Momtalk: Elke is moeder van 5 kinderen onder de 5 jaar

Velen noemen het hectisch en pittig, vijf kinderen, maar voor Elke is het een grote droom die uitkomt. Samen met haar man John en kinderen Tij (5), Gib en Mo (3), Clé (1) en Vai (4,5 maand) vormt Elke een liefdevol en gezellig gezin.

Aan How About Mom vertelt ze over de hoogtepunten en uitdagingen van het moederschap.

Je bent moeder van vijf kinderen, heb je altijd al een groot gezin gewild?

‘Eigenlijk niet per se, of naja… Ik wilde altijd wel een groot gezin, maar ik had niet verwacht dat ik uiteindelijk moeder van vijf kinderen zou worden. Mijn man zag altijd een groot gezin voor zich, van 3 of 4 kinderen. Toen Tij en daarna de tweeling Gib en Mo waren geboren, hadden we zoiets van: ‘We zijn nog niet compleet.’ Toen besloten we voor nog een kindje te gaan en raakte ik al snel in verwachting van Clé. Vai kwam voor ons als een welkome verrassing. We wilden heel graag voor een vijfde kindje gaan, maar ik was al zwanger voordat we daadwerkelijk besloten er werk van te maken.

Ik besef trouwens heel erg dat ik makkelijk praten heb. Dat we gezegend zijn dat ik makkelijk in verwachting raak en ook hele fijne zwangerschappen en bevallingen heb mogen ervaren. Ik weet dat het heel anders kan zijn, dat zie ik ook in mijn omgeving. Dus ik knijp mezelf nog geregeld in m’n handjes dat m’n man en ik ouders zijn van vijf, gezonde, prachtige kinderen.

Je geeft aan dat je zwangerschappen en bevallingen soepel verliepen, kan je daar wat over vertellen?

Ik zeg altijd dat ik zowel door m’n zwangerschappen, maar ook m’n bevallingen, heen ben gefietst. Zelfs op de zwangerschap en bevalling van de tweeling kijk ik heel positief terug. Omdat Gib en Mo een eeneiige tweeling zijn, en de placenta dus deelde, werd die zwangerschap wel gelijk medisch. Ze werden goed in de gaten gehouden waardoor ik regelmatig echo’s had en ook in het ziekenhuis moest bevallen. Van de andere kinderen ben ik allemaal thuis bevallen, dat vond ik heel erg fijn, zo in je eigen bubbel. Het is heel bijzonder om op een plek waar je je zo thuis voelt, je kindje te verwelkomen. De verloskundige, die bij alle bevallingen is geweest, zei ook: ‘Al jouw zwangerschappen en bevallingen komen uit een boekje.’

Wat ik overigens wel wil toevoegen, is dat ik me tijdens de zwangerschap van Vai anders voelde dan bij die van de jongens. Ik had meer zoete trek en dacht: ‘Dit zou weleens een meisje kunnen zijn.’ Maar om eerlijk te zijn hield ik dat niet voor mogelijk. We dachten heel erg dat de vijfde ook een jongetje zou zijn, we hadden immers al vier zoons. Zelfs toen de verloskundige zei dat ik in verwachting van een meisje was, konden we het nog niet geloven. Het is zo bijzonder.

Sinds een paar maanden heb je vijf kinderen onder de vijf jaar, dat klinkt als een hectische boel. Ervaar je dat ook zo?

Niet per se, dat komt denk ik ook wel echt omdat je er gewoon in groeit. Tuurlijk is het af en toe hectisch en pittig, we hebben vijf kinderen, maar m’n man en ik zijn beiden heel relaxt. Uiteindelijk vind je je weg en geloof ik ook echt dat het voor ons niet zoveel uitmaakt of je nou twee kinderen hebt of vijf. Het is af en toe even aftasten, maar geleidelijk vind je je eigen draai waardoor het meestal niet meer hectisch of pittig voelt. Ik vind moeder zijn van vijf kinderen dan ook eigenlijk alleen maar heel mooi, gezellig en bijzonder.

Overigens ligt het niet alleen aan de ontspannenheid van mij en m’n man, maar ook zeker aan hoe de kinderen met elkaar omgaan. Ze zijn vaak lief voor elkaar, kunnen goed met elkaar spelen, maar zijn ook gewend dat ze rekening met elkaar moeten houden. Stuk voor stuk weten ze dat ze af en toe even moeten wachten en dat de aandacht verdeelt moet worden. We zijn gewoon echt een team dat heel goed op elkaar ingespeeld is en een intense liefde voor elkaar voelt.

Je hebt het over de aandacht over je kinderen verdelen, hoe doe je dat?

Dat is af en toe natuurlijk best een uitdaging. We proberen wel af en toe tijd met één van de kinderen door te brengen. Dan gaat m’n man bijvoorbeeld alleen met Tij naar het bos of neem ik Clé alleen mee naar het dorp. Ik vind dat heel belangrijk, het af en toe 1 op 1 tijd doorbrengen met één van de kinderen. Je hebt op zo’n moment dan toch meer aandacht voor je kind dan wanneer je met het hele gezin op pad bent. Daarnaast geef je je kinderen op die manier ook het gevoel dat ze echt belangrijk zijn. Overigens zit de tweeling er niet altijd op te wachten, die willen het liefst alles samen doen.

We hebben het over aandacht voor je kinderen, maar lukt het ook om af en toe wat tijd voor jezelf in te plannen?

 Ja hoor, dat lukt mij wel. Ik ben mezelf wel bewust dat wij door ons grote gezin minder tijd over hebben voor sociale dingen. Dat is een bewuste keuze geweest. En ik moet zeggen dat ik niet per se heel veel behoefte heb aan heel veel tijd voor mezelf, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik nooit iets voor mezelf inplan. Sinds een paar weken ben ik weer drie dagen per week gaan werken in het onderwijs en dat vind ik heerlijk. Ik vond het ook heerlijk om tijdens m’n verlof van Vai continu bij de kindjes te zijn, maar weer onder de mensen zijn en wat structuur hebben is ook wel heel prettig.

Daarnaast probeer ik twee keer per week te sporten en plannen m’n man en ik zeker een avond per maand een etentje buiten de deur. Dan hebben we ook tijd om goede gesprekken te voeren, bijvoorbeeld over de opvoeding.

Je zegt dat je partner en jij veel over de opvoeding praten, hebben jullie daar een duidelijke gedachte over?

Het is niet zo dat we een bepaalde opvoedingsmethode hanteren, maar we vinden het wel heel belangrijk om er bewust over te praten met elkaar. Zo zijn we er bijvoorbeeld van overtuigd dat alle emoties die we voelen, weerkaatsen of reflecteren op het gedrag van onze kinderen. Daarom hebben we gekozen voor een positieve benadering, ook als de kinderen iets doen wat niet mag. Dit vergt soms best weleens wat geduld. We hebben bijvoorbeeld de regel in huis dat we gezellig zijn aan tafel en dat vertellen we de kinderen dan ook in plaats van te zeggen wat ze niet mogen doen. Juist door overal die positieve draai aan te geven, heerst er ook vaak een hele positieve sfeer.

Overigens hebben de kinderen hier ook zeker weleens in de hoek gestaan of op de gang, maar we proberen meestal gebruik te maken van de nadenkkruk. Die nadenkkruk is bedoeld om de kinderen na te laten denken over hun eigen gedrag. En daar gaan we dan natuurlijk over in gesprek. Als een van de kinderen dan iets heeft gedaan wat niet mag, moeten ze daar even op gaan zitten en nadenken. Na een paar minuutjes vraag ik dan hoe ze zich voelen en denken, waardoor ze ook zelf bewuster gaan stilstaan bij hun gedrag.

Je klinkt ontzettend positief en relaxt, heb je nooit eens een dat je er even doorheen zit?

Tuurlijk zijn die dagen er weleens, maar over het algemeen denk ik dat ik een hele relaxte en ontspannen moeder ben. Dat geldt meestal trouwens ook voor m’n man. We kunnen beiden best goed dingen loslaten en plaatsen. Luisteren de kinderen een dag niet goed? Dan vragen we ons hardop af waardoor dat eventueel komt. We reflecteren dan op onze eigen dag en praten over wat er die dag gebeurd is. Daarnaast geloof ik er ook wel heel erg in dat je een soort van spiegel bent van je kind. Zolang je als ouder rust uitstraalt, zullen je kinderen dat ook zo ervaren.

Overigens geldt ook hierbij weer dat ik niet mag klagen hoor en weet dat we het heel goed hebben. Alle kinderen zijn gezond en slapen goed waardoor er over het algemeen gewoon een hele gezellige en relaxte sfeer in huis hangt.

Je droom van een groot gezin is uitgekomen, wat vind je het mooiste aan het moederschap?

De liefde die je voor je kind voelt, maar ook die je van ze krijgt, dat is zo bijzonder en uniek. Ik had nooit verwacht dat de liefde voor je kind zo groot zou zijn. Tuurlijk betekent dat ook grotere zorgen, maar dat weegt absoluut niet op tegen de onbeschrijfelijke liefde. Overigens geldt dat niet alleen voor de liefde die ik voor m’n kinderen voel, maar ook die ze onderling met elkaar voelen. Dat is natuurlijk iets waar ik alleen maar van heb kunnen dromen.

Als laatste vraag, als je moeders een tip mag geven, welke zou dat dan zijn?

Ik denk toch wel echt het blijven praten en luisteren met en naar je partner over onder meer de opvoeding. Wij zitten geregeld samen op de bank na te praten over de dag en hoe we hebben gehandeld in bepaalde situaties. Kon dat anders? Of was dat juist goed? Ik vind het heel fijn om continu te reflecteren op de opvoeding voor onze kinderen, omdat ik denk dat we elkaar daardoor door en door begrijpen. Niet alleen m’n man en ik, maar ook ik en m’n kinderen en m’n man en de kinderen.

Meer lezen?
Momtalk: Ellen
Momtalk: Abish
Momtalk Jill