5 veelvoorkomende misverstanden over bevallingstrauma

Alsof het meemaken van een heftige of traumatische bevalling nog niet erg genoeg is, lijken de reacties van anderen op deze ervaring het allemaal nog nét een tandje erger te maken.

Misschien heb jij ook wel opmerkingen gehoord als: “Maar je baby is toch gezond?” of “Ach, iedere bevalling is traumatisch.” (Of misschien zijn dit wel dingen die je tegen jezelf zegt…)

Het zijn misverstanden die onder veel mensen leven en met de beste intenties worden gedeeld. Maar waardoor jij je als moeder na een heftige bevalling niet bepaald gesteund voelt.

5 misverstanden over bevallingstrauma

In dit artikel bespreek ik 5 van deze misverstanden over bevallingstrauma, die ervoor kunnen zorgen dat je gaat twijfelen aan je eigen gevoelens of dat je je niet serieus genomen voelt. En heel vaak: dat je maar je mond houdt over jouw ervaring, omdat toch niemand het begrijpt.

Maar ik begrijp je. Hier volgt misverstand #1:

“Als je baby gezond is, dan heb je toch niets te klagen?”

Het is fantastisch dat je baby gezond is – dit is natuurlijk de grootste wens van iedere moeder – maar dat betekent niet dat jouw ervaring er niet toe doet. Een bevalling kan fysiek en emotioneel een enorme impact hebben, ongeacht de uitkomst. Het idee dat een gezonde baby alles goed maakt, doet geen recht aan de heftigheid van wat jij als moeder hebt meegemaakt.

Jouw gevoelens en ervaringen zijn net zo belangrijk. Een traumatische bevalling raakt niet alleen je lichaam, maar ook je zelfvertrouwen, je emotionele gezondheid, je beeld van jezelf als moeder en hoe je kunt verbinden met je baby. Het is mogelijk om tegelijkertijd dankbaar te zijn voor je baby én verdrietig of overweldigd over hoe de bevalling is gegaan.

Meer lezen: Waarom een bevallingstrauma niet jouw schuld is

“Trauma ontstaat alleen bij medische complicaties”

Een bevallingstrauma is niet alleen een reactie op medische noodsituaties. Het ontstaat veel vaker door hoe je je voelde tijdens de bevalling: machteloos, genegeerd, overweldigd of onveilig. Zelfs een bevalling zonder medische complicaties kan traumatisch aanvoelen als je als moeder het gevoel had dat niemand naar je luisterde, of dat je de regie volledig verloor.

Trauma is niet afhankelijk van wat er objectief is gebeurd, maar van hoe jij het hebt beleefd. Jouw ervaring en jouw gevoelens zijn hierin leidend. Als jij met negatieve gevoelens terugkijkt op je bevalling en hier (emotionele of fysieke) klachten aan hebt overgehouden, dan mag jij dat serieus nemen. Het is oké om dit een bevallingstrauma te noemen en hiervoor hulp te zoeken.

“Verwerken is gewoon praten over je ervaring.”

Praten kan een belangrijke stap zijn in je herstel, maar praten alleen is vaak niet voldoende om echte acceptatie te voelen bij wat je hebt meegemaakt. Traumaverwerking gaat over meer dan alleen woorden. Het omvat ook helder krijgen wat er allemaal daadwerkelijk is gebeurd, stilstaan bij wat je voelt in je lichaam, en leren omgaan met een ervaring die nu deel is van je leven. Het betekent opnieuw vertrouwen vinden in jezelf en in je lichaam, je weg vinden in het moederschap ondanks een valse start, en het herstellen van relaties die mogelijk een deuk hebben opgelopen – bijvoorbeeld met je partner of je kindje.

Je mag dit dus echt zien als een proces. Stapje voor stapje verdwijnt de stress uit je lichaam en integreer je jouw ervaring in je leven. Het gaat hierbij om je eigen kracht terugvinden, zodat je de moeder kunt zijn die je graag wil zijn.

“Andere vrouwen hebben veel ergere dingen meegemaakt. Wat ben ik toch een aansteller.”

Dit is een gedachte die veel moeders zullen herkennen, maar lieverd – dit doet je écht tekort. Het vergelijken van trauma is als het vergelijken van pijn: het gaat simpelweg niet op. Ieder mens heeft zijn eigen ervaringen, en dit soort gedachten zorgen er alleen voor dat je jezelf niet serieus neemt.

Misschien denk je ook wel: “Er is zoveel ellende in de wereld, waarom maak ik me toch druk over die bevalling?” Maar er zal altijd ellende zijn, en er zullen altijd mensen zijn die het zwaarder hebben. Dat doet echter niets af aan het feit dat jij jouw gevoelens mag hebben over wat jij hebt meegemaakt.

Wat jij hebt meegemaakt, doet ertoe. Het heeft jou geraakt en op allerlei manieren beïnvloed, en dat is genoeg reden om ermee aan de slag te gaan. Jouw emoties zijn altijd valide – ongeacht wat anderen hebben meegemaakt.

“Wat heeft het nou voor zin om dat allemaal weer op te rakelen? Ik moet er gewoon zijn voor m’n kind.”

Het kan voelen alsof je ‘gewoon’ verder moet met je leven – je hebt tenslotte een kindje om voor te zorgen. Maar vergeet niet dat onverwerkte trauma’s vaak onder de oppervlakte aanwezig blijven. Ze kunnen zich uiten in de momenten of relaties waarbij je het het minst verwacht: in je contact met je kind, met je partner (ook op het gebied van intimiteit), in je werk, sociale leven… kortom, je hele dagelijkse leven.

Verwerken betekent niet dat je de last opnieuw moet dragen, maar juíst dat je leert de grootste zwaarte die ermee gepaard gaat los te laten. Door hier tijd en ruimte voor te maken creëer je ook meer ruimte, geduld en volledige aandacht voor je kind. Hulp zoeken is geen teken van zwakte. Het is een daad van absolute moederliefde.

Jouw ervaring doet ertoe

Deze misverstanden – en misschien kun je er zelf nog wel meer bedenken – zorgen vaak voor een extra laag van schaamte of twijfel bij moeders die worstelen met een traumatische bevalling.

Herken je jezelf in één van deze misverstanden? Of voel je dat die bevalling aan je knaagt, maar weet je niet waar je moet beginnen? Het is nooit te laat om hulp te zoeken en je ervaring een plek te geven. In mijn bevallingstrauma hersteltraject begeleid ik moeders zoals jij om zonder deze last verder te gaan – zodat jij je moederschap kunt invullen zoals jij dat wilt. Neem gerust contact met me op via Instagram of bezoek mijn website www.moederliefdecoaching.nl. Ik ben er voor je.