© 2024 // How About Mom
Als Tessa (’88) twee jaar na de geboorte van haar zoon Finn (’17) opnieuw bevalt van een zoon, wordt ze overweldigd door heimwee naar de bevalling en kraamperiode van haar oudste. ‘Geen heimwee van gemis, maar een heimwee van: sorry dat ik er niet voor je was. Een sorry van: mag ik het opnieuw doen voor ons?’ Aan How About Mom vertelt ze erover.
Iets meer dan twee jaar geleden bevalt Tessa van haar jongste zoon Joa en wordt ze gelijk overweldigd door schuldgevoelens naar haar oudste zoon toe. ‘Het gevoel van heimwee naar de bevalling en kraamperiode van Finn overviel me compleet’, vertelt Tessa ons. ‘Toen Joa werd geboren was Finn ruim twee jaar oud, maar al die tijd heb ik niet geweten dat ik die heimwee en dat schuldgevoel bij me droeg.’
Met die heimwee en schuldgevoelens doelt Tessa op het verlangen naar een betere start met haar zoon Finn. ‘Finn is mijn eerste zoon en hij maakte me moeder’, vertelt Tessa. ‘Maar alles was nieuw voor me en nu terugkijkend op die periode weet ik dat ik totaal nog niet in het moederschap was geland. Ik was veel met mezelf bezig en minder met het aangaan van de verbinding met Finn waardoor ik een andere band had met Finn dan met Joa, zo na de geboorte.’
Die jaren dat Joa er nog niet was, kijkt Tessa goed terug op de bevalling van Finn. ‘Al die tijd praatte ik de manier waarop de bevalling en kraamperiode zijn verlopen, goed voor mezelf’, aldus Tessa. ‘Maar toen Joa werd geboren en ik gelijk zo’n verbinding met hem voelde, dacht ik: ‘Het kan dus ook anders. Ik kan dus wel in m’n eigen kracht staan en me gelijk verbonden voelen met m’n kindje. Die gedachten sloegen meteen om in schuldgevoel, want die gevoelens en die intense liefde voor Joa, die heb ik niet gelijk gevoeld voor Finn’
Tessa voelt zich schuldig naar Finn toe dat ze niet gelijk de sterke band met hem had die ze wel met Joa heeft. ‘Het is een soort heimwee van: sorry dat ik er iet voor je was. Een gevoel van: ik had het beter voor je willen doen, maar ik kon het niet. Een sorry, ik had je een andere start gegund. Een sorry van, mag ik het opnieuw doen voor ons? Toen Finn werd geboren had ik nog niet dat geloof die ik nu in mezelf als moeder heb en dat had ik wel heel graag willen hebben.’
Het besef dat de eerste periode met Finn anders is geweest dan die met Joa, en het verdriet dat dat zo is, maakt Tessa ook bewust van de band die ze met Finn heeft. ‘Nu snap ik waarom hij altijd zo drastisch bij mij wilde zijn. Waarom hij me niet losliet en overprikkeld was in de zoektocht naar mijn verbinding’, vertelt Tessa. ‘En dat doet pijn. Als nieuwe moeder ben je zo erg zoekende naar je nieuwe rol. Je moet loskomen van alle overtuigingen, jezelf opnieuw terugvinden waardoor ik te weinig bezig was met de verbinding en mijn eigen kracht.’
Het erkennen en accepteren dat Tessa zich voelt zoals ze zich nu voelt, ook ten opzichte van haar zoon, noemt ze heftig. ‘Sinds een halfjaar merk ik dat het beter met ons gaat, maar dat heeft dus wel nog 1,5 jaar na de geboorte van Joa geduurd’, vertelt ze. ‘We zijn samen een verwerkingsproces in gestapt en dat vraagt veel van onze energie. Zowel Finn als ik voelen enorm veel, maar ik merk beweging. Ik voel dat die verbinding, waar hij zo naar verlangde, die zo diep gaat, langzamerhand helderder wordt. Alsof de waas van overleving vertrekt en we eindelijk landen, daar waar we moeten zijn.’
Meer lezen?
Jezelf even kwijt zijn na de bevalling is volkomen normaal: vijf moeders delen hun ervaring
Wennen aan alle verschillende rollen
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom