Laura koos bewust voor ruggenprik: ‘Dat betekent niet dat ik de bevalling niet zelf heb gedaan’

Toen Laura (’93) zwanger was van haar zoon Teun (inmiddels 7 maanden) wist ze zeker dat – mocht ‘t nodig zijn – ze open zou staan voor een ruggenprik tijdens de bevalling. ‘Want, waarom niet?’, vroeg ze zichzelf af. Tóch merkt ze dat er een taboe heerst op het nemen van een ruggenprik.

Met haar verhaal hoopt Laura het taboe te doorbreken.

Ruggenprik

Voorafgaand aan haar bevalling stelde Laura een geboorteplan op waarin ze onder meer schreef dat ze graag pijnbestrijding zou willen als ze daar tijdens de bevalling om zou vragen. ‘Ik hoorde van vrouwen om mij heen dat ze hun bevalling graag zonder pijnbestrijding zouden willen doen’, vertelt Laura. ‘En dat gevoel had ik zelf niet zo, los van dat ik iedereens keuze accepteer en ik vooral vind dat we naar ons gevoel moeten luisteren. Maar voor mij voelde het goed om er wel voor open te staan. Want waarom niet? Waarom zou je pijn hebben als het ook anders kan?’

Volgens Laura heerst er in de maatschappij een idee dat je je bevalling niet zelf doet als je kiest voor pijnbestrijding. En dat het een prestatie is als je je bevalling doorkomt zonder pijnbestrijding. ‘En dus – hoe zeker ik er ook van was dat ik openstond voor pijnbestrijding – was er ook een stemmetje in m’n hoofd dat vertelde dat ik het zonder moest kunnen. Van die dubbele gevoelens was dan vooral sprake wanneer ik andere vrouwen sprak over hun bevalling zonder pijnbestrijding.’

‘Bevallen zonder pijnbestrijding moet kunnen’

Hoewel Laura dus zo nu en dan een stemmetje in haar hoofd heeft die zegt dat ze de bevalling moet doorkomen zonder pijnmedicatie, besluit ze tijdens de bevalling van haar zoon op een zeker moment om een ruggenprik te vragen. ‘Ik had de ene naar de andere weeënstorm en dacht: ‘Ik trek dit niet meer”, aldus Laura. ‘En zelfs toen merkte ik dat er een taboe heerst op een ruggenprik. Mijn vraag werd namelijk in eerste instantie weggewuifd. Achteraf weet ik dat de verloskundigen dat deden omdat er vrouwen zijn die in een opwelling naar een ruggenprik vragen en daar achteraf spijt van hadden. Toch vond ik het op dat moment vervelend dat er niet naar me werd geluisterd.’

Twee keer vragen om een ruggenprik

Wanneer Laura de tweede keer om een ruggenprik vraagt, wordt wel geluisterd naar haar behoefte. ‘Dat gaf me een gevoel van opluchting’, vertelt ze daarover. ‘Uiteraard was het ook even spannend; er stonden ineens veel mensen in de kamer en ik moest natuurlijk muisstil zitten toen de prik werd gezet. Maar al gauw voelde ik de pijn wegtrekken en kon ik eindelijk even ademhalen. Uiteindelijk is Teun zo’n drie kwartier na het zetten van de ruggenprik gezond en wel ter wereld gekomen.’

Goed gevoel

Dat Laura uiteindelijk is bevallen met een ruggenprik, is iets waar ze dankbaar voor is. ‘Het heeft er namelijk voor gezorgd dat ik Teun – nadat ik lange tijd op 6 cm ontsluiting ben blijven steken – uiteindelijk toch snel in m’n handen had’, aldus Laura. ‘En ja, ik had een ruggenprik nodig maar dat betekent niet dat ik de bevalling daardoor niet zelf heb gedaan. Het heeft mij geholpen, net als een heleboel andere vrouwen. Ik heb urenlang de weeën opgevangen en Teun zelf door het geboortekanaal naar buiten geperst. Het enige wat de ruggenprik heeft gedaan is de pijn wat dragelijker te maken.’

Taboe doorbreken op pijnbestrijding

Laura hoopt dan ook dat het taboe op het nemen van een ruggenprik doorbroken wordt. ‘Dat het idee dat je je bevalling met een ruggenprik minder goed hebt gedaan, verdwijnt’, aldus Laura. ‘En vooral dat iedere vrouw een keuze maakt die voor haar het beste voelt. We zijn als vrouwen allemaal even sterk: of je nu met of zonder ruggenprik bent bevallen. Als het je fijn lijkt om een ruggenprik te krijgen tijdens je bevalling, weet dan dat je dat niet minder sterk maakt.’

Daarnaast hoopt Laura met haar verhaal duidelijk te maken dat iedere keuze die vrouwen rondom hun bevalling maken oké zijn. ‘Want dat ik voor een ruggenprik heb gekozen, betekent niet dat ik het niet begrijp als vrouwen dat niet doen. Voor mij voelde het prettig om de pijn te verzachten door een ruggenprik, maar dat kan voor een ander natuurlijk heel anders zijn. Uiteindelijk weet jij als vrouw en moeder waar je behoefte aan hebt. Laten we wat liever voor onszelf zijn, luisteren naar ons gevoel en op basis daarvan een keuze maken. Alles is oké.’

Fotograaf: ellesannefotografie

Meer lezen?
Mijn verhaal: ‘Je faalt niet als je een ruggenprik krijgt‘