© 2024 // How About Mom
Maxime is nog geen vijf weken moeder als we haar spreken voor een Momtalk. De kersverse moeder en haar vriend verwelkomden eind januari hun eerste kindje: Jaylen. We vragen haar het hemd van het lijf over de eerste weken als moeder, de kraamtijd waar ze middenin zit en de onzekere start van haar zwangerschap.
‘Het is bizar om te beseffen dat ik alweer vijf weken moeder ben van onze zoon. Het gaat goed met me en het gaat steeds beter. Het is natuurlijk wennen om ineens moeder te zijn van zo’n klein mensje. Er komt veel op me af: zorgen, borstvoeding geven, weinig slaap en herstellen van de bevalling. Gelukkig merk ik aan alles dat we steeds meer onze draai vinden.
Wel moet ik nog best wel wennen aan het 24/7 aan staan. Nu draait natuurlijk – en met alle liefde hoor – alles om Jaylen en het zorgen voor hem. Ik had niets liever gewild, maar het is wel even wennen en bij vlagen ook echt pittig.’
‘Zeker wil ik dat vertellen, dat vind ik ook heel belangrijk om te doen. De eerste weken van m’n zwangerschap heb ik als heel vervelend ervaren. De uitslag van de NIPT-test bleek namelijk niet goed te zijn. Er was een afwijking in de placenta te zien waardoor we vanaf elf weken door de medische molen zijn gegaan. M’n wereld stortte in toen ik het hoorde en ik dacht gelijk: ‘Dit komt niet meer goed.’
De week van de uitslag zijn we op gesprek gekomen bij een arts die ons diverse scenario’s voorlegde. Daar zaten vreselijke scenario’s tussen zoals dat het kindje in m’n buik wellicht niet levensvatbaar was of dat ik een verhoogde kans op een miskraam zou hebben. Ik was zo verdrietig en besefte toen pas goed hoe graag ik eigenlijk moeder wilde worden.
Uiteindelijk blijkt dat de afwijking in mijn placenta zat en dat er niks met het kindje in m’n buik aan de hand was. Dat nieuws gaf me heel veel hoop, maar m’n zwangerschap is vanaf dat belletje met de uitslag niet rooskleurig geweest. Ik hoopte op een droomperiode, maar zeker de eerste maanden werden vooral overschaduwd door onzekerheid. Gelukkig lukte het me wel beetje bij beetje om meer te genieten.’
‘Hmm, nee eigenlijk helemaal niet. Dat heeft er ook wel mee te maken dat ik gedurende de zwangerschap steeds meer vertrouwen kreeg dat het allemaal goed zou komen. Ik was in ieder geval niet extra onzeker voor de bevalling. Ik heb een zwangerschapscursus gedaan om mezelf zo goed mogelijk voor te bereiden en natuurlijk een bevalplan geschreven. Daardoor wist ik heel goed wat ik wilde en ik denk dat dat ervoor heeft gezorgd dat ik vol vertrouwen m’n bevalling in ben gegaan.
Ik kijk dan ook heel blij terug op mijn bevalling. Het zorgpersoneel in het ziekenhuis was zo lief en verzorgde ons zo goed. Zij en m’n vriend hebben me echt door de bevalling heen getrokken. Omdat mijn ruggenprik al na 2,5 uur was uitgewerkt, heb ik de laatste uren van m’n bevalling weer op eigen krachten moeten doen. Dat vond ik wel heel pittig hoor, maar toch ga je door. Die oerkracht die je dan als vrouw voelt. is zo bijzonder.
‘Nou, ik moet zeggen dat ik het best wel heel pittig vind. De eerste twee weken zijn we lekker met z’n drieën geweest en hebben we geen kraambezoek ontvangen. Dat vond ik heel fijn, omdat ik best wel iemand ben die erg op zichzelf is. Ik merkte dat ik die twee weken ook echt wel nodig had om weer even te landen.
Verder vind ik het moederschap echt veel mooier dan ik had verwacht. Ik ben ontzettend nuchter, maar wauw… die liefde die ik de afgelopen weken heb gevoeld, is met geen pen te beschrijven. Ik ben zó verliefd op m’n zoon. Elke keer als ik naar hem kijk denk ik: ‘Jij bent gewoon mijn kind. Hoe bijzonder en mooi is dat.’
‘Ha, ja absoluut. Ik ben veel zoetsappiger dan ik van tevoren had verwacht. De komst van een kleintje doet wat dat betreft ook echt veel met je als mens. Even los van dat je moeder bent. Ik zei net al dat ik van nature echt een nuchter persoon ben, maar dat ik dat helemaal niet meer ben sinds de geboorte van Jaylen. Wellicht dat dat komt door de hormonen die nog door m’n lijf gieren, maar ik voel alles zoveel extremer. Al die moeders die apetrots zijn op hun kind, begrijp ik nu volkomen.’
‘Ik ga alweer over vijf weken aan het werk. Dan heb ik in totaal zestien weken verlof gehad. Nu zie ik er mega tegenop om weer aan de slag te gaan. Ik wil Jaylen helemaal niet missen en zometeen ben ik gewoon iedere week drie dagen van huis. Tegelijkertijd is het wat het is. Ik ben ondernemer, ik run m’n eigen schoonheidssalon, dus ik moet wel weer aan de bak. Ik krijg nu niet doorbetaald, dus er moet op een zeker moment weer gewerkt worden.
Los van dat ik er nu tegenop zie, besef ik me ook wel dat het goed voor me is om m’n eigen ding te doen. Dat is ook wel iets waar ik me de afgelopen weken heel bewust van ben geworden: dat het zo makkelijk is om jezelf te vergeten. Ik ben al blij als ik om 12.00 uur gedoucht en wel beneden ben met Jaylen.’
‘Oh, ik ben zo benieuwd hoe hij over een jaar is. M’n vriend en ik zijn hem de hele dag aan het bewonderen. Dan hebben we het erover op wie hij lijkt qua uiterlijk, maar ook over wat voor een karakter hij heeft. Ik denk dat die ontwikkeling van je kind een van de mooiste dingen is van het moederschap. Dus hoe erg ik ook geniet van deze bijzondere periode, ik kan ook niet wachten om te zien tot wat voor een lief en mooi ventje hij over een jaar is.’
‘Als er iets is wat ik de afgelopen weken heb geleerd is dat het zo belangrijk is om te doen waar je je goed bij voelt en dat je je door niemand moet laten vertellen wat het beste is voor je kindje. Ik heb honderden adviezen gehad – absoluut goed bedoeld – maar uiteindelijk ervaar je zelf als moeder wat je prettig vindt. Ik geloof er dan ook echt heilig in dat als je doet wat goed voelt, dat ook het beste is voor je kindje. Dat ik deze les deel, betekent overigens niet dat ik ‘m al volledig opvolg hoor. Het is voor mezelf ook een reminder die ik regelmatig met mezelf deel: dat ik het goed doe.’
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom