Nieuw Leven – door Lois Kruidenier

“Mijn lieve kind. Er is pijn in deze wereld. Pijn waar papa geen pleister op kan plakken. Pijn die mama niet kan weg kussen. Pijn die onvermijdelijk is omdat liefhebben niet bestaat zonder tranen. En wanneer de eerste hartzeer je zal treffen, over heel veel jaren, zal ik misschien niet degene zijn waar je troost bij zoeken wilt. Dus zal ik zorgen dat je het weet. Dat de wereld mooi is en de mensen goed. Dat hardop zingen fijn is en niet raar. Dat je alleen maar zonnestralen kunt vangen als je je armen uitstrekt naar de hemel. Dat je nooit een vallende ster zult zien als je naar de grond kijkt. Dat vallen een kwestie van perspectief is. En dat je klappen moet incasseren zodat ze transformeren tot duwtjes in de goede richting. Ik hoef het je niet te leren. Want jij voelt de essentie van het leven beter dan wij allemaal. Jij weet jouw geluk om te zetten in zelfverzonnen zang en dansjes. Jij weet jouw liefde te uiten zonder woorden, met kleine handjes en grootse omhelzingen. Ik hoef jou niet te leren open, eerlijk, vrolijk, vrij, gepassioneerd of onzelfzuchtig te zijn. Ik hoef je alleen maar te helpen het nooit te verliezen. Ik kan niet voorkomen dat je zult vallen. Maar ik zal je altijd helpen opstaan.”

Deze tekst is een passage uit het boek ‘Nieuw Leven’, een bundeling van teksten die Lois Kruidenier schreef voor haar oudste dochter Belle. Vanaf het moment dat ze moeder werd totdat ze zwanger bleek van haar tweede dochter, Frida, schreef Lois haar hersenspinsels, twijfels, overtuigingen, beloftes en diepste gevoelens op. Over de liefde, de uitputting, het onbeschrijfelijke. Over de kennismaking met het moederschap.

Nieuw Leven kan nu als pre-order besteld worden.

homepage