Blog: zou thuisblijfmoeder iets voor mij zijn?

Moniek deelt in een eerlijke blog haar zoektocht naar de balans vinden tussen werk en gezinsleven. Zou ze geen thuisblijfmoeder willen zijn?

‘Na de bevalling van Twan kwam het moment eraan om weer aan het werk te gaan. Ik voelde mij heel goed en had er toen ook weer zin in. Ik was aangenomen en toen Twan 3,5 maand oud was, ben ik weer begonnen. Maar dat ging al heel snel niet goed. Dat begon eigenlijk al een paar weken voordat ik moest gaan werken. Ik had twijfels, werd onzeker, voelde enorme druk en spanning en eerlijk gezegd wist ik niet of ik er wel echt klaar voor was. Ik wilde eigenlijk liever thuisblijven bij mijn lieve mannen. Toch ben ik ervoor gegaan, maar al snel begon mijn lijf letterlijk nee te schreeuwen. Na een maand werken was het niet meer te doen en was ik zo ver over mijn grenzen gegaan en daardoor zoveel pijn dat het niet meer ging. Ik ging de ziektewet in en in januari begon ik met een revalidatietraject, leren leven en omgaan met fibromyalgie. Ik moet zeggen dat het best confronterend is, maar wel het juiste om nu te doen.

Revalidatietraject

Het is een pittig traject waarbij je gaat kijken naar je overtuigingen, oude gewoontes en gedachten over jezelf en waarom je dingen doet. Wat vooral naar voren komt in het traject is dat je alleen invloed hebt op je eigen handelen, denken en doen. Dat is logisch, maar in sommige situaties lastig omdat externe factoren het soms erg moeilijk kunnen maken. Bepaalde keuzes die je maakt en overtuigen kunnen daarin niet helpend zijn en zorgen voor extra stress en spanning, wat dan weer uitwerking heeft op de chronische pijn. Dus je kijkt heel erg naar jezelf en wat jij kunt doen en veranderen. Wat zijn voor mij belangrijke waarden, waar word ik gelukkig en blij van, wat zorgt voor ontspanning, wat kost mij vooral veel energie en wat zijn voor mij externe factoren die een rol spelen? Soms confronterend en mentaal best een uitdaging moet ik zeggen.

Nu ben ik al een eind op weg en bijna klaar met het traject. De vraag en het moment van wel of niet werken en participatie komt er weer bij kijken. Hierin moet ik mijn eigen weg vinden. Wie ben ik, waar hou ik van en waar sta ik achter? Mijn eigen keuzes maken en daarin moet ik ook leren om nee te zeggen en grenzen aangeven. Het sociale leven pak ik steeds meer op en daarin kijk ik echt naar wat ik leuk vind en waar ik gelukkig van word. Maar als ik kijk en denk aan werk, dan weet ik het echt niet. 

Thuisblijfmoeder

Na de bevalling van Twan ging het super en genoot ik van het samenzijn en dingen doen met mijn kinderen. Dat ging mis zodra ik de druk en stress voelde van het moeten werken, want ja, inkomen en rekeningen. Ik dacht ook echt dat ik hetgeen wilde doen waardoor ik heb gestudeerd. Eerlijk gezegd merk en voel ik aan alles dat dit nu niet is wat ik wil. Dus nu ik aan het einde kom van het traject, komen weer die vragen en onzekerheid naar boven.

Blijf ik fulltime thuis bij de kinderen als thuisblijfmoeder, of ga ik voor mijn eigen ruimte en ga ik parttime werken? Wat voor werk wil ik dan eigenlijk gaan doen? Zo lastig al die vragen en ik heb echt even geen idee. Ik weet gewoon niet zo goed waar ik goed aan doe. 

Samenzijn met de kinderen

De kinderen worden zo snel groot en ik wil daar toch zoveel mogelijk van genieten nu ze nog niet naar school gaan. Maar aan de andere kant heeft vooral de oudste wel die uitdaging daarin nodig en heeft hij zijn vriendjes op het kinderdagverblijf. Hij heeft het er zo naar zijn zin en het doet hem zo goed, kan ik hem dan thuis bieden wat hij nodig heeft? Ik word heel blij als ik denk aan de vrijheid en ruimte als thuisblijfmoeder. In de ochtend met ze op pad, leuke en actieve dingen doen en dan in de middag wat rustiger. Ik word zo vrolijk als ik denk aan uitjes zoals: wandelen in het bos, lekker gaan fietsen, afspreken met vriendinnen en hun kinderen en nog zoveel meer. Dat kan allemaal als ik die ruimte en vrijheid heb om het zelf in te delen, zonder de druk van naar werk moeten. Zo kan ik zelf het ritme bepalen en mijn grenzen bewaken. En ik mis ze ook gewoon op momenten dat we niet samen zijn.

Tegelijkertijd ben ik ook soms aan me-time momenten toe. Het moederschap kan echt best pittig zijn. Iets voor mezelf, zoals werken, is ook fijn en goed, zodat ik mezelf daarin uitdagen en blijven ontwikkelen.

Zoektocht

Ik sta voor lastige keuzes en op dit moment heb ik er nog geen antwoord op. We gaan het uitzoeken de komende tijd. Ik weet wel dat ik het combineren van werken en een gezinsleven lastiger vind dan ik van tevoren had gedacht. Zou ik een thuisblijfmoeder willen of kunnen zijn? Aan de ene kant wil ik mijn eigen ruimte en momenten, maar ik wil eigenlijk ook zo graag samenzijn met mijn jongens. Moeder zijn is continu balans vinden tussen jezelf en het gezin.’

Meer lezen?

Mijn nieuwe carrière: moeder-zijn
Birgit over weer aan het werk gaan na zwangerschapsverlof: ‘Het ging gewoon niet’