Sarah werkt een jaar na de geboorte van haar zoon ‘nog steeds’ niet: ‘Alles in m’n lichaam schreeuwt ‘nee”

Als Sarah (’94) acht maanden na de bevalling van haar zoon Lewis (’21) weer terug naar werk gaat, schreeuwt alles in haar lichaam dat het nog veel te vroeg is. Lewis is de eerste maanden van zijn leven een huilbaby geweest waardoor Sarah continu aan het overleven was en vooral niet aan het genieten.

‘En toen hij eenmaal vrolijk was, moest ik weer aan het werk’, vertelt ze ons.

Huilbaby

Sarah is al moeder van dochter Livia (’19) als haar zoon Lewis een jaar geleden wordt geboren. ‘Van tevoren hadden mijn partner en ik al afgesproken dat ik de eerste acht maanden na de geboorte niet zou gaan werken’, vertelt ze. ‘Ik wist van Livia dat ik die eerste maanden heel intens vind en wilde echt goed mijn draai hebben gevonden, voordat ik weer aan de slag zou gaan als verpleegkundige bij Kind en Gezin. Ook wilde ik graag dat Lewis rustig zou kunnen wennen aan het kinderdagverblijf zonder gelijk hele dagen daar te moeten zijn.’

De eerste maanden na de geboorte van Lewis is Sarah dan ook thuis en staat – zeker de eerste periode – volledig in het teken van overleven. ‘Lewis is tot en met zes maanden een huilbaby geweest’, vertelt ze. ‘Hij huilde soms wel tien á twaalf uur per dag waardoor ik allesbehalve kon genieten van de babyperiode. Ik voelde me mezelf niet meer en werd ook steeds angstiger: wat nou als het me helemaal niet lukt om hem te troosten? Ook het schuldgevoel tegenover Livia was groot. Er ging immers zoveel aandacht naar Lewis toe.’

Intense periode

Sarah noemt de eerste maanden met Lewis de meest intense periode van haar leven. ‘Ik voelde me mezelf niet meer en ging maar door en door’, vertelt ze. ‘De tijd vloog ook voorbij en pas vanaf zes maanden begon het huilen een beetje minder te worden. Nog altijd ben ik dankbaar voor de hulp die we toen hebben gehad, maar toch voelt het alsof ik die eerste maanden heb gemist. Gevoelsmatig ben ik pas gestart met genieten toen Lewis zes maanden oud was. En dat was eigenlijk alweer bijna het moment dat ik weer terug naar werk zou gaan.’

Ondanks dat het genieten als moeder van twee voor Sarah’s gevoel pas net is begonnen, zit er niks anders op dan – acht maanden na de geboorte van Lewis – toch weer aan het werk te gaan. ‘Financieel gezien moest dat gewoon’, licht ze toe. ‘Maar alles in m’n lichaam schreeuwde ‘nee’. Ik moest niet alleen mentaal bijkomen van de intense periode, maar voelde me ook schuldig naar Lewis. Ik vond dat hij er recht op had om ook nog maanden met mij door te brengen waarin ik wél van de babyperiode kon genieten.’

Terug naar werk

Als Sarah eenmaal weer terug naar werk gaat, komt ze zichzelf goed tegen. ‘Ik werk als verpleegkundige en vaccineer dus wekelijks kindjes die, vanzelfsprekend, hard moeten huilen’, vertelt ze. ‘En hoewel ik het niet had verwacht, ging dat geluid echt door merg en been. Ik kon het niet aanhoren, voelde me direct gespannen en kon alleen maar denken aan de periode dat Lewis een huilbaby was. Blijkbaar was dat huilen voor mij zo’n grote trigger dat ik me steeds meer besefte: die hevige start met Lewis heb ik totaal niet verwerkt.’

Na twee weken besluit Sarah dan ook weer te stoppen met werk. ‘Toen ik in gesprek ging met de huisarts zei zij gelijk: jij moet rust nemen en tijd nemen om het trauma dat je hebt opgelopen. omdat Lewis een huilbaby was, te verwerken’, vertelt Sarah. ‘En dus zat ik ineens weer thuis en moest ik alles op alles zetten om die intense periode een plekje te geven.’

Tijd voor zichzelf

Inmiddels zit Sarah sinds halverwege februari weer thuis en wordt ze nog steeds geconfronteerd met de pittige periode die ze achter de rug heeft. ‘Ik heb al die tijd op een hogesnelheidstrein gezeten waar ik niet vanaf kon komen’, vertelt ze. ‘Toen ik dus eenmaal besloot om tijd voor mezelf te nemen en te werken aan m’n herstel, lukte het me ook maar moeilijk om te accepteren dat dit mijn pad is. Dat het me nog niet lukt om te werken, dat ik niet iedere dag blij ben en er dagen zijn dat ik juist somber ben. Alleen al dat besef vind ik lastig te verwerken, maar ik weet dat het tijd nodig heeft. Dat het stapje van stapje beter gaat en dat er vanzelf wel weer een moment komt dat ik weer aan het werk kan. Maar voor nu moet ik er nog niet aandenken: de tijd met Lewis en Livia thuis en vooral ook de tijd voor mezelf, is wat ik nu nodig heb.’

Meer lezen?
Birgit over weer aan het werk gaan na zwangerschapsverlof: ‘Het ging gewoon niet’