zwanger proberen wordenzwanger proberen worden
15/07/2022

“Dit is de laatste maand dat ik ga proberen zwanger te raken”

Dit is het… Dit is de laatste maand dat ik probeer om zwanger te worden. En dan ben ik klaar. Ik ga lekker wijn drinken. Ik ga eindelijk die babykilo’s verliezen (drie jaar na de geboorte van onze eerste). Ik ga de hele dag koffie drinken en niet meer dagelijks Googlen wat de kans op een zwangerschap vergroot. Dit is het, ik ben er klaar mee. Ná deze maand.”

Ik was al 39 jaar gelukkig vrijgezel toen ik een oude vriend tegen het lijf liep. Binnen zes maanden woonden we samen en drie maanden later bleek ik in verwachting. We trouwden en ik beviel van een prachtige dochter. Ik was inmiddels veertig jaar oud.

40 en zwanger

Zes maanden later was ik opnieuw zwanger. Ik was doodsbang. De eerste zes maanden als nieuwe ouders én pas getrouwd stel waren zwaar. Bij de 8-weken echo bleek de baby niet goed te groeien. Niet veel later volgde een miskraam. Ik weet nog dat ik niet huilde of rouwde zoals ik vrouwen op televisie of social media zag doen, ik voelde me verdoofd. Maar ik dacht ook: ik word wel weer zwanger.

Fuck de dokter

We probeerden het opnieuw. Ik kocht een enorme lading ovulatietesten en zwangerschapstesten. Iedere maand speurde ik naar de eerste zwangerschapssymptomen. Ik zocht naar artikelen over zwanger worden boven de veertig. Na een jaar proberen kregen we van een fertiliteitsarts te horen dat we ‘te oud’ waren en dat de kans op een natuurlijke zwangerschap ‘onwaarschijnlijk’ was. Ik was boos en wilde het op de natuurlijke wijze blijven proberen.

Die zomer wilde ik even een pauze inlassen. Ik ging op een extreem dieet om mijn zwangerschapskilo’s kwijt te raken. In juli was ik overtijd en bleek ik opnieuw zwanger. We waren zó blij. Fuck die dokter en zijn stomme wetenschap: we hadden de statistieken verslagen!

Toch geen kloppend hartje

Zeven weken later begon ik hevig te bloeden. Bij de echo rekende wij op het ergste, maar tot onze grote verbazing was er een gezonde foetus met een hartslag te zien. We planden direct een volgende echo-afspraak in, omdat ik wel een hoog risico liep. Twee weken later vond de tweede echo plaats. Ik was toen bijna twaalf weken zwanger. Er was geen kloppend hartje mee.

Het is vreemd om een foetus te verliezen die nog maar 11 weken in je groeide. Niemand weet dat er iets is gebeurd. Je lichaam is nog niet veranderd. Het is bijna alsof het niet is gebeurd. Terwijl alles is veranderd. Het doet pijn om zwangeren op straat te zien lopen. Of kleine broertjes en zusjes te zien als ik mijn dochter afzet op de opvang. Een vriendin blijkt in verwachting. De buurvrouw ook. De juf van mijn dochter ook. Ineens lijkt iedereen zwanger.

Zwaar en leeg

Ik zou blij voor ze moeten zijn. Ik denk dat ik dat op een bepaalde manier ook ben. Maar ik ben ook boos. Ik had zo ontzettend graag nog een kindje gekregen. Het is klote. Ik voel me zwaar en leeg. Letterlijk en figuurlijk.

In oktober kregen we groen licht om het opnieuw te proberen. Ik plas weer trouw op mijn ovulatietest, hou mijn cyclus bij in een app en we vrijen op mijn vruchtbare periodes. Ik let weer op vroege zwangerschapskwaaltjes en doe iedere maand een zwangerschapstest. Iedere maand is deze negatief.

Ik ben klaar

Ik had zo gehoopt op een regenboogbaby. Iedere maand rekende ik uit wanneer ik uitgerekend zou zijn als ik op dat moment zwanger zou zijn. Maar ik ben klaar om artikelen te lezen over zwanger boven de veertig. Ik ben weer toe aan koffie, aan wijn drinken, aan een dieet kunnen volgen. Ik wil niet meer iedere maand met een gebroken hart overblijven. Het leven gaat door met z’n drieën… toch?”

Meer lezen?
Sacha had twee keer een missed abortion: “Ik voelde me verraden, boos en verdrietig”
Caroline werd op haar 38ste voor het eerst moeder: “Ik wilde écht uit mezelf die kinderwens voelen”

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen