We kunnen als ouders ook nog veel leren, dus hulp vragen is oké

Voordat wij aan onze kinderwens begonnen, hadden we het er samen vaak over. Hoe zou het zijn met een kleine en hoe zouden we zijn als ouders. Wat willen we graag doen en wat zijn onze ideeën over opvoeden. Vaak fantaseren hoe het zou zijn als papa en mama nog voordat we de stap wilden zetten. 

De stap, de keuze om ervoor te gaan 

Als je eenmaal die eerste stap zet en uitspreekt naar elkaar om ervoor te gaan, voelde je meteen die spanning en de kriebels. Wanneer gaat het lukken, hoe reageren we als de test positief is. Er gaan dan zoveel gedachten door je hoofd als je er eenmaal klaar voor bent. Het is een spannende en vaak leuke fase, maar soms ook lastig. Het is ook een tijd van veel afwachten, spanningen en soms ook verdriet als het niet lukt zoals je graag zou willen. 

Zwanger

En dan heb je een positieve test in je handen. Oh wauw, het gaat nu echt beginnen! Meteen nerveus en zal alles wel goed gaan, hoe zijn wij als ouders. Gaat de zwangerschap wel goed? Meteen staat de knop om en voel je je zo anders. De zorgen, de verantwoordelijkheid, alles staat ineens op z’n kop. Je hebt de verantwoordelijkheid voor de kleine in je buik en je gaat bij alles nadenken over je eten, wat je drinkt, wat je doet. De een vind die tijd geweldig en de ander wil graag een kleine, maar vindt de zwangerschap niet fijn. Iedereen ervaart het anders, heeft andere gevoelens en/of klachten. 

De maanden en weken gaan voorbij, stap voor stap ga je jezelf als ouders voorbereiden. Maar hoeveel je ook aan ‘t voorbereiden bent, je kunt het niet sturen. Je hebt bepaalde ideeën over het opvoeden, maar het gaat toch vaak anders dan je verwacht. En dat begint vanaf moment 1. De zwangerschap, geboorte, alles komt zoals het komt. Je probeert zo goed als kan mee te bewegen met de golven van het ouderschap. Ieder kind is anders, jij bent na de zwangerschap anders, de hele situatie is anders dan voorheen en dat heeft tijd nodig.

Een beste klus

Opvoeden kan een beste klus zijn. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het mezelf toch iets anders had voorgesteld. Het is door mijn gezondheid sowieso allemaal al ingewikkeld, maar de opvoeding van twee actieve, temperamentvolle jongens is behoorlijk pittig. En dat terwijl ik vroeger met heel veel plezier voor de klas stond, vind ik het nu met 2 kinderen van mezelf best een klus. 

Moeder zijn met een chronische ziekte: ‘Ik mis wie ik was, wat ik vroeger kon en nu niet meer’

Hulp vragen als ouders

Heel eerlijk werden we in onze eigen kring raar aangekeken toen we om hulp vroegen bij het consultatie bureau om mee te kijken bij ons thuis. Want er is toch niks met de jongens? Nee, maar het is soms wel pittig en we proberen van alles, maar weten zelf gewoon soms niet goed hoe we het beste ze kunnen begeleiden, ondersteunen etc. Zeker in de situatie waar wij ons in bevinden. Het heeft behoorlijk wat impact op de gezinssituatie wanneer een ouder ziek wordt of een chronische ziekte/pijn heeft. Dat vraagt om extra hulp, meedenken en hoe om te gaan daarmee. Want kinderen zien, voelen en horen van alles en je wil niet dat dit hun ontwikkeling in de weg staat. 

We hebben een cursus positief opvoeden gedaan en video coaching gehad om beter te kunnen reageren en handelen. Er is geen kant en klaar plan voor ouderschap en soms loopt het gewoon anders dan je denkt. Reageer je zelf op een manier dat je denkt dit kan beter, maar hoe kunnen we dat het beste aanpakken? 

Veel leren als ouders

Wij doen ook maar wat we kunnen, we doen ons best en geven veel liefde, maar we zijn niet perfect. Wij kunnen als ouders ook een hoop leren en dan is het soms fijn als iemand buiten het gezin mee kan kijken. Hulp vragen is oké en even niet weten hoe je het beste je kinderen kunt begeleiden is niet erg. Je kunt van elkaar leren, bespreek ‘t met andere ouders en help elkaar. 

Ieder huisje z’n kruisje, maar dat is echt zo. Op visite of ergens anders is het altijd anders dan thuis. Thuis is de veilige haven en dan zie je toch vaak ander gedrag. Voel je niet onzeker als ze dus bij een ander het beter doen voor je gevoel dan thuis. Want thuis kunnen ze hun emoties laten gaan zoals het eruit komt. Meer emoties dan bij een ander en dat kan soms botsen en niet heel leuk zijn. Weet dat je niet de enige ouder bent die soms worstelt met het ouderschap. Dat je het ouderschap misschien anders had voorgesteld, het zwaarder vindt, maar soms ook juist mee vindt vallen. Je kunt niet alles van tevoren weten en plannen. Volg je gevoel en je hart en vraag hulp als het nodig is.