van moederschap én een narcistische, egoïstische man die geen rol speelde in de opvoeding of verzorging van onze kinderen nog zwaarder.

Ik hoefde niet langer ruzie te maken met mijn partner, ik hoefde niet over elke beslissing te onderhandelen en hoefde ik niet toe te kijken hoe iemand mijn kinderen opvoedde op een manier waar ik niet achterstond en die ik soms zelfs schadelijk vond. Ik hoefde ook niet op te ruimen voor zowel mijn kinderen als voor een andere volwassene die dat eigenlijk ook prima zelf kon. Als alleenstaande moeder kon ik mijn kinderen eindelijk opvoeden zoals ik dat wilde, zonder commentaar of inmenging van een partner die zich alleen maar zo nu en dan met de opvoeding bemoeide.

Om deze en vele andere redenen was alleenstaand ouderschap veel gemakkelijker dan co-ouderschap met mijn ex:

Minder geruzie

Tijdens ons huwelijk waren er altijd ruzies en discussies. Zo vervelend en vermoeiend! Nadat ik bij hem weg ben gegaan hoef ik geen ruzie meer te maken en zijn mijn kids alleen nog maar mijn teamleden, nooit meer mijn tegenstanders. Ouderschap ervaren zonder onnodige ruzies is zo’n verademing.

Ik kan het ouderschap op mijn eigen manier doen

Als alleenstaande moeder kon ik eindelijk de ouder worden die ik altijd had willen zijn. Een rustige ouder, zonder willekeurige regels of iemand anders die me vertelt wat ik moet doen. Het was verbazingwekkend en, niet verrassend, een stuk makkelijker dan mijn kinderen proberen op te voeden volgens de regels van iemand anders.

Ik leerde alleen zijn

Toen het me eenmaal lukte om beide kinderen naar bed te krijgen, viel er ineens rust over me heen. Ik kon de avond spenderen zoals ik dat zelf wilde. Die zalige momenten in mijn eentje leerde me zoveel over mezelf: wie ik nu ben, wat ik nodig heb.

Je hoeft niet nóg iemand op te voeden

Mijn ex-partner was niet per se het volwassen type. Wat een last viel er van me af toen ik niet langer achter hem aan hoefde te zitten. Om hem uit bed te krijgen, om de zorgen dat hij de kinderen zou helpen met hun huiswerk, om hem achter zijn spelcomputer weg te krijgen om het eten te verzorgen. Voor het eerst kon ik me volledig richten op de opvoeding van mijn kinderen in plaats van op mijn kinderen én partner.

Je hoeft geen compromissen te sluiten

Natuurlijk is het sluiten van compromissen een nuttige levensvaardigheid en het komt zeker van pas als je op een fijne manier het co-ouderschap deelt. Wanneer je een toxische of gewelddadige partner hebt, ligt dit vaak een stuk complexer. Als alleenstaande ouder hoef ik geen compromissen meer te sluiten en hoef ik niet op de te geven wat voor mij belangrijk is, zeker als het om onze kinderen gaat.

Alle hoogtepunten zijn ook alleen voor jou

Als alleenstaande ouder krijg je inderdaad alle driftbuien, poepluiers en baldadige peuters voor jezelf. Maar je krijgt ook alle mooie momenten voor jezelf. De eerste woordjes, successen met zindelijk worden, eerste schooldagen of de eerste voetbalgoal. Ze zijn allemaal van jou, en dat is speciaal.

Ik hoef alleen maar de rommel van mezelf en de kinderen op te ruimen

Mijn ex was niet behulpzaam in huis. Hij wist niet hoe hij de was moest doen of de vaatwasser moest inruimen, en hij had nog nooit in zijn leven een toilet schoongemaakt. Ik hoef je vast niet uit te leggen dat het geweldig was om niet langer aan een andere volwassene uit te leggen hoe hij zijn eigen rommel moest opruimen.

Meer lezen?
Mijn verhaal: “Ik vind mijn man geen leuke vader”
Blog: soms voel ik me een alleenstaande moeder
Onbewust alleenstaand moeder: zwanger, maar hij wil het niet

Uit Romper