21/09/2020

Momtalk: Avji

Avji Antonakoudis (‘92) is moeder van Lola Ellie (‘18) en Lily Poppy (‘20). Haar prachtige naam heeft ze te danken aan haar Griekse roots, maar Avji en haar gezin wonen ‘gewoon’ in Maasland. Avji studeerde af als Social Worker en werkt in het ziekenhuis. “Mijn lijf heeft een transformatie doorgemaakt van een meisjeslichaam naar een moederlichaam. Het is zacht en anders, maar ik zou er nooit iets slechts over kunnen zeggen.”

Hoe kijk je terug op je eerste zwangerschap?

Het was heel fijn. Ik heb weinig klachten gehad en was erg trots op mijn lichaam. De bevalling was pittiger. Ik verloor aan het einde ineens bloed en Lola’s hartslag ging te ver omlaag. Uiteindelijk is Lola geboren met een spoedkeizersnede. Het is me nooit duidelijk geworden wat precies de aanleiding is geweest, maar er moest op dat moment worden ingegrepen. Ik werd met spoed naar de operatiekamer gereden. Hoewel mijn bevalling een onverwachte wending kreeg, kijk ik er goed op terug. Ik weet nog dat ik Lola voor het eerst zag en ik haar sprekend op mijn vond lijken. Alsof ik mezelf als baby op mijn borst gelegd kreeg. Inmiddels lijkt ze precies op mijn vriend. Ik was in ieder geval opslag verliefd op haar. 

De kraamtijd was intens. Ik lag in bed te herstellen van mijn keizersnede, er was een hittegolf en ik kreeg een borstontsteking. Twee weken na de geboorte van Lola stond onze verhuizing gepland. We woonden klein, maar ons bed was in de woonkamer gezet vanwege de warmte. Al het kraambezoek kwam bij mij op bed zitten. Ik vond dat zo gezellig, ik heb er hele mooie herinneringen aan. 

Lola en Lily schelen ruim anderhalf jaar, zit er bewust niet zo’n groot leeftijdsverschil tussen je dochters?

Ja en nee. Voordat ik zwanger was van Lola, werd er bij mij PCOS geconstateerd. Ik kreeg te horen dat ik niet uit mezelf zwanger zou kunnen raken en een hormoon-traject zou moeten starten. Omdat we wel een kinderwens hadden, gebruikten we geen anticonceptie. Precies een dag na de afspraak in het ziekenhuis had ik een positieve zwangerschapstest in mijn hand. De echo voor mijn PCOS had het vruchtje blijkbaar gemist. Heel bijzonder. Omdat we bij Lily wel rekening hielden met de mogelijkheid dat het langer zou kunnen duren, besloten we gewoon maar te gaan proberen te zien hoe het zou lopen. Ik raakte warempel weer na de eerste keer proberen in verwachting. Iets sneller dan verwacht dus, maar ontzettend welkom. 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Avji ⋒ (@avji_) op

Hoe kijk je terug op je tweede zwangerschap en bevalling?

Vanwege mijn eerdere keizersnede bracht deze zwangerschap wat meer onzekerheden met zich mee. Ik kreeg de keuze of ik weer voor een keizersnede wilde gaan of een vaginale bevalling wilde proberen. Ik had online een heel positief verhaal gehoord over een natuurlijke bevalling van een tweeling. Dat gaf me zoveel motivatie: dat wilde ik ook. Ik draaide mijn mening 180 graden, besprak met mijn arts dat ik wilde afzien van de geplande keizersnede en voor een vaginale bevalling te willen gaan. Dat lukte gelukkig. Die tweede bevalling is een wereld van verschil ten opzichte van de eerste. Ik heb wel snel een ruggenprik genomen, daardoor was het eigenlijk een hele relaxte ervaring. 

De kraamtijd viel natuurlijk in de corona-periode. Enerzijds kon ik deze tweede kraamtijd meer genieten omdat ik een stuk mobieler was zonder keizersnede dit keer, anderzijds kampte ik met zware schuldgevoelens naar onze eerste. Hoewel het niet zo aardig klinkt, waren we opgelucht toen de kraamverzorgende na een week weg was. Toen kwam er meer rust in huis en kregen we de mogelijkheid om onze eigen draai te vinden als gezin van vier. 

Hoe heb jij borstvoeding geven ervaren?

Zowel bij Lola als bij Lily heb ik ongeveer zes weken borstvoeding gegeven, daarna was het klaar. Lola hapte niet goed aan, met fikse tepelkloven als gevolg. Het voeden wekte bij ons allebei frustratie op. Bij Lily ging het voeden een paar weken goed, tot ze ontzettend last van krampjes kreeg. Toen ik haar een keer flesvoeding gaf, had ze nergens last van. Dat was een reden voor mij om te stoppen. 

Hoe heb jij de overgang van één naar twee kids ervaren?

De overgang van nul naar één vond ik pittiger dan van een naar twee. In het begin was Lola intens jaloers. Telkens als we niet keken probeerde ze Lily stiekem te slaan. Ik zou andere moeders zo graag willen waarschuwen: die kraamtranen laat je niet om je nieuwe baby, maar om je eerste kindje. Het is zo complex allemaal, die schuldgevoelens in combinatie met hormonen en de verliefde gevoelens voor de nieuwe baby. Ze zeggen wel: je eerste kindje neem je voor jezelf, je tweede kindje voor de eerste. De eerste paar weken leek niets minder waar, maar inmiddels begin ik die opmerking te begrijpen. Nu de eerste weken met een newborn achter de rug zijn en Lola en Lily ineens maatjes zijn geworden, vind ik het steeds gezelliger. 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Avji ⋒ (@avji_) op

Je verlof zit er bijna op, heb je zin om weer aan het werk te gaan?

Ik start deze week met mijn nieuwe baan in het ziekenhuis. Ik vind het niet erg dat mijn verlof erop zit, ik heb veel zin om weer aan het werk te gaan. Zo kun je er tenminste van genieten om thuis te komen. 

Een week nadat ik mijn zwangerschap van Lily op werk had aangekondigd, werd ik ontslagen. Er werd me verteld dat ze allang van plan waren om mijn contract niet te verlengen, maar ik geloof er eigenlijk niets van. Ik wilde niet negen maanden thuis zitten, dus ben ik zwanger en al op zoek gegaan naar werk. Ik kreeg een baan aangeboden in de gehandicaptenzorg. Dat was heel leuk, maar ook intens. In die eerste paar weken was ik af en toe zo misselijk en voelde ik me totaal niet fit. Het was wel goed voor mijn zelfvertrouwen dat ik deze baan ondanks mijn zwangere buik had gekregen. 

Vlak voor mijn verlof brak de coronacrisis uit en ging het hele land samen met mij met verlof. Hoogzwanger en ondertussen thuis met Lola vond ik pittig. Gelukkig was mijn vriend ook thuis en gunde hij me veel rust. 

Inmiddels gaat Lola weer twee dagen in de week naar de opvang. Dat hoeft niet per se, maar ze vind het zo  leuk om met andere kindjes te spelen. Lily gaat straks ook twee dagen. 

Hoe kijk je aan tegen jouw lichamelijke herstel?

Ik ben heel trots op mijn lijf. Ik heb twee kinderen gedragen en twee bevallingen achter de rug en ik ben er zonder al te veel kleerscheuren vanaf gekomen. Het blijft toch wonderbaarlijk dat een vrouwenlichaam zoiets kan. Ik ervaar meer zelfvertrouwen dan ik ooit heb gehad. Mijn lijf heeft een transformatie doorgemaakt van een meisjeslichaam naar een moederlichaam. Het is zacht en anders, maar ik zou er nooit iets slechts over kunnen zeggen. 

Hoewel mijn dochters nu nog jong zijn, ben ik er al bewust mee bezig hoe ik over en tegen mezelf praat. Ik had vroeger weinig zelfvertrouwen, dat heeft echt moeten groeien. Ik vind het zo belangrijk als moeder, zeker van dochters, om het goede voorbeeld te geven en net zo lief te zijn voor jezelf, als voor een ander. Kraak jezelf niet af als je voor de spiegel staat, niet alleen in woorden, maar ook niet in de manier waarop je naar jezelf kijkt. 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Avji ⋒ (@avji_) op

Hoe zorg jij voor tijd voor jezelf?

Vanaf dat Lola geboren is, heb ik er een gewoonte van gemaakt om iedere week een dag voor mezelf te plannen. Ik weet dat ik die tijd nodig heb om de beste versie van mezelf te zijn. Ik denk dat zoveel nieuwe ouders onderschatten hoe weinig tijd je ineens voor jezelf hebt met een kleintje erbij. Op ‘mijn’ dag gaan beide kids naar de opvang en kan ik zelf bepalen wat ik doe: een paar uur Netflixen, met mijn laptop de stad in om wat te werken of in huis rommelen. 

Wat is de beste tip die jij aan een andere aanstaande moeder of zwangere wil geven?

Je wordt die eerste weken bestookt met ritmes en schema’s en ik zou je willen zeggen: plak de klok in je huis af en laat de boel op z’n beloop. Leer je kindje kennen, volg zijn of haar ritme. Je komt er vanzelf uit samen. Je hieraan overgeven kan zoveel stress en frustratie schelen. Wij zitten er bij veel dingen nog steeds zo in. Als we kids naar bed brengen, dan zien we wel hoe lang we daarmee bezig zijn. Als je in je hoofd hebt dat je na vijftien minuten alweer beneden wilt zijn om TV te kijken, dan ga je gegarandeerd gefrustreerd raken. Kinderen hebben het altijd haarfijn door als jij een ander schema erop nahoudt. 

Oh en nog een kraamtijd-tip: laat kraambezoek geen cadeautjes maar eten meenemen. Dat is zo fijn!

Gratis een wekelijkse update?

How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen