Mijn verhaal: “Ondanks mijn kinderwens onderging ik een abortus”

Op How About Mom bieden we de ruimte aan verhalen van andere vrouwen en moeders. Soms anoniem, soms openbaar. Verhalen die ons aan het lachen maken, laten nadenken of ons tranen in onze ogen bezorgen. Altijd zonder oordeel, want jouw verhaal is jouw verhaal.

“Het was de dag na oud en nieuw en ik bleef maar overgeven. Ik dacht dat ik een forse kater had, maar de dagen daarna bleef ik me beroerd voelen. Ik haalde een zwangerschapstest, puur met de gedachte ‘voor de zekerheid’. Toen zag ik twee streepjes. Ik wist niet wat ik moest doen, appte mijn beste vriendin en daarna mijn ex, van wie ik zwanger was.

Vanaf dat moment startte een rollercoaster. Ik vertelde het nieuws aan nog twee andere vriendinnen en belde veel met mijn ex. Ik merkte dat ik weinig wilde praten en een manier zocht om er mee om te gaan, maar ik wist niet goed hoe. Op een moment waarop ik bij mijn ouders thuis was, belde ik de assistente voor een gesprek met de huisarts. Heel zachtjes probeerde ik de reden van de afspraak te noemen en dus de urgentie. De assistente verstond me niet en vroeg twee keer ‘Wat wil je leren?’. ‘Nee mevrouw, aborteren.’ Pijnlijk…

Natuurlijk waren er twijfels. Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde. De huisarts reageerde gelukkig begripvol en gaf me het advies naar het gevoel te luisteren toen ik er net achter kwam. Dat gevoel destijds was heel duidelijk: ik wil dit niet. De huisarts gaf ook aan dat het logisch is dat je gevoelens lastig te interpreteren zijn, als je zo bol staat van de hormonen. Dat vond ik heel verwarrend, want hoe weet ik wat ik wil als ik mezelf niet ben? Er volgden nog veel meer gesprekken met mijn ex en met vriendinnen. Uiteindelijk hakte ik de knoop door. Ik wist dat als je nog niet te ver zwanger was, je een pil kon nemen en dat wilde ik graag. Ik maakte een afspraak voor een overtijdbehandeling, dat vond ik veel fijner klinken dan een abortus.

Ik ging in mijn eentje naar de afspraak toe. Dat vond ik wel zo prettig. Wat volgde was een surrealistische ervaring. Ik kwam een BN’er tegen en er zaten pubers Kentucky Fried Chicken te eten in de wachtkamer. Toen ik aan de beurt was, werd er eerst een echo gedaan. Ze vroeg of ik wilde kijken, maar ik zei ‘nee’. Vervolgens gaf ze aan dat de vrucht zes mm was en het luchtte me enorm op dat het nog zo klein was op dat moment. Ik kreeg een pil om de zwangerschap af te breken en kreeg er twee mee om de dag erna te slikken om de vrucht mijn lijf uit te werken. De arts liep de kamer uit en even twijfelde ik om de pillen in mijn zak te steken. Ik weet niet waarom. Uiteindelijk nam ik de pil alsnog in en liep ik daarna naar huis, wazig van de indrukken en gedachtes.

De volgende dag kwam mijn ex en bracht ik de pillen in. Het deed als snel pijn, een soort menstruatie kramp, maar na enige tijd ging het over in hele heftige kramp. Ik trok bleek weg, was heftig aan het zweten en vroeg of ik op een stoel buiten kon zitten. Langzaam trok de pijn weg en heb ik vooral ellendig op de bank gezeten. Mijn ex is blijven slapen. Dat was gek, maar het was ook fijn om dit met elkaar mee te maken. Wat samen is gestart, is ook samen geëindigd.

De volgende dag ben ik naar mijn werk gegaan. Ik moest elk halfuur nieuw maandverband in doen voor het bloedverlies, maar alles was beter dan thuis zitten. Ik wilde afleiding en door. De periode daarna ging met ups en down. Ik had af en toe last van een paniekaanval. Mijn ex durfde het onderwerp niet zo goed aan te snijden en het voelde alsof hij zijn leven zo maar weer oppakte. Nu weet ik dat hij destijds de woorden niet kon vinden en niet goed wist hoe hij me moest steunen. Toen voelde ik me vooral door iedereen onbegrepen.

Nu, drie jaar later, voelt het oké en goed zoals het was of is. Inmiddels ben ik moeder en ik weet dat als opnieuw in verwachting raken niet was gelukt, ik eeuwig spijt zou hebben gehad.

Wat heb ik van deze periode in mijn leven geleerd? Eerder deelde ik snel alles met mensen die dicht bij me stonden. Door deze ervaring weet ik dat je sommige beslissingen beter alleen kunt nemen. Het heeft geen zin om je druk te maken over wat anderen van je vinden. Hoe heftig het ook is, abortus blijft een keuze die jij mag maken. Het is jouw lijf, jouw leven en niemand mag je overtuigen dat dat niet zo is.”

Wil jij ook jouw verhalen delen op How About Mom? Mail dan naar app@howaboutmom.nl.