Momtalk: Lily

Lily Tjon (1986) spraken we in april 2022 voor het eerst. Toen was ze in verwachting van haar eerste kindje. Inmiddels is dochter Yuna alweer twee jaar oud én verwachten Lily en haar man Nigel hun tweede kindje. Hoog tijd om haar weer eens op te bellen om te vragen hoe het gaat. We spreken de content creator over de verwachtingen van het moederschap, de wens voor een tweede kindje en de Chinese cultuur als belangrijk onderdeel van het gezin.

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hoe voel je je?

‘Ik moet zeggen dat ik me een stuk minder fit voel in deze zwangerschap in vergelijking bij mijn eerste zwangerschap. Ik ben best misselijk geweest in het eerste trimester en momenteel voel ik me extreem moe. Lichamelijk vind ik het nu dus vrij pittig. Ik denk dat dat deels te maken heeft met dat er een klein meisje in huis rondloopt die zorg en aandacht nodig heeft. Dat had ik bij de eerste zwangerschap natuurlijk niet.’

‘Doordat ik me nu minder goed voel, sta ik ook wat minder bewust stil bij de zwangerschap. Bij de zwangerschap van Yuna maakte ik elke week foto’s en was ik heel bewust van dat er een kindje in m’n buik zat. Nu heb ik dat minder. Maar goed, ik klaag niet. Ik weet dat dit het absoluut waard is en ik ben heel dankbaar dat ik weer zo snel in verwachting ben geraakt.’

Hadden jij en je man altijd al de wens voor een tweede kindje?

‘Mijn man zeker wel. Die wilde al heel gauw na de geboorte van Yuna een tweede. Ik had die wens iets minder, ondanks dat ik nu heel blij ben dat we een tweede verwachtte. Ik vond het lange tijd ook gewoon heel fijn met z’n drieën en had niet zo de behoefte aan uitbreiding van ons gezin. Ik vind het bijvoorbeeld best heel spannend hoe het zometeen gaat zijn. Kan ik echt net zoveel gaan houden van het kindje in m’n buik als van Yuna?’

‘Toen we een aantal maanden geleden een vervelende situatie hadden binnen onze familie, waar ik niet verder over ga uitweiden, besefte ik me ineens hoe blij ik ben met m’n broertje. Hoe fijn het is om hem aan mijn zijde te hebben. Toen ik ergens las dat je broertje of zusje degene is in je leven die je waarschijnlijk het allerlangste kent, dacht ik: dit gun ik Yuna ook. En zo geschiedde. Ook deze keer raakte ik weer heel snel in verwachting.’ 

Je geeft net aan dat je het spannend vindt om zo een gezin van vier te zijn. Kun je dat uitleggen?

‘Ik denk dat een verandering altijd spannend is. Dat vond ik ook toen ik nog geen moeder was en in verwachting was van Yuna. Maar hoewel ik weet dat je altijd een weg vindt, vind ik het toch spannend om zo een gezin van vier te zijn. Niet alleen de vraag of ik echt zoveel van de tweede kan gaan houden als van Yuna, maar ook hoe het praktisch gaat zijn. Hoe verdeel ik m’n tijd en aandacht? Laatst liep ik spontaan met Yuna even naar de supermarkt. Dat gaat zometeen natuurlijk een stukje lastiger. Dus ja; die overgang van een naar twee kinderen houd me bezig, maar dat betekent niet dat ik er geen vertrouwen in heb.’

Inmiddels ben je twee jaar moeder. Hoe kijk je terug op de afgelopen twee jaar?

‘Vooral het eerste jaar vond ik onwijs pittig. Toen Yuna drie maanden oud was ging ze voor het eerst naar de kinderopvang. Daardoor heeft ze letterlijk ieder griepje dat er heerste, opgelopen. Dat duurde zeker totdat ze een jaar oud was. Daardoor zaten we hier thuis best wel vaak in de overlevingsstand. Het was heel sneu voor Yuna dat ze elkaar keer niet lekker was, maar van ons als ouders vroeg het ook veel. Je raakt vermoeid en we weten allemaal dat je dan minder lekker in je vel gaat zitten.’

‘Destijds had ik het trouwens helemaal niet zo door dat ik het als pittig ervaarde. Ik kon nog steeds heel erg genieten van het moederschap en Yuna. Maar toen na een jaar de rust een beetje wederkeerde, dacht ik ineens: ‘Wow, zo kan het dus ook.’ De hormonen waren toen ook helemaal uit m’n lijf waardoor ik me weer mezelf voelde. Ik ben blij dat ik dat besef pas later had, want daardoor heb ik wel het gevoel dat we er alles uit hebben gehaald in dat eerste jaar. Ondanks de vele griepjes. We zijn van plan om de volgende baby iets later naar de kinderopvang te brengen. In de hoop de vele griepjes uit te stellen en liever nog; te voorkomen.’ 

Wat heeft het moederschap je geleerd?

‘Ik denk dat ik heb geleerd om op een andere manier naar m’n leven te kijken en mezelf af te vragen: waar word ik gelukkig van en waar wil ik naartoe? Lange tijd was ik het even kwijt wat ik echt wilde gaan doen. Ik was heel erg aan het zoeken. Het moederschap gaf me inspiratie hiervoor. Toen ging ik ineens heel erg nadenken over wat ik de komende jaren zou willen doen. Daar had ik wel een idee van, maar de komst van een kindje, maakt ook weer alles anders. Het laat je inzien wat echt belangrijk is; de liefde en gezondheid van je kind. De komst van Yuna heeft me daarom geleerd om te relativeren en daarnaast goed te ervaren wat ik belangrijk vind ik m’n leven.’

‘Zo heb ik bijvoorbeeld geleerd hoe belangrijk de Chinese cultuur eigenlijk voor mij is. Ergens wist ik dat wel, maar met de komst van Yuna besef ik me dat nog meer. Ik wil haar dat heel graag meegeven; de tradities en rituelen. Daarom ben ik ook langzaam aan het kijken hoe ik de Chinese cultuur nog meer onderdeel kan maken van ons leven.’

Over de Chinese cultuur gesproken… Al eerder spraken we je over de Chinese kraamtijd die je had bij Yuna, ben je van plan de kraamperiode bij de tweede weer zo aan te pakken?

‘Ja, zeker. Ik heb het als heel prettig ervaren. Zeker de eerste dertig dagen binnenblijven. Het heeft ervoor gezorgd dat ik echt kon herstellen van de bevalling, maar ook dat ik kon wennen aan deze hele nieuwe rol. Ik kijk heel dankbaar en fijn terug op die kraamperiode, dus ben zeker van plan dat de volgende keer ook weer zo te doen.’

Lees meer over hoe Lily haar Chinese kraamtijd heeft ervaren.

Jij en je man zijn al heel lang samen. De komst van een kindje verandert je relatie. Hoe was dat voor jullie?

‘Ook voor ons geldt dat natuurlijk. Ik denk ook dat dat onvermijdelijk is, de dynamiek in je gezin wordt ineens heel anders. Doordat we al zo lang bij elkaar zijn geweest en met elkaar ups-and-downs hebben meegemaakt, zijn we heel sterke en kunnen we veranderingen aan. We weten van elkaar wat we nodig hebben en dat is fijn. Daardoor zijn we ook niet echt uit onze flow geraakt toen Yuna werd geboren. We zijn elkaar wel altijd als prioriteit gaan zien.’

‘Ik denk dat het heel prettig is dat mijn man en ik beiden goed ook voor onszelf kunnen kiezen. Dat betekent ook dat we het beiden belangrijk vinden om aan onszelf en onze relatie te werken. We kiezen daarom ook bewust voor tijd voor onszelf en ons twee. Dan gaat Yuna naar haar grootouders en hebben wij even tijd voor elkaar.’

Als laatste vraag: wat vind je het allermooiste van het moederschap?

‘Ha, nou ik denk dat dat allemaal heel cliché is. Maar het is gewoon een feit dat clichés waar zijn. Die liefde die ik voel voor Yuna is onbeschrijfelijk. En de liefde die zij aan ons geeft ook. Ik hoef maar naar haar te kijken en ik smelt gewoon helemaal. Wat ik ook heel mooi vind is hoe het mensen dichter bij elkaar brengt. Je verliest misschien mensen, maar je word ook extra hecht met de mensen die blijven. Ik heb nu bijvoorbeeld allemaal mommy friends erbij. ’