21/06/2021

Momtalk: Eva

Eva (‘96) is moeder van Lena (‘17) en Rosy (‘20). Ze is samen met Vincent, haar partner in de liefde, het ouderschap en in business, want samen runnen ze een Youtube-kanaal. “Ik ben een familie-persoon en het idee dat wij samen een eigen familie hebben gecreëerd vind ik geweldig. Als ik Vincent met onze kids zie, word ik keer op keer opnieuw verliefd.”

Wanneer wist jij: ik wil moeder worden?

“Pas toen ik zelf voor het eerst mijn eigen baby in mijn armen had, haha. Nee, het is gek om terug te denken aan hoe ik – in tegenstelling tot veel vriendinnen – helemaal niet bezig was met kinderen krijgen vroeger. Ik was vooral aan het sporten, ik turnde op hoog niveau. Ik had nog nooit een baby vastgehouden totdat ik Lena voor het eerst vasthield. Grappig genoeg ben ik sindsdien dol op baby’s. Mijn baby’s, andermans baby’s, ik vind het heerlijk.”

Hoe heb jij het ervaren om jong moeder te worden?

“Ik was 20, Vincent 25, en we woonden al twee jaar samen. Lena was niet gepland, maar wel ontzettend welkom. Ik was al bijna 18 weken zwanger toen we de eerste echo hadden. Dat was dus een grote verrassing, niet alleen voor ons, maar ook voor onze familie. Gelukkig was iedereen ook snel heel blij met het mooie nieuws. Ik zat op dat moment op de Kunstacademie en had net mijn tweede jaar afgerond, maar ik had het daar totaal niet naar mijn zin. Ik speelde dus al langer met het idee om te stoppen, al voordat ik zwanger raakte. 

We hebben de zwangerschap lang stil gehouden, alleen onze close familie wisten ervan. Zowel op school als in de gaming scene wilden we er geen groot ding van maken. Pas toen ik 28 weken zwanger was, hebben we aan de rest verteld. Nog geen drie weken later werd Lena als premature baby met 32,5 week geboren. Op YouTube vertelden we het ook pas drie weken na de geboorte.”

Mijn tweede zwangerschap heb ik veel bewuster ervaren. Daar heb ik ook veel meer van kunnen genieten. We waren minder terughoudend, en deelden het ook sneller met mensen om ons heen. We hebben wel een tijdje moeten wachten op de zwangerschap van Rosy. Vincent was al eerder klaar voor een tweede, ik niet direct. Toen we begonnen met proberen heeft het een jaar geduurd voordat we een positieve test in handen hadden. Hoewel je weet dat je rekening moet houden met een jaar proberen, vond ik het iedere maand toch teleurstellend en maakte ik me zorgen of er niet iets mis met me was. De huisarts vertelde dat we ons geen zorgen hoefde te maken en nog alle tijd hadden. Bijzonder genoeg was het de keer daarop raak, alsof er toch een soort knop om was gegaan en we het los konden laten.”

Lena werd te vroeg geboren, kun je daar wat meer over vertellen? 

“We zaten middenin de verhuizing toen mijn vliezen braken. In onze nieuwe woonplaats ging ik naar de verloskundige, die me direct doorstuurde naar het ziekenhuis. Ik werd opgenomen en kreeg weeënremmers en medicijnen voor longrijping (zodat de longen van de baby verder kunnen groeien, red). Een week lang ging dat goed en na die week mocht ik naar huis. Dezelfde avond moesten we weer terug naar het ziekenhuis. Even leek het wat rustiger te worden, de volgende middag zette de bevalling door. Uiteindelijk werd Lena binnen vijf uur geboren. Ik ben van haar bevallen zonder pijnstilling, puur op adrenaline en natuurlijke endorfines. Wat een achtbaan was dat.”

Ik ben dankbaar dat Lena direct na de bevalling bij mij op de borst is gelegd. Meestal moeten premature baby’s meteen in een couveuse, maar ik heb haar eerst een tijdje bij me mogen houden. Dit heeft misschien ook meegespeeld in het feit dat het direct goed ging met borstvoeding. Althans, mijn melkproductie kwam goed op gang zodat ik voor haar kon kolven, want ze was nog niet in staat om zelf aan de borst te drinken. Het moment dat ze bij me werd gelegd, was zo bijzonder. Vincent en mijn ouders waren erbij en het was een groot emotioneel moment. Ze was zo klein en fragiel, het voelde allemaal nog zo spannend.

Het laatste stuk van de bevalling, het hechten, vond ik het meest traumatische onderdeel van de hele bevalling. Omdat Lena even zuurstoftekort had, was er een knip gezet om haar te helpen sneller geboren te worden. Helaas was het zo druk in het ziekenhuis, dat ik niet direct gehecht kon worden. Ik heb 45 minuten liggen wachten. Hoe het komt is me nog steeds niet duidelijk, maar vervolgens heb ik alles gevoeld tijdens het hechten. Ik had het hele ziekenhuis bij elkaar kunnen gillen van de pijn, het was zo naar.”

Hoe kijk je terug op de kraamtijd met Lena?

“Mede door het hechten duurde het een paar dagen voordat ik weer comfortabel op twee benen kon staan. De eerste paar dagen vond ik Lena vasthouden en verzorgen dus vrij spannend. Ik vond het vooral bijzonder om te zien dat Vincent zo’n natuurtalent bleek te zijn, hij had er direct zoveel vertrouwen in en verzorgde haar alsof hij nooit iets anders had gedaan.

Kraambezoek hebben we bewust een lange tijd afgehouden. Sommige mensen hebben Lena pas na een jaar ontmoet. Omdat ze nog zo klein en sneller vatbaar voor virussen was, waren we extra voorzichtig. Daarnaast genoten we ook erg van de bubbel waar we met z’n drieën in zaten. 

Drie weken hebben we ons werk neergelegd, waardoor we ook alle tijd hadden om samen als gezin alles te leren en aan elkaar te wennen. We hadden natuurlijk geen kraamzorg meer toen we na 3 weken thuiskwamen uit het ziekenhuis, maar we hebben daar wel hele goede ondersteuning en support gehad.”

Hoe kijk je terug op jouw tweede bevalling?

“Als ik aan de bevalling van Rosy terugdenk, realiseer ik me vooral hoeveel bewuster ik die bevalling heb meegemaakt. Ik was 37,5 week zwanger toen de bevalling begon. Al met al was Rosy binnen vier uur geboren, dit keer zonder zorgen of complicaties. Ik was van te voren heel erg bang voor de hechtingen na mijn ervaring van de eerste keer en had in het ziekenhuis aangegeven dat ik het liefst zo snel mogelijk gehecht wilde worden. Gelukkig viel het dit keer mee, ik had maar een kleine hechting nodig en daar heb ik niks van gevoeld. Twee uur nadat ze was geboren, mochten we Rosy mee naar huis nemen.”

Hoe vond jij de overgang van vrouw naar moeder?

“Ik vind het bijzonder om te bedenken dat het eigenlijk zo natuurlijk gaat. Ik weet van mezelf dat ik me makkelijk aanpas en dat ik snel leer. Natuurlijk word je wel direct een stuk volwassener zodra je ouders wordt, je hebt ineens een gigantische verantwoordelijkheid. Maar het ouderschap paste bij ons, we gleden zo in die nieuwe rol.”

Was het niet enorm wennen om te stoppen met studeren om fulltime moeder te worden?

“Ik zat niet op mijn plek op de Kunstacademie, stak er niet het bloed, zweet en tranen in zoals dat hoort. Het is fijn dat we dankzij Vincent’s salaris het zo kunnen oplossen. De kids gaan niet naar de opvang, maar zijn bij mij of ons thuis. Ik ben blij dat we die keuze hebben gemaakt. Ik had nooit verwacht dat het moederschap me zoveel voldoening zou brengen, maar dat doet het wel.

Het is overigens niet zo dat ik niet werk. Ik noem mezelf ‘huismoeder by day, editor & gamer by night’, haha. Dat betekent niet dat ik hele nachten zit te gamen of editen: ik zit ook vaak zat met mijn laptop voor me als de kids allebei thuis en aan het spelen of slapen zijn.” 

Ik ben blij dat we deze keuze hebben gemaakt. Ik had nooit verwacht dat het moederschap me zoveel voldoening zou brengen, maar dat doet het wel. 

Wat is het mooiste aan het moeder zijn?

“Ik ben een familie-persoon en het idee dat wij samen een eigen familie hebben gecreëerd vind ik geweldig. Als ik Vincent met onze kids zie, word ik keer op keer opnieuw verliefd. Ik vind het moederschap heerlijk, ik kan het nauwelijks omschrijven. Even ruiken aan zo’n babyhoofdje voordat je gaat slapen, uren kijken naar hun foto’s en filmpjes op je telefoon. Natuurlijk kent het moederschap ook uitdagingen. Tot voort kort begreep ik niet waarom andere ouders altijd klaagden over hun ‘peuter-pubers’, dat kende ik niet. Inmiddels begrijp ik heel goed waar ze het over hebben…”

Heb jij nog een tip of advies voor een andere (aanstaande) moeder?

“Op een speelse intonatie fluisteren naar je peuter is the key. Als ze even iets niet willen of niet willen luisteren. Voor ons werkt dat heel goed. Dan zien ze het als een soort van spannend spelletje en zijn ze in meeste gevallen hun boosheid of frustratie kwijt. Die tip kreeg ik van mijn schoonmoeder.”

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen