Momtalk: Lisa

Drie jaar geleden werd Lisa van Cuijk moeder van dochter Lala. Daarna volgde een scheiding, maar ook een nieuwe relatie. Samen met haar vriend Danny verwacht ze nu hun tweede kindje. Wanneer spraken zij voor het eerst over een kinderwens? Hoe is het om een samengesteld gezin te hebben? En wat vindt ze het allermooiste aan het moederschap? We vroegen haar het hemd van het lijf.

Je bent zwanger van de tweede, gefeliciteerd! Hoe voel je je?

‘Nu weer goed! Ik heb wel last van m’n bekkenbodem. Als ik een stukje heb gewandeld, heb ik de dag erna veel last. Bij Lala had ik dit veel later in de zwangerschap. Verder ben ik echt wel tot de zestien weken zwangerschap doodziek geweest. Maar nu heb ik dat niet meer en voel ik me zó gelukkig.

Ook merk ik dat ik me door de schopjes in m’n buik veel zekerder voel. Daarvoor was ik heel onzeker. Dan deed ik om de haverklap de doppler op m’n buik om het hartslag te horen. Maar nu ik die schopjes voel, doe ik dat niet meer. Dus dat is fijn en geeft me rust.

Drie jaar geleden was je in verwachting van Lala. Merk je verschil tussen beide zwangerschappen?

Oh, ja zeker! Beide keren vind en vond ik het heel onzeker, in de zin van: ‘Blijft het wel allemaal goed gaan?’ Maar aan de andere kant ervaar ik nu wel meer rust, omdat ik weet dat ik een goede moeder ben. Daarnaast had ik bij Lala gewoon veel minder last van kwaaltjes dan bij deze zwangerschap.

Jij en je vriend zijn nog niet zo lang samen. Wanneer hadden jullie het over een kinderwens?

Haha, nou ik had nog net geen afvinklijstje dat ik langs wilde lopen tijdens een van de eerste dates. Ik kom uit een nare scheiding, dus ik heb echt lang nagedacht wat ik zoek in een toekomstige man. Een van de punten was de kinderwens. Als die er niet was geweest, was het een grote no go voor mij. Een ander punt is dat Lala bij mij in bed slaapt: dat moest hij accepteren, want anders is het einde verhaal. En dat was bij Danny allemaal het geval! Inmiddels slaapt Lala heerlijk in haar eigen bedje op onze kamer, hoor.

We hadden het dus ook al vrij snel over kinderen, maar we hadden niet op de planning staan dat het zo snel zou gebeuren. Maar goed, we hadden toch die positieve zwangerschapstest in onze hand. We deden de natuurlijke anticonceptiemethode: dat kan in principe ook, omdat ik mijn ovulatie en ongesteldheid altijd heel goed voel aankomen. Maar bij dit keer blijkbaar niet haha.

Uiteindelijk raak je dus onverwachts zwanger. Hoe reageerde je?

Ik zag het dus echt niet aankomen en dacht ook: ‘Dit kan gewoon niet’. Ik was al een paar dagen misselijk, maar dacht dat we een griepje hadden opgelopen of iets. Toen zei m’n zus: ‘Ga nou toch maar een test doen’. En ja, toen waren er ineens twee streepjes. Dat voelde als een grote shock waarbij heel veel tranen zijn gevloeid. Ik vond alles dood- en doodeng. Onder meer het feit dat Lala en ik het zo fijn hebben en dat ons gezin dus nu anders wordt. Ook de gedachte: ‘Ik wil niet nog een keer single mom zijn’ dwaalde veel door m’n hoofd.

Naarmate de tijd vorderde werd ik steeds rustiger en besefte ik me hoe bijzonder het is. Lala heb ik gekregen via ICSI-behandelingen, dus dat dit op de natuurlijke manier heeft mogen gebeuren is heel speciaal. Ik zie echt wel dat dit een wonder is.

Hoe kijk je terug op de bevalling van Lala?

Nou dat vond ik een grote hel. Ik had niks voorbereid en dacht: ‘Ik ga er gewoon tegenaan. Ik heb toch geen keuze, ze moet eruit’. Die pijn overviel me al heel snel, en ook de angst. Ik was heel bang en was vooral bezig met dat ik niet wist wat ik moest doen.

Bij deze zwangerschap ga ik het daarom ook echt anders aanpakken. Ik heb boeken gekocht en ga een cursus volgen. Ik ben nog steeds bang voor de bevalling, maar ik vertrouw erop dat ik echt in m’n kracht kan komen te staan. Wij vrouwen zijn gemaakt om te bevallen en die kracht heb ik. Dat hoop ik heel erg te voelen.

Heb je een beeld bij hoe je je kraamtijd wil inrichten?

Sowieso wil ik dat – naast mijn vriend natuurlijk – m’n moeder en zus veel bij ons zijn. Ik vind het zo mooi om dat te kunnen delen. Daarnaast wil ik gewoon heel veel cocoonen. Lala heeft tot ze tien maanden oud was ieder slaapje op mijn borst gedaan en tot 2,5 jaar in m’n armen geslapen. Dat hoef ik bij m’n tweede niet, omdat het ook gewoon heel zwaar is, maar ik wil haar wel heel graag dichtbij me hebben. Ik ben echt wel een moeder die graag haar kind om zich heen heeft. Al helemaal in de kraamtijd natuurlijk.

Jij en je partner hebben beiden een kind uit een vorige relatie. Hoe vind je het om een samengesteld gezin te hebben?

Ook dat was een grote angst van mij, want hoe gaat mijn partner om met mijn dochter? Gelukkig accepteert mijn vent echt helemaal de band tussen mij en Lala. Hij weet wat ik belangrijk vind en dat accepteert hij. Los van of hij de opvoeding ook zo doet bij zijn eigen kindje. Toch blijft het natuurlijk ook gewoon wennen: hij heeft zijn idee bij de opvoeding en ik die van mij.

Daarnaast is het natuurlijk ook heel leuk om een gezin te zijn. Lala is echt obsessed met de zoon van m’n vriend. Ook wilden ze beiden een zusje en die krijgen ze binnenkort natuurlijk. Dat is heel bijzonder.

Wat vind je het allermooiste en het allerzwaarste aan het moederschap?

Het allermooiste is gewoon heel cliché, maar waar: de liefde die je voelt. Bijna bij elke zin die Lala zegt, maakt m’n hart weer en sprongetje. Ik krijg echt meerdere malen per dag tranen in m’n ogen van hoe leuk en lief ik haar vind. Zij is mijn hartje, maar dat maakt het ook zwaar. Juist omdat ik best wel een persoon ben die bang kan zijn. Zo laat ik haar nergens anders slapen, omdat ik wil dat alles goed gaat. Dus ik moet wel leren om meer vertrouwen te hebben in anderen. Omdat dat me natuurlijk ook op een bepaalde manier beperkt.

Als laatste vraag: ben je de moeder die je had verwacht te zijn?

Ha, nee verre van eigenlijk. Ik ben best een egoïstische vrouw en had me voorgenomen om ook echt m’n eigen ding te doen. Maar vanaf de dag dat ik Lala had, ben ik alleen maar aan haar zijde geweest. 24/7. Pas na twee jaar kon ik haar een heel klein beetje loslaten. Zoals ik al zei heb ik heel lang met Lala samen in één bed geslapen en haar ook heel lang borstvoeding gegeven. Dat natuurlijke ouderschap is blijkbaar echt m’n ding, maar dat had ik totaal niet verwacht. Maar ik volg m’n hart en dit is waar m’n hart me naartoe leidt. Dus dat doe ik dan ook.’

fotografie: Mama en wonder

Meer lezen?

Momtalk Nouska: ‘Mijn zoon is het proefkonijn’