‘Stel dat ik het bevolkingsonderzoek pas over 3 jaar had gedaan, dan was het misschien heel anders afgelopen’

Als Shirley na de bevalling nog ruim 10 weken last houdt van bloedverlies, besluit ze aan de bel te trekken. Na een echo en uitstrijkje in het ziekenhuis hoort ze dat ze HPV-positief is en er was sprake van een voorstadium van baarmoederhalskanker. ‘Dat er uiteindelijk zelfs een tumor in mijn baarmoeder heeft gezeten, vind ik een bizar idee.’

Shirley woont samen met haar man en zoon Noud van 3 jaar en dochter Lynn van bijna 1 jaar. Ze is 31 en heeft net een roerige tijd achter de rug.

Ze vertelt: ‘In december 2023 werd ik dertig en kreeg ik de uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Ik was zwanger en kon daarom niet meedoen aan het onderzoek. De brief belandde op de stapel post in de trapkast. Doordat we net een nieuw huis hadden gekocht en daarna vol in de eerste maanden met een baby zaten, was ik het bevolkingsonderzoek eerlijk gezegd weer vergeten.’

Meedoen aan het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker? Doe het vandaag

Bloedverlies na zwangerschap

‘Ik wist van mijn eerste bevalling dat je een tijdje bloedverlies kunt hebben. Na mijn tweede bevalling was het anders: ik bleef maandenlang bloedverlies houden. Toen ik de herinneringsbrief voor het bevolkingsonderzoek en de zelftest thuisgestuurd kreeg, besloot ik de zelftest wel te doen. Maar omdat er bloed aan de tip van de zelftest zat, dacht ik: het zal wel niet betrouwbaar zijn. Ik stuurde test niet op maar gooide hem in de prullenbak.’

Ook gelijk een uitstrijkje

‘Toen ik na ruim tien weken nog steeds bloedverlies had, werd ik via mijn verloskundigepraktijk doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik naast een echo ook een uitstrijkje, nu ik er toch was. Al gauw ging mijn aandacht weer volledig naar de kinderen en ons nieuwe huis. Ik was helemaal niet met de uitslag bezig. Totdat ik gebeld werd door een onbekend nummer en hoorde dat ik HPV-positief was. De uitslag van het uitstrijkje was PAP3b: er was sprake van een voorstadium van baarmoederhalskanker.’

Een afspraak in het ziekenhuis

‘Ik schrok me rot. Het vervolg was een afspraak in het ziekenhuis voor een lisexcisie, een poliklinische ingreep waarbij het aangedane weefsel van de baarmoederhals verwijderd wordt. Het was een ingreep onder plaatselijke verdoving die niet pijnlijk was, waarbij ik direct daarna weer naar huis mocht.’

‘Alleen bleek later dat niet alle bloedvaatjes goed waren dichtgebrand tijdens de operatie. Wekenlang bleef ik bloed verliezen. Stond ik daar, tijdens een weekendje weg met vriendinnen, met mijn auto langs de kant van de weg omdat het bloed zelfs door mijn spijkerbroek heen kwam. Door een spoedoperatie konden de bloedvaatjes dichtgemaakt worden en stopte het bloedverlies gelukkig.’

Meedoen aan het bevolkingsonderzoek en zwanger? Meld je tijdelijk af via mijn.bevolkingsonderzoeknederland.nl en ontvang automatisch 6 weken na je bevalling een nieuwe uitnodiging

Moet mijn baarmoeder eruit?

‘Uit de lisexcisie kwam de uitslag CIN3. Een CIN3 kan overgaan in baarmoederhalskanker. Betekende een voorstadium van baarmoederhalskanker dat mijn baarmoeder verwijderd zou moeten worden? Dat was mijn schrikbeeld. Zouden we nooit meer kinderen kunnen krijgen?’

‘Van het streekziekenhuis, waar de gynaecoloog me meededeelde dat mijn baarmoeder er misschien uit zou moeten, werden we verwezen naar het Antoni van Leeuwenhoek-centrum, het expertisecentrum voor kanker. Daar stelde de behandeld arts ons gerust. De afwijkende cellen zaten alleen in de baarmoederhals en zouden verwijderd kunnen worden door een conisatie (een operatie waarbij een kegelvormig deel verwijderd wordt, red). Er viel een last van onze schouders. We hoefden nu gelukkig niet de keuze te maken of we ooit nog een kindje wilden.’

Vertrouwen in mijn lichaam is weg

‘Na de operatie voelde het vertrouwen in mijn lichaam zo ver weg. Dit lijf heeft mijn twee kindjes op de wereld gezet maar me ook zo hard laten vallen. De diagnose baarmoederhalskanker en het medische traject hebben erin gehakt. Ik ben verpleegkundige en werk in een ziekenhuis. Ik merkte dat ik tijdens mijn werk last begon te krijgen van flashbacks, bijvoorbeeld als ik zelf patiënten naar de operatiekamer bracht. Met psychologische hulp en EMDR-therapie lukte het om alle gebeurtenissen een plek te geven. Tegelijkertijd ben ik heel dankbaar dat het bevolkingsonderzoek er is. Stel dat ik het uitstrijkje pas over drie jaar had gedaan, dan was het misschien heel anders afgelopen.’

Ik ben ‘schoon’ verklaard

‘Zes maanden na de bevalling kreeg ik de diagnose baarmoederhalskanker. Negen keer moest ik naar het ziekenhuis voor onderzoeken en ingrepen. Als ik terugkijk heb ik eigenlijk nauwelijks kunnen genieten van de babytijd van mijn dochter. Dat voelt oneerlijk, alsof die tijd is afgenomen. Met een verhuizing en twee kleine kinderen was er nauwelijks rust om te herstellen en dat heeft zijn weerslag op ons hele gezin. Zo merken we bijvoorbeeld meer boosheid en driftbuien bij onze peuter.’

‘Vlak voor de kerstdagen ben ik ‘schoon’ verklaard. In maart volgt er nog een check-up. Ik ben weer begonnen met werken en na de zomer ga ik starten met een opleiding. Die studie wordt pittig met twee kleine kids thuis, maar het geeft me ook energie. ‘Nu ben jij aan de beurt’, zegt mijn man. En ook al ben ik nog niet in de beste conditie, ik zit op de weg naar boven. Die grote oma onderbroeken kunnen eindelijk na ruim negen maanden in de kast en ruimte maken voor normaal en leuk ondergoed.’

Meer zien van Shirley en haar gezin? Volg haar op Instagram via @gezinnetje.visser