Soms is borstvoeding niet de beste keuze: “Ik ging er zelf aan onderdoor”

‘Voordat ik zelf moeder werd, was ik ervan overtuigd dat borstvoeding geven altijd de beste keuze is. Ik moest er zelf via de harde weg achter komen dat dit soms niet het geval is’, schrijft Lisette (*echte naam bekend bij redactie). Ze deelt op How About Mom haar verhaal over hoe en waarom borstvoeding niet de beste optie was voor haar.

‘Pijn, stress en de constante vraag of mijn baby wel genoeg binnenkreeg. Om nog maar te zwijgen over de mentale druk die ik voelde. Die dingen zorgde ervoor dat het langzaamaan steeds slechter met mij ging’, schrijft de moeder van de inmiddels 2 jaar oude James.

‘Het heeft lang geduurd voordat ik me erbij kon neerleggen dat borstvoeding voor ons helaas niet de beste optie was. Ik zat daarbij vooral mezelf enorm in de weg, omdat ik nu eenmaal het beeld in mijn hoofd had dat je een slechte moeder bent als je geen borstvoeding geeft. Inmiddels weet ik gelukkig wel beter.’

Ik wilde hem zo snel mogelijk aan de borst

Lisette heeft al drie weken voorweeën als de bevalling eindelijk begint. Het is een lange bevalling die ruim 36 uur duurt en ze nieuwe moeder is naar eigen zeggen ‘compleet uitgeput’ als haar zoontje op haar borst wordt gelegd. ‘Ik had me voorbereid op het geven van borstvoeding en wist dat het belangrijk was om hem zo snel mogelijk in ieder geval aan te leggen, of hij nu zou drinken of niet.

Maar mijn zoontje was misselijk van het vruchtwater en wilde er niks van weten.’ De dagen erna worstelt Lisette met het aanhappen, hoeveel hulp ze ook krijgt van twee verloskundigen en de kraamverzorgende. ‘Ik had blaren, mijn tepels deden ongelofelijk veel pijn en ik voelde me letterlijk leeggezogen als James aan mijn borst had gezeten. Als het tijd was om te voeden, voelde ik mezelf verkrampen. Ik zag er iedere keer tegenop en dat deed me zoveel pijn, want het leek me zo’n prachtige ervaring. James was continu aan het huilen, simpelweg omdat hij gewoon te weinig voeding binnen kreeg. Uiteindelijk moest ik de knoop doorhakken en stoppen met borstvoeding geven. Kolven deed ongelofelijk veel pijn, dus stapten we helemaal over op kunstvoeding.’

Lisette vertelt hoe ze voor haar bevalling al de eerste tekenen van een postpartum depressie begon te vertonen. ‘Ik had moeite om me verbonden te voelen met de baby in mijn buik en ik worstelde met alle veranderingen die mijn lichaam doormaakte. Het feit dat het niet lukte om mijn zoon met de borst te voeden, was de druppel die de emmer deed overlopen. Ik voelde me zo schuldig en mijn mentale gezondheid kelderde naar beneden.’

Catherina moest stoppen met borstvoeding geven: ‘Ik kon alleen maar huilen’

Postpartum depressie

‘Tegen de tijd dat mijn dochter vier maanden oud was, hadden Karel, mijn partner, en ik voortdurend ruzie. Ik probeerde elk excuus te vinden om even bij mijn gezin weg te gaan. Ik herinner me dat ik het gevoel had dat ze beter verdienden dan wat ik ze kon geven, en dat ze beter af zouden zijn zonder mij. Op dat moment wist ik dat er iets niet klopte, maar ik schaamde me te erg om er iets van te zeggen. Ik dacht dat ik veroordeeld en bekritiseerd zou worden. Ik had al gefaald als moeder met het borstvoeding geven en nu had ik ook nog zulke gedachte.’

Het duurt uiteindelijk nog twee maanden totdat Lisette toe durft te geven dat er écht iets mis is. Via de huisarts wordt ze doorverwezen naar een psycholoog en lukt het haar om haar postpartum depressie te overwinnen. ‘Ik weet nog dat ik mezelf zo ontzettend naar beneden had zitten halen en dat het zó waardevol was om van iemand anders te horen dat ik het wél goed deed als moeder. Dat het juist knap was dat ik de keuze had durven maken om te stoppen met borstvoeding geven omdat ik er zelf aan onderdoor ging. De psycholoog liet me ook inzien dat borstvoeding inderdaad qua samenstelling de beste melk is die er is, maar dat borstvoeding geven niet altijd en voor iedereen de beste keuze is.’

Borstvoeding niet altijd de beste keuze

Lisette wil andere moeders op het hart drukken ook naar hun gevoel te luisteren. ‘Als je te veel moeite hebt om je baby borstvoeding te geven en het eist een zware tol op je welzijn, dan moet je dat borstvoedingsschuldgevoel loslaten. Je kunt geen gelukkige, gezonde baby opvoeden zonder zelf gelukkig en gezond te zijn. En als je merkt dat je tekenen van postnatale depressie begint te vertonen, aarzel dan niet om de hulp te zoeken die je nodig hebt en verdient.’

Meer lezen?

Als borstvoeding geven niet lukt
Blog: ik koos ervoor om flesvoeding te geven. Zo erg is dat toch niet?