© 2024 // How About Mom
Josselin Bijl is bijna zes maanden zwanger van haar tweede kindje. Ze woont met vriend Olivier en zoontje Hugo (ruim anderhalf) in Bussum. Josselin werkt als redacteur, ontwerper en illustrator voor allerlei lifestyle en beauty sites, bladen en merken. “Toen ik moeder werd, viel alles op z’n plek. Er kwam meer rust en balans.”
“Inmiddels gaat het goed en voel ik me hartstikke fit. Het is heerlijk weer buiten, dat helpt ook mee. Maar de eerste twaalf weken waren afzien. Ik was zo misselijk! Ik ben bij dat het eerste trimester achter de rug is.”
“We hebben onze familie en vrienden nog live kunnen vertellen dat ik zwanger was, maar toen had ik natuurlijk nog nauwelijks een buikje. Ik vind het wel een gek idee dat er bij mij zoveel gebeurt en aan het groeien is, terwijl je dat veel minder deelt met anderen dan bij Hugo destijds. Voor sommige mensen zal het misschien zo voelen dat er straks ‘opeens’ een baby is, omdat ze mijn zwangerschap nauwelijks hebben meegemaakt.”
“Wat ik wel heel erg fijn vind is alle tijd die we nu met elkaar hebben. We zijn de afgelopen acht weken heel intensief met Hugo samen geweest en dat voelde fijn. Ik was er toch veel mee bezig: hoe is het als er straks een broertje bij komt, ga jij dat wel leuk vinden, dan ben je niet meer alleen. Ik heb me daar wel schuldig over gevoeld. Toen kwamen we ineens met z’n allen thuis te zitten en konden we nog even heel intensief van elkaar genieten.”
“Toen ik zwanger was van Hugo raasde ik eigenlijk gewoon maar door. Ik was druk met werk en eigenlijk helemaal niet zo bezig met zwanger zijn. Ik gok dat ik dat deze keer weer zo geleefd zou hebben, ware het niet dat we nu even allemaal tot stilstand zijn gebracht. Ik ben nu veel bewuster bezig met mijn zwangerschap. Dat is ook wel heel leuk.”
Dit bericht bekijken op Instagram
“Ik merk dat Hugo de laatste tijd wat meer naar mijn vriend trekt. Ik denk dat hij wel beseft dat er bij mama dingen aan het veranderen zijn en dat papa daardoor een veilige basis is. Die blijft tenminste hetzelfde. We zijn er ook niet de hele dag mee bezig: kijk eens naar mama’s buik, daar is je broertje, dat soort dingen. We willen het helemaal aan hem over laten, hij mag het zelf verkennen. Als we straks het kamertje af hebben en er een staat een wiegje, dan zal ik hem heus wel vertellen dat er straks een baby’tje komt en dat er iets gaat gebeuren. Maar we willen het niet opdringen, het komt vanzelf.”
“Heel erg! Ik kan me bijna niet meer voorstellen dat Hugo ooit zo klein is geweest, dus het is zo’n gek idee om straks weer zo’n klein baby’tje thuis te hebben. Het zal een heel ander mensje zijn dan Hugo, dat is ook een gek idee. Ik denk er nog niet zoveel over na, anders ga ik het vanzelf heel spannend vinden…”
“Het is grappig dat we nu voor mijn gevoel een stel met een kind zijn, en straks zijn we een gezin. Dan heb ik twee zoontjes. Ik ben zo benieuwd hoe dat is. Ik bereid me erop voor dat we flink gaan aanpoten met die twee.”
“Ik kijk wel terug op een heerlijke eerste kraamtijd, trouwens. We hadden een hele lieve kraamverzorgende in huis, die alles goed uitlegde en ons veel vertrouwen gaf. Het was zo’n gezellige, liefdevolle start van dit nieuwe leventje, ik kan alleen maar wensen dat we het nog een keer mogen meemaken.”
“Ik kijk terug op een hele fijne bevalling. Althans, dat besefte ik me achteraf. Destijds liet ik het allemaal volledig op me afkomen. Ik had geen voorkeur voor het ziekenhuis of thuis, ik wilde kijken hoe het op dat moment zou gaan. Uiteindelijk beviel ik in het ziekenhuis omdat ik graag een ruggenprik wilde. Daar aangekomen bleek dat die ruggenprik niet meer zou lukken: ik had al te veel ontsluiting en moest het dus op eigen kracht doen. Uiteindelijk ging ook dat goed. In totaal duurde de bevalling zo’n acht uur. Ik hoop dat de tweede bevalling weer zo zal verlopen, maar ik weet maar al te goed dat er niets te plannen valt.”
“Toen ik moeder werd, kwam er een soort rust over me heen. Olivier en ik waren een ontzettend actief leven gewend. Ik deed altijd 1001 dingen op een dag. Het maakte me niets uit hoeveel ik werkte, ik pakte alles vol enthousiasme aan. Ik ging maar door en vond alles leuk, ook al werd ik er soms helemaal door opgeslokt. Toen ik moeder werd, viel alles op z’n plek. Het is niet dat mijn werk of ambitie weg was, maar er kwam meer rust en balans. Mijn kindje verdiend mijn tijd, zorg, aandacht en liefde en die wil ik er ook in stoppen. Ik leerde prioriteiten stellen. Mijn werk is nog steeds heel leuk, maar er zijn ook andere dingen leuk. Het is nog steeds soms zoeken, het is niet altijd een perfecte harmonie, maar het gaat goed.”
Dit bericht bekijken op Instagram
“Ha, dat vind ik weer lastiger. Toen Hugo net geboren was nam ik me voor om tijdens zijn slaapjes zelf ook te slapen of in ieder geval een momentje voor mezelf te nemen. Maar is schoonmaken, wassen en strijken een momentje voor jezelf? Dat is namelijk wat ik deed op zulke momenten. Mijn vriend en ik vinden sporten allebei belangrijk, dus daarin wisselen we elkaar af. We gunnen elkaar momenten om weg te gaan, even een hapje eten met vrienden. Daar haal je ook energie uit. Het jonge ouderschap kost veel energie: slechte nachten, een kindje dat niet lekker in z’n vel zit. Je moet zelf ook kunnen opladen. Niet alleen voor jezelf, maar juist ook voor je relatie. Daar zijn wij ons allebei heel bewust van.”
“We hadden van te voren al met elkaar besproken dat het wel heel pittig zou zijn, dat eerste jaar ouderschap. Slapeloze nachten, herstellen van de bevalling, wennen aan een nieuw ritme. Er zullen sneller irritaties ontstaan, dat moeten we elkaar maar niet al te kwalijk nemen. Maar het valt ons dus eigenlijk heel erg mee. We zitten er allebei wel heel ontspannen in, we bespreken alles met elkaar en maken ons niet te druk. Ik vind het zo leuk om mijn vriend als vader te zien. Hij is zo vrolijk, enthousiast en ondernemend, daar word ik vanzelf extra verliefd van.”
“Ik denk dat dat wel een hele goede tip is: praat van te voren met elkaar over jullie verwachtingen en wensen in dat eerste jaar. Het hoeft geen heel zwaar gesprek te worden, maar zorg dat je op één lijn ligt, dat je elkaar kunt ondersteunen en dat je voorbereid bent.”
“Ik heb nog een praktische tip! Er ging namelijk een wereld voor mij open toen de kraamverzorgende op ieder vlekje op de romper een druppeltje Dubro deed. De vlekken verdwenen perfect in de wasmachine. Ik was daar zo blij mee, inmiddels zijn de flessen niet aan te slepen. Ik hoop dat we weer een fijne kraamhulp krijgen, die dat soort trucjes kan delen.”
“Verder zou ik nieuwe moeders willen meegeven: ga mee in het ritme van je kindje. Soms plan je van te voren een hele dag vol activiteiten, maar denkt je kindje daar totaal anders over. Hoe verleidelijk het ook is om je ‘oude’ plan te volgen, het is veel verstandiger om je plan aan te passen in plaats van een ongelukkig of oververmoeid kind mee te slepen. Ik merkte dat ik er zelf ook niet gelukkig werd om alles maar te blijven doen, om zo’n ritme vast te blijven houden. We zijn daardoor allemaal rustiger en kunnen meer genieten van de tijd samen.”
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom