Mijn vierde trimester: ‘Ik werd geleefd door de kraamvisite en daar heb ik nu spijt van’

Het vierde trimester, de eerste drie maanden met jouw baby. Een periode waarin jouw herstel centraal staat, samen met het wennen aan een nieuw mensje in jouw of jullie leven. Een fase in je leven die de meeste vrouwen omschrijven als een rollercoaster aan emoties. Hoe was dit voor jou? Deze week vertelt Tessa haar verhaal. ‘Van tevoren had ik graag willen weten of er meer vrouwen zijn die de eerste weken denken ‘waar zijn we aan begonnen?”

Hoe zou jij het vierde trimester (de eerste drie maanden) in één woord omschrijven?

‘Pittig. Het vierde trimester was zwaarder dan ik vooraf had gedacht. Van tevoren dacht ik dat ik uit zou kijken naar de kraamperiode, de kraamvisite en lekker hele dagen thuis zijn. Ik had me mentaal niet echt voorbereid op de kraamperiode, omdat ik me hier totaal geen voorstelling bij kon maken. Wel had ik met mijn man nagedacht over hoe we kraamvisite voor ons zagen.

Het begin van mijn bevalling verliep eigenlijk best voorspoedig. De vliezen braken ‘s nachts rond 2.30 en toen ik om 12.00 nog even ging wandelen, begonnen vrijwel direct de weeën. De ontsluiting vorderde snel en ergens tussen 19.15 en 19.30 mocht ik starten met persen. Ik was blij, want ik wilde graag thuis bevallen en dit leek dus te gaan lukken! Helaas waren de persweeën niet sterk genoeg, waardoor we om 20.30 het ziekenhuis belde of ik daar terecht kon. Vanaf 21.15 heb ik op het ziekenhuisbed verder geperst. Ik werd daar aangesloten op de synto (synthetische oxytocine). Dit zou de persweeën moeten versterken. Helaas had dit te weinig effect. Om 23.15 werd de gynaecoloog erbij gehaald. Om 23.30 werd de vacuümpomp op het hoofdje bevestigd en om 23.36 was daar eindelijk ons zoontje Nick!

Na 3 dagen thuis moesten wij terug naar het ziekenhuis; Nick was te geel en 10% van zijn geboortegewicht afgevallen. Hij moest hier onder de lamp en kreeg bijvoeding naast borstvoeding. Deze periode was zwaar. Het uiteindelijk in het ziekenhuis bevallen was al niet wat ik vooraf wilde en dan ook nog zo ruw uit je babybubbel worden gehaald, was heel pittig.

Het had niet per se een negatieve invloed op de kraamperiode, maar het zorgde er wel voor dat we later konden starten met het aarden thuis.

Hoe was jouw herstel na de bevalling?

‘Door de vacuümbevalling had ik een knip gehad. Dit zorgde voor ongemak, maar dit had geen grote invloed op de kraamperiode. De vermoeidheid vond ik het meest intens. De eerste nacht thuis was hels. We wisten nog niet hoe we met een baby moesten omgaan, ik was nog vreselijk moe van de lange en zware bevalling en ook de borstvoeding kon alleen ik doen.

Van tevoren had ik graag willen weten of er meer vrouwen zijn die de eerste weken denken ‘waar zijn we aan begonnen’. Ik zat niet op de roze wolk die ik wel had verwacht, ik moest veel huilen zonder reden en voelde me echt verloren.

Welke tip of advies zou jij aan een andere aanstaande moeder willen geven over het vierde trimester?

‘Bedenk hoe je de kraamvisite voor je ziet en wees niet bang voor meningen als je kraamvisite helemaal niet wil. Ik durfde dit niet aan te geven, waardoor ik werd geleefd door kraamvisite. Ik probeerde heel erg te voldoen aan de verwachtingen. Daar heb ik best spijt van. Ik heb nu dus niet het gevoel dat ik optimaal heb kunnen genieten van de eerste maanden en dat gevoel doet best een beetje pijn.’

Fotocredits: ByLevia

Meer lezen?
Schaamteloos kraambezoek: dit zijn jullie ergste kraambezoek ervaringen
Mijn vierde trimester: “Het is oké om niet altijd oké te zijn”