Wat als je niet blij bent met het geslacht van je baby?

Terwijl de blauwe confetti over de juichende familieleden heen dwarrelt, pinkt de moeder to be stiekem een traantje weg. Niet blij zijn met het geslacht van de baby. Je wilt liever een meisje, of een jongen. Moet je je hiervoor schamen? En: hoe geef je die gevoelens een plek?

In deze tijden van gender reveal feestjes, waarin stellen zich in allerlei bochten wringen om het geslacht van hun kindje te onthullen, is dit onderwerp een taboe. Maar eigenlijk gaat teleurstelling voor het geslacht van je nageslacht al veel verder terug.

Geen zoon? Slecht nieuws

Behoorde je in de Middeleeuwen tot de adel, dan was de geboorte van een dochter slecht nieuws: geen troonopvolger voor de adellijke familie. In meer tijdperken en culturen kan een dochter minder gewenst zijn dan een zoon: in landen zoals China en India worden meisjes als minder aantrekkelijk gezien als oudedagsvoorziening. Zonder zoon geen ‘hoofd’ van de familie. Met een dochter geen voortzetting van de familienaam als ze met een man trouwt.

Maar kun je tegenwoordig ook teleurgesteld zijn in het geslacht van je (aanstaande) kindje? Het is in ieder geval geen onderwerp wat je makkelijk met vriendinnen, op een familiefeest of op een borrel bespreekt. In onze samenleving is teleurstelling voor het geslacht van je baby taboe: je hoort nu eenmaal even blij te zijn met een jongen als met een meisje.

Gender dissapointment

Toch komt gender dissapointment – teleurgesteld zijn met het geslacht van de aanstaande baby – veel voor. Het leidt tot verdriet en complexe emoties, die vaak door vrouwen zelf en door anderen worden veroordeeld. Maar het zijn gevoelens waar (aanstaande) moeders wel mee (moeten) dealen.

De mate waarin vrouwen en mannen teleurstelling voelen, varieert enorm: de één baalt een dag en kan zich er daarna overheen zetten, een ander voelt zich maandenlang ellendig en heeft geen idee hoe nog van de zwangerschap te genieten.

Hoe ontstaat gevoel van teleurstelling?

Teleurstelling kan ontstaan doordat je afscheid moet nemen van een beeld dat je van je ongeboren kind en van je gezin had. Je beeld je misschien al weken in dat je een zoon of dochter krijgt, hebt haar kleren al opgehangen in gedachten of ziet zijn eerste loopfiets al voor je. En dan hoor je tijdens de echo dat dat beeld in de prullenbak kan.

Waar komt de voorkeur voor een jongen of meisje vandaan? Misschien heb je bewust of onbewust bepaalde ideeën over jongens en meisjes. Dat kan ontstaan door je eigen opvoeding, ervaringen die je als kind of volwassenen hebt gehad, of de omgeving waarin je bent opgegroeid en hoe er in die omgeving naar meisjes en jongens werd gekeken.

De ervaringen die jij zelf in je jeugd hebt met je eigen broers of zussen, kan ook bepalend zijn. Stel, je groeide op met een broer die gewelddadig gedrag vertoonde, wat nogal een weerslag had op het gezin. Zo heb je de koppeling gelegd: jongens zijn gewelddadig en vervelend en zorgen voor problemen. Door die (on)bewuste koppeling kun je enorm teleurgesteld zijn als je zelf een zoontje verwacht. De ervaringen die we hebben in onze vroege jeugd zijn bepalend voor de manier waarop we, vaak onbewust, denken, handelen en reageren.

Verhalen van andere moeders

Sigourney van More than a mom verzamelde een aantal real life verhalen van moeders die over hun teleurstelling vertellen. Openhartige en eerlijke verhalen waarom zij liever een jongen of meisje gehad wilden hebben, zoals dit verhaal:

“Ik ben mama van 4 kinderen. Allemaal meisjes en ons laatste kindje kwam als een verrassing. Ik was echt in shock, maar het was o zo welkom! Vanaf het begin heb ik gedacht dat na drie meisjes mijn vierde en tevens mijn laatste kindje een jongen zou worden. Ik had zelfs al jongenskleding gehaald voor de geslachtsbepaling. Nou, daar was de dag dan. Vol goede moed gingen wij daarheen. En daar werd duidelijk dat wij weer een meisje verwachtten. Ik was zo teleurgesteld dat ik weer een meisje zou krijgen. Niet omdat ze niet welkom was, maar omdat ik zo graag een jongen wilde.”

“Het is soms nog steeds zwaar met het gevoel te leven dat ik nooit zal voelen hoe het is om een jongetje te hebben. Mijn dochter werd geboren en ik was blij, maar nog steeds teleurgesteld. Ik denk dat dat gevoel eigenlijk nooit weg zal gaan. De vraag: “Wat als zij toch een jongen was?” blijft door mijn hoofd spoken.”

Je bent niet teleurgesteld in je kind

Nog een belangrijke boodschap als je teleurstelling merkt: teleurgesteld zijn in het geslacht betekent niet teleurgesteld zijn in je kind. Veel vrouwen die last hebben van geslachtsteleurstelling, zijn bang dat ze hierdoor niet genoeg van hun kindje zullen gaan houden. Maar bedenk je dat verdrietig zijn over het kindje dat je niet hebt, los kan staan van blijdschap over het kindje wat je wél hebt. Je kunt enorm veel van je zoon of dochter houden en een fantastische moeder voor hem of haar zijn, en ondertussen verdrietig zijn over de dochter of zoon die je niet gekregen hebt.

Wil je meer weten over gender disappointment, verhalen lezen van andere vrouwen, of heb je behoefte om hier met iemand over te praten, check dan de website www.genderdisappointment.nl.