Mijn verhaal: “Zo heb ik me door de wervelwind van onze scheiding heen geslagen”

Charelle is de moeder van Noxx (’18) en Ace (’19). Als Ace drie maanden oud is, besluiten Charelle en haar partner uit elkaar te gaan. “Ontkenning, angst, verdriet, boos en onbegrip. Je vecht samen voor je gezin, dat was mijn standpunt. Uiteindelijk bleek scheiden de beste keuze.”

“Op acht november 2018 werd mijn eerste zoontje Noxx geboren. Moederschap, wauw wat een transformatie. De zwangerschap was magisch, de connectie en liefde zo groot. Hij was zo mega welkom. Ook de bevalling ging zoals ik had gedroomd. Noxx is geboren in bad, van begin tot eind heeft dit 8 uurtjes geduurd. Ik had mijn partner en moeder aan mijn zijde.

Slechts 3 maanden na de geboorte van Noxx, raakte ik onverwacht zwanger van ons tweede zoontje Ace. Deze zwangerschap was iets pittiger. Niet alleen fysiek, maar er gebeurde in die tijd ook iets in mijn relatie. Alsof er een soort sleur ontstond. Er kwam een afstand en onze prioriteiten lagen opeens ver uit elkaar. Fast forward naar de 36e week van mijn zwangerschap. Ik zal zijn woorden nooit vergeten; ‘wil je nog wel verder samen nadat Ace geboren is?‘

De knoopt doorgehakt: we gaan scheiden

Ace was 3 maanden oud toen de break up weer opgerakeld werd. Ik had er in de tussentijd geen woord over gezegd. Ik moest echt even de eerste fase door als moeder van 2, maar ook mezelf sterk maken voor wat komen ging. Ik heb veel fases gehad. Ontkenning, angst, verdrietig, boos, maar vooral onbegrip. Je vecht voor je gezin, samen. Dat was mijn standpunt. Twee maanden later werd definitief de knoop doorgehakt: we gingen scheiden. Hij heeft die keus durven maken. Toentertijd onbegrijpelijk en zo pijnlijk, achteraf gezien de beste keus die hij had kunnen maken.

Uit elkaar gegroeid

Had ik de rest van mijn leven met hem kunnen delen? Ja. Maar ik ben me ervan bewust geworden dat we uit elkaar zijn gegroeid. Toen het hoge woord eruit was heb ik wederom hulp ingeschakeld. Een holistisch coach dit keer, die mijn hoofd en lijf weer met elkaar in connectie heeft gebracht. Zij heeft ruimte gecreëerd om de belangrijke zaken te fixen: een goede mediator voor de scheiding en een ouderschapsplan, een makelaar om ons huis te verkopen, een baan vinden tijdens de Corona crisis en een nieuw huurhuis. Het voelde als een onbegonnen klus, maar in vier maanden tijd was ik gescheiden, verhuisde ik naar mijn nieuwe huis, was het ouderschapsplan ingediend, was ons oude huis verkocht en kon ik starten aan mijn nieuwe baan. Ik heb ondervonden dat je angsten uitspreken zorgt voor doelen stellen. Dat je wensen uitspreken zorgt voor motivatie om het daadwerkelijk waar te maken. Heel veel huilen, alleen zijn en praten in de tussentijd. 

Ik heb de kans gekregen opnieuw gelukkig te zijn

De basis die heeft gezorgd dat ik deze stappen heb kunnen maken is selfcare. De momenten dat mijn jongens bij hun vader waren had ik altijd een selfcare moment gepland om op te laden. Ik heb hier zoveel kracht en energie uit gehaald. Vallen hoort erbij, maar om weer op te kunnen staan heb je kracht en energie nodig. Door goed voor mezelf te zorgen, kon ik een liefdevolle moeder zijn, een positieve moeder zijn, een moeder die zichzelf staande houdt en een veilig thuis creëert voor haar kids. Ik heb me door deze wervelwind heen geslagen. Mede omdat ik om hulp heb durven vragen. Als ik nu terugkijk naar de afgelopen maanden, dan ben ik zo gegroeid door de ervaring. Ik ben trots dat ik moeder ben van 2 geweldige jongens en dankbaar voor de levensles. Ik heb de kans gekregen om opnieuw gelukkig te zijn. 

Vriendschap met mijn ex

Mijn ex en ik gaan goed met elkaar om en hebben beide het voornemen om aan een vriendschap te werken. Hij is ondertussen samen met een nieuwe vrouw. Wederom pijnlijk, maar in the end was dit toch wel gebeurd. Ze is goed voor mijn jongens en een happy ex is een happy papa denk ik maar. Elkaar het beste gunnen zal uiteindelijk een liefdevolle uitwerking hebben op de kinderen en daarin bewandelen wij nog steeds hetzelfde pad met dezelfde prioriteiten.”