Mijn verhaal: met drie kleine kinderen emigreren naar Kaapstad

“De angst tijdens de bevalling om het niet te overleven heeft er alleen maar voor gezorgd dat ik écht alles uit het leven wil halen”

Ik ben Juliette (33) , getrouwd met Matthijs (37) en moeder van Livine (5), Sophie Maeve en Luc (1) en wij wonen sindskort in Kaapstad. De laatste jaren zijn op z’n zachts gezegd best wel roerig (gelukkig meestal op een leuke manier!) geweest en ik neem je graag mee in ons verhaal hoe we telkens weer ons hart volgen en een ingrijpende gebeurtenis ervoor heeft gezorgd dat we écht alles uit het leven willen halen. Lees hier deel één (onze wereldreis en onverwachte zwangerschap) en deel twee (de heftige bevalling van de tweeling) van ons verhaal.

‘Ineens waren we een gezin van vijf. Eerlijk is eerlijk, het was een hele pittige tijd, met twee kleine baby’s die veel zorg nodig hadden, een peuter van 3 waarvoor alles ook opeens veranderde en mijn herstel. Ik moest echt aansterken van alles wat ik mee had gemaakt, zowel lichamelijk als mentaal. Gelukkig hebben we veel hulp van familie en vrienden gehad en ging het steeds beter. Wel bleef ik nachtmerries houden over de bevalling en kon ik zeker de eerste weken het ziekenhuis niet eens zien zonder emotioneel te worden.

Bevalling verwerken

Mede hierdoor besluit ik met een psycholoog te gaan praten. Ik wilde zo graag dat de bevalling van de tweeling weer een mooi moment in mijn leven zou worden, in plaats van al de angst die ik toen voelde. Een van de onderdelen tijdens mijn traject was EMDR. Bij deze behandeling ga je terug naar een bepaald moment en door EMDR wordt de intensiteit van dat moment minder heftig of verdwijnt zelfs het trauma. Ik gebruikte mijn bevallingsverhaal tijdens de sessies en we pakten hier situaties uit binnen de EMDR-therapie toe te passen.

Tijdens deze sessies merkte ik dat ik door heel veel te praten en te schrijven over mijn ervaring ik het eigenlijk al best wel goed had verwerkt en dat ik vooral heel erg dankbaar ben voor mijn leven en mijn gezin. En dat die angst tijdens de bevalling om het niet te overleven er alleen maar voor heeft gezorgd dat ik écht alles uit het leven wil halen. Echt wil leven op mijn en onze voorwaarden, ook al is dat anders dan we ooit hadden bedacht of dan de manier waarop onze familie en vrienden leven.

We willen terug naar Kaapstad

In de maanden daarna kregen we steeds meer rust in ons gezin en kwam er weer ruimte om na te denken over de toekomst. We verhuisden van Rotterdam naar Baarn om meer in de natuur te kunnen zijn en keken naar koophuizen. Maar toch voelden we aan alles dat dit op papier een logische stap was, maar dat het voor ons eigenlijk niet logisch voelde. Na weer heel veel goede en lange gesprekken durfden we het hardop te zeggen: we wilden het liefst weer naar het buitenland en het allerliefst naar Kaapstad.

We zetten alles op alles om begin 2022, 2 jaar na onze terugkomst in Nederland, naar Kaapstad te verhuizen. We maakten weer een groot Excel-bestand met alle to-do’s die we regel voor regel afwerkten. In november 2021 vlogen we alvast een maand naar Kaapstad om allerlei plekken te bezoeken waar we eventueel wilden wonen. Aangezien Livine hier ook naar school gaat, bezochten we ook diverse scholen. Gelukkig vonden we een hele fijne school en buurt om te wonen.

Een onrustig afscheid

Eenmaal terug in Nederland begon voor de tweede keer het uitzoeken van alle spullen en verkochten we weer het meeste via Instagram en Marktplaats. Een klein deel van de spullen hebben we opgeslagen in een storage box, maar het meeste is verkocht of weggegeven. Iets wat ons weer heel veel rust en ruimte in ons hoofd gaf. De laatste weken in Nederland verliepen op zijn zachts gezegd vrij onrustig aangezien we alle vijf nog Corona kregen en daardoor bijna van niemand écht afscheid hebben genomen aangezien we nog een PCR test moesten doen voor vertrek. Ook kreeg Livine drie weken van te voren de waterpokken en was het natuurlijk wachten op het moment dat de twins het ook kregen. En dat gebeurde ook. Vijf dagen voor onze vlucht kregen zij het ook en dan mag je helaas niet vliegen. We moesten ondertussen ook het huis opleveren, dus je kan je voorstellen: het was een hele hectische tijd. Uiteindelijk hebben we besloten om onze vlucht een paar dagen te verplaatsen en met een fit to fly verklaring van de huisarts zaten we dan toch met zijn vijven in het vliegtuig naar Kaapstad. Op naar ons nieuwe leven in Afrika.

Een droom is uitgekomen

Nu wonen we, na letterlijk negen jaar erover gepraat te hebben, in Kaapstad. Onze droom is uitgekomen. Waar we in 2013 nog zeiden: ‘ooit wonen we hier’ wisten we na de wereldreis, de heftige gebeurtenis bij de geboorte, de pandemie en tijd in Nederland: dat ooit is nu. Er komt nooit een perfect moment. Ondanks dat het hier op sommige momenten ook wennen is en we nog steeds heel veel aan het regelen zijn, zijn we heel erg gelukkig hier. Hele dagen buiten, de prachtige natuur, lieve mensen, de positiviteit en creativiteit om ons heen, de kindjes die hier zo blij zijn en wij die elke dag tegen elkaar zeggen hoe blij we zijn dat we hier wonen, zorgen ervoor dat we geen seconde twijfelen aan deze beslissing. We zijn een team, werken én dromen hard en volgen ons hart in alles. En dat leidt tot hele mooie dingen!.’

Meer lezen?
Mijn verhaal: onverwacht zwanger van een tweeling tijdens wereldreis
Mijn verhaal: bevallen van een tweeling met een heftige afloop

Fotocredits: Simply Life Photographs