Het eerste jaar met twee kinderen: een rollercoaster aan emoties

Leonie deelt in haar nieuwste blog over haar leven als mama van twee kleine kinderen. “Chaotisch waren de dagen dat ik alleen met ze was. Vaak dacht ik: gaat dit ooit nog leuk worden?”

“Sinds ik moeder ben is het soms een rollercoaster aan emoties. Twee kinderen in de leeftijd van bijna 1 en 3 jaar hebben kan heel uitdagend zijn, vooral als ik alleen met ze ben. Beiden willen natuurlijk de volle aandacht van hun mama. Vooral toen mijn jongste net geboren was voelde mijn oudste feilloos aan wanneer ze de ruimte kon pakken om dingen te doen die ze niet mag. Chaotisch waren de dagen dat ik alleen met ze was en ik dacht vaak, gaat dit ooit nog leuk worden? Ik was de hele dag bezig met het zorgen voor mijn kinderen. Mijn baby die nog zo klein was en veel aandacht nodig had en mijn peuter die opnieuw haar plek moest zien te vinden in het gezin. Er was geen ruimte om ook maar de was te doen of iets voor mijzelf. Al was het even rustig een kop thee drinken.

Ik kon aan het einde van de dag wel huilen, maar was tegelijkertijd ook heel blij dat ik de dag zonder al teveel problemen was doorgekomen. De term ‘tropenjaren’ is vaak genoeg gevallen dit afgelopen jaar. De slapeloze nachten, vroege ochtenden, een drukke baan, je sociale leven en je hoofd die overuren draait omdat je niet voor één maar twee kinderen moet zorgen. Dit laatste had ik niet kunnen bedenken dat het af en toe zo heftig zou zijn. Ik ben bevallen van mijn jongste met een keizersnede (hier schreef ik eerder al mijn verhaal over) en had ook nog mijn eigen herstel waar ik mee bezig was. Dit kwam er dus nog bij maar daar was eigenlijk geen tijd voor.

Continu mezelf op de tweede plek

Mijn kinderen staan op nummer één en dat ging zo ver dat ik mijzelf soms vergat. Ik merkte dat ik mezelf continu op de tweede plek zette. Dit leidde tot momenten dat ik er even doorheen zat. Ik denk iets wat veel moeders zullen herkennen. At the end of the day realiseerde ik me wel altijd dat het hebben van twee kinderen een geschenk is en dat ik super trots op ze ben.

Nu wordt mijn baby alweer bijna 1 jaar, dus voelt het als tijd om de balans op te maken. Vind ik het alweer leuker worden met twee kinderen? Absoluut. Ze ontwikkelen en groeien zo hard, ik geniet daar zo van. Ik heb hele gesprekken met mijn peuter en lach me soms suf om haar grapjes. Ze wordt zo groot en wijs. Ik heb inmiddels een fijne modus gevonden waarop ik de dagen met mijn kinderen indeel en beleef en ik zie dat mijn kinderen dat ook heel prettig vinden. We zijn, zo lijkt het, steeds beter op elkaar ingespeeld. Mijn peuter heeft inmiddels haar plekje weer gevonden in het gezin, ziet hoe leuk het is met een broertje en ze mag mama helpen met het zorgen voor haar broertje. Mijn baby kijkt op naar zijn zus en heeft een lach op zijn gezicht zodra ze de kamer binnenloopt. Zo mooi! Straks is mijn baby geen baby meer en gaan we weer een nieuwe fase in.

Is het altijd zo leuk? Nee, dat zeker niet. Er zitten nog steeds dagen tussen dat het allemaal niet zo lekker loopt, dat mijn peuter een off-day heeft en niets wil of dat mijn baby niet wil slapen omdat hij tandjes krijgt. Maar die kan ik beter handelen omdat dit steeds minder vaak voorkomt en ik steeds meer gewend ben aan het verdelen van mijn aandacht voor mijn kinderen en voor mezelf.”

Meer lezen?
Het belang van selfcare
Zo beperk je je moederlijke zorgen over de overgang van 1 naar 2 kinderen
In je eentje boodschappen doen is geen selfcare