Mijn bevallingsverhaal: “Een heftige, maar ook super mooie ervaring”

Geen enkele bevalling is hetzelfde. In deze bevallingsverhalen vertellen moeders over hun eigen ervaringen. Deze week deelt doula en geboortecoach Nadieh haar verhaal. “De ambulance kwam met gillende sirenes aan en ik herinner me dat ik tegen Joris zei dat ik dat wat overdreven vond, haha.”

“Op 1 januari keken Joris en ik ‘s avonds een film. Ik merkte dat ik niet lekker zat. Ik kreeg last van mijn rug en voelde me anders dan ‘normaal’, maar besloot nog niks tegen Joris te zeggen. Aan de ene kant dacht ik: wie weet gaat het gebeuren? Aan de andere kant mocht ik me ook niks in mijn hoofd halen van mezelf. Ik hoopte er wel erg op, want ik was ook op 1 januari uitgerekend.

Die nacht, om vier uur in de ochtend, braken mijn vliezen. Eerst twijfelde ik even, maar al snel dacht ik ‘Yes, het is begonnen. We gaan onze lieve Joek heel snel ontmoeten!’ Ik besefte dat het nog lang kon gaan duren voordat de bevalling echt door zou zetten, dus probeerde ik verder te slapen alsof er niks aan de hand was. Ik moest wel vaak plassen en om 6.00 ‘s ochtends zei ik tegen Joris – die wakker was geworden van mijn activiteiten – dat ik dacht dat mijn vliezen gebroken waren en ik mijn slijmprop verloren was. ‘Mooi’, dacht hij, ‘dan draai ik me nu nog snel een keer om’. Ik merkte echter dat mijn weeën al heftiger werden. Nu wist ik het zeker: de bevalling was echt begonnen.

High van de hormonen

Om acht uur maakte ik Joris wakker. Ik merkte dat mijn weeën regelmatiger werden, ongeveer een duur van één minuut en dat iedere drie tot vijf minuten. Joris startte met timen en dit bleek te kloppen. Vanaf toen is het voor mijn gevoel snel gegaan. Joris belde de verloskundige en ze was om half tien bij ons. Ik zat op dat moment op vijf, bijna zes, centimeter ontsluiting. Ik was van plan om in bad te bevallen, dus de verloskundige besloot bij ons te blijven “want het zou nog weleens snel kunnen gaan.”

De verloskundige zette wat dingen klaar en Joris zette het bad op. Ik ving ondertussen de weeën op terwijl ik tegen de verwarming aan leunde. Joris liep tussendoor naar mij om mij te ondersteunen en te helpen. Rond elf uur was het bad gevuld en ben ik in bad gegaan. Ik vond het fijn om de weeën in bad op te vangen en was voor m’n gevoel echt super high van de hormonen.

Om half één checkt de verloskundige opnieuw mijn ontsluiting. Ik zat op tien centimeter. Mijn vliezen waren alleen niet optimaal gebroken, dus stelde ze voor om deze zelf te breken, zodat mijn persweeën beter op gang zouden komen. Na wat uitleg besloten we hiervoor te gaan. Ook na het breken van mijn vliezen was mijn persdrang niet optimaal. Ik voelde wel persdrang, maar kon niet genoeg persen in ée1n wee.

Met gillende sirenes naar het OLVG

De kraamverzorgster, die inmiddels ook was gearriveerd, vroeg me of ik nog wel lekker zat in bad. Toen ze dit vroeg besefte ik me dat ik totaal niet lekker zat en ik een andere houding moest aannemen. Ik ben uit bad gegaan en ben op bed gaan liggen. Op dit moment was ik er echt klaar mee en voelde ik me een beetje verloren. Ik zei tegen Joris dat ik het niet meer wilde doen en dan iemand anders het af moest maken.

Terwijl ik wilde persen op bed zagen de verloskundige, kraamverzorgster en Joris dat Joek in het vruchtwater gepoept had. We moesten naar het ziekenhuis. Dit was even schakelen! De ambulance werd om 13:00 gebeld en we gingen naar het OLVG. Terwijl ik van de trap liep en beneden kwam – dit heeft Joek ook echt geholpen denk ik – kreeg ik een mega perswee maar die heb ik tegen weten te houden. De ambulance kwam met gillende sirenes aan en ik herinner me dat ik tegen Joris zei dat ik dat wat overdreven vond, haha.

Mijn buren keken me bemoedigend aan en stuurde kushandjes mijn kant op. In de ambulance vond ik het heftig om de persdrang op te vangen, maar aan de andere kant waren we er voor mijn gevoel ook zo. Om 13:22 kwamen we in het ziekenhuis aan en daar waren Petra en Lyanne! Mijn heldinnen van de dag! Na 1 perswee met Joris tegen gehouden te hebben heb ik mijn kleren uitgetrokken en ben ik op bed gaan liggen. Ze vroeger of ik speciale wensen had. Ik gaf aan de navelstreng uit te willen laten kloppen en direct huid op huid te willen. ‘Wat moet ik doen? Ik luister alleen maar naar wat jullie zeggen’, zei ik. Dat komt niet vaak uit mijn mond, maar vandaag wel.

Anders dan verwacht

Joris zag Joek zijn hoofdje en wist dat we hem snel in onze handen zouden hebben. Petra heeft mij zo’n 5 weeën super goed begeleid en daar was Joek! Om 13:55 had ik hem in mijn armen. De placenta is geboren toen ik Joek aan de borst legde en Lyanne iets op mn buik duwde. Ik was een beetje uitgescheurd dus moest gehecht worden. Daarna hebben Joris en ik genoten van Joek en konden we een beetje bijkomen van deze heftige, maar ook super mooie ervaring. Ik had geen besef van tijd en heb me aan de bevalling overgegeven. Ik denk dat dat het beste was wat ik kon doen. Ook al liep het anders dan ik in eerste instantie voor ogen had, ben ik heel blij met hoe het is gegaan en kijken we positief terug op de bevalling en zijn we zo intens blij met Joek in ons leven.”

Meer lezen?
Tamara had een droombevalling: ‘Ook belangrijk dat positieve bevalervaringen worden gedeeld’
Mijn bevallingsverhaal: “Bevallen met al mijn zintuigen”