Momtalk: Sigourney

Sigourney (25) werkt, studeert en is moeder van zoontje Elijah en dochter Jaenaï. Ze schrijft op haar blog More than a mom over alles wat haar als moeder bezig houdt. “Het is twee keer zo hard werken als alleenstaande ouder. Ik doe net als ieder ander ook maar wat qua opvoeding, maar ik doe het alleen. Ik heb niet een extra paar ogen die mee kijkt of een partner waar ik mee kan overleggen hoe we bepaalde situaties aan zullen pakken.”

Ik kreeg mijn zoon Elijah op jonge leeftijd, ik was 20. De zwangerschap was niet gepland, en dat stelde me destijds voor een keuze: wil ik deze baby alleen opvoeden, of laat ik het weghalen? De vader was niet meer in beeld, en hij was niet het type stabiele man waar ik op kon rekenen. Lang hoefde ik niet over de keuze na te denken: ik ging er helemaal voor en in november 2014 werd Elijah geboren. 

Nu, bijna vijf jaar later, kijk ik met gemengde gevoelens terug op die periode. Ik was mezelf volledig kwijt na de zwangerschap. Eliyah was een hele hongerige baby en wilde meerdere keren per nacht gevoed worden. Ik was gebróken, maar ik kon nauwelijks hulp verwachten van de vader. Ik stond er alleen voor als moeder en had daardoor moeite om Elijah te accepteren. Ik was daar destijds heel gesloten over en schaamde me over de situatie.

Dat eerste jaar is helemaal aan me voorbijgegaan, sommige dingen kan ik me nauwelijks meer herinneren. Als mijn moeder me bijvoorbeeld iets over Elijahs eerste jaar vertelt, kan ik me dat niet meer herinneren.

Heeft je blog geholpen bij het accepteren dat je alleenstaande ouder bent?

Ik startte mijn blog More than a mom om een uitlaatklep te hebben, te kunnen schrijven over alles wat me bezighield. Dat deed ik destijds onder een pseudoniem, Nova. Ook omdat ik niet wilde dat, wanneer je mijn naam zou intypen in Google, mijn blog als eerste in de zoekresultaten zou verschijnen.

Ik schrijf op More Than a Mom over alles wat me bezighoudt: van alleenstaand moederschap en borstvoeding tot etnisch profileren, alles wil ik bespreken. Op mijn blog laat ik zien wie ik ben als persoon. 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door N O V A. (@morethanamom.nl) op 15 Feb 2019 om 10:43 (PST)

Hoe heb je je zwangerschappen ervaren?

Bij mijn eerste zwangerschap ben ik vijf keer opgenomen geweest wegens uitgedrogingsverschijnseleen, ik bleef maar spugen. Ik kende mezelf helemaal niet terug, ik was zo mager. Ik nam me voor om, als ik nog eens zwanger zou zijn, er enorm van zou gaan genieten. Ik had niet verwacht dat dat drie jaar later al aan de orde zou zijn. Toen ik erachter kwam zwanger te zijn van Jaenaï, herhaalde de geschiedenis zichzelf: ik had geen vaste relatie met de vader van Jaenaï en Elijah, en stond weer voor dezelfde keuze. Ga ik dit alleen doen? Ik heb de knop om gezet, en vanaf dat moment heb ik genoten van mijn zwangerschap. Ik was minder ziek, genoot van alle schopjes en kon lekker wat eten wat ik wilde. 

Pas na de geboorte van mijn dochter ben ik er voor uit gekomen: ik ben alleenstaande moeder. Daarvoor was ik geheimzinnig over de situatie, ik schaamde me dood, heel stom. Na de geboorte van Jaenaï (juni 2018) voelde ik heel sterk: dit is wie ik ben, en dat mag iedereen weten. Dit is mijn gezin, mijn twee kids en ik. Sindsdien ben ik ook veel persoonlijker op Instagram, en vertel ik ook eerlijk over de struggles als alleenstaande ouder.

Hoe waren jouw bevallingen?

Ik kijk beide keren terug op een fijne bevalling. Eliyah was er 4 uur na eerste wee, bij Jaenaï ging het zelfs nog sneller. Ik was helemaal excited, die pijn die voel je wel maar het is zo’n mooie ervaring. Mijn moeder was mijn steun bij de twee bevallingen. Ik voelde me bij Jaenaï direct moeder, bij Eliyah moest dat gevoel zich echt ontwikkelen.

Hoe combineer je werken, studeren en opvoeden?

Bij Jaenaï ging ik anderhalve week na de bevalling weer naar school, ik wilde graag weer aan de slag en gaan werken. Ik heb altijd gewerkt naast mijn studie. 

Tot Elijay 2,5 jaar was hebben we bij mijn moeder thuis gewoond, wat heel fijn was. Ook ben ik blij met een goed vangnet. De zussen van mijn moeder, nichtjes en neefjes, en opa’s en oma’s zijn altijd bereid om bij te springen. Onlangs zijn we verhuisd naar een klein dorpje tussen Woerden en Bodegraven. Het is zo groen en fijn hier, ik ben blij met de stap.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door N O V A. (@morethanamom.nl) op 18 Dec 2018 om 11:10 (PST)

Hoe ben jij als moeder?

Ik dacht altijd dat ik een hele nuchtere moeder zou zijn, die echt niet huilend op het schoolplein zou staan om de kinderen uit te zwaaien. Je kunt ook overdrijven, dacht ik als ik zulke moeders zag staan. Maar zelf word ik ook op de meest rare momenten overvallen door een golf van emoties. Het overkomt je zo, alle emoties die bij het moederschap horen. Ik hoorde laatste in de auto een nummer dat me terug bracht naar de geboorte van Jaenaï, en ja hoor: huilen!

Hoe zorg je een moment voor jezelf? Hoe zorg jij voor je #howaboutmomtime?

Ik houd heel erg van series en films. Als de kindjes op bed liggen en ik met mijn benen omhoog op de bank zit beneden om lekker een serietje te kijken, dan is dat voor mij echt ontspanning.

Leuke dingen met vriendinnen doen geeft me ook veel energie. Ik merk dat sinds de kids er zijn en ik alleenstaande ouder ben, sommige vriendschappen wel verwaterd zijn. Gelukkig heb ik een goede vriendin die er altijd voor me is. We zijn dichter bij elkaar gekomen sinds ik moeder ben geworden. Zelfs haar ouders en oma zijn gek op mijn kids. Als ik bij haar thuis of haar familie ben, zijn er altijd genoeg ogen om op Elijah en Jaenaï te letten.

Heb je advies of tips voor andere moms?

Vertrouw op jouw eigen gevoel. Kids komen nou eenmaal niet met een gebruiksaanwijzing. Je doet het goed. Ik twijfel ook heel vaak, maar je doet het veel beter dan je denkt. Het helpt om te bedenken: twijfelen doen we allemaal, of je nou een 20- of 50-jarige moeder bent. Je moederinstinct heeft het meestal bij het rechte eind.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door N O V A. (@morethanamom.nl) op 29 Okt 2018 om 12:11 (PDT)

Hoe is het om als single mom kinderen op te voeden?

Het is twee keer zo hard werken als alleenstaande ouder. Ik doe net als ieder ander ook maar wat qua opvoeding, maar ik doe het alleen. Ik heb niet een extra paar ogen die mee kijkt of een partner waar ik mee kan overleggen hoe we bepaalde situaties aan zullen pakken.”

Die onzekerheid, doe ik het wel goed, daar lig ik soms wel eens wakker van. Dan vraag ik mijn zoon: ‘Elijah, ben je blij ben mij als mama? Moet mama wat anders doen?’ Hij kijkt me dan aan en zegt: ‘Je bent goed zoals je bent mama’. Dan smelt ik. Dat ik mijn vierjarige zoon soms om bevestiging moet vragen, dat zullen twee ouder gezinnen niet snel ervaren denk ik.

Deze zomer heb ik voor het laatst contact gehad met de vader van mijn kinderen. Helaas is zijn situatie niet stabiel. Dan kun je ook niet een vader zijn voor de kinderen als je in en uit hun leven verdwijnt. Zij snappen dat niet, als hij steeds vertrekt. Na tien keer komen en weer gaan besloot ik: ik trek hier de grens. Dit wil ik niet langer voor mijn kinderen. Wat ik doe als ze ooit vragen gaan stellen over hun vader? Ik heb het antwoord ook niet op alle vragen, ik weet het ook niet. Daar open en eerlijk over zijn, is het beste wat ik kan doen.

Waar ben je het meest trots op?

Uiteindelijk doen mijn kindjes niet onder voor kinderen met twee ouders. Ze doen het super op school, en zijn twee gelukkige kinderen met veel liefde van hun moeder, familie en vrienden. Ik doe het wel maar gewoon, denk ik af en toe. Dat maakt me trots.