© 2024 // How About Mom
Annemarie’s bevalling – die ingeleid werd bij 42 weken – eindigde 26 uur later met de geboorte van een gezonde zoon. Maar ook met een totaalruptuur. Hoewel een totaalruptuur heftig klinkt (en ook is), herstellen de meeste vrouwen weer volledig. Annemarie deelt haar verhaal met How About Mom, omdat zij destijds ook veel steun haalde uit ervaringen van andere vrouwen.
“Ik kijk terug op een hele fijne zwangerschap. Aaron is mijn eerste kind, en ik genoot van zwanger zijn. Aaron had het blijkbaar ook naar zijn zin in mijn buik, want hij bleef zitten waar ‘ie zat. Dat was de reden waarom ik met bijna 42 weken ingeleid werd. We moesten ons op maandag 8.00 melden in het ziekenhuis in Utrecht. Dat was zo’n bizar idee, dat we gewoon zeker wisten dat onze zoon die dag geboren zou worden.”
Omdat de weeën nog niet op gang zijn gekomen, krijgt Annemarie weeën-opwekkers. In de uren daarna volgen inwendige onderzoeken, aangesloten worden op een CTG om de baby te monitoren, weer nieuwe medicatie voor weeën. 14 uur nadat ze het ziekenhuis in wandelden, volgt om 21.50 – na bijna 4 uur aan de monitor – de beslissing: haar vliezen worden gebroken omdat Aaron’s hartslag daalt bij weeën en harde buiken. “Zoveel mensen, zoveel meningen. De ene arts gaf aan ‘we willen toch nog een nachtje wachten of het op gang komt’, en de verloskundige die daarna in de kamer kwam zei ‘misschien gaat het vannacht al gebeuren’. Zo werden we constant heen en weer geslingerd. Uiteindelijk heb ik rond 2 uur ’s nachts een ruggenprik gekregen, omdat ik zo uitgeput was van de weeën, die gelijk na het breken van de vliezen heel heftig waren.”
“Als je 26 uur in het ziekenhuis ligt, zie je veel nieuwe gezichten aan je bed. Op het bordje naast de deur schreef de verloskundige die dienst had haar naam. Ik heb denk ik wel vier of vijf dienstdoende verloskundigen in mijn kamer gehad, die hun naam van het bordje veegden omdat hun shift erop zat. Achteraf is dat best gek, al die verschillende mensen die zich voor komen stellen, bij je komen checken hoe het gaat, en daarna weer naar huis gaan terwijl ik achterbleef.”
Als de persweeën beginnen, blijkt dat Aaron in een lastige positie ligt waardoor hij niet snel naar buiten kan komen. De gynaecoloog vertelt dat zij een vacuümpomp wil gebruiken. Ook zegt zij dat zij een knip gaat zetten. “Eerlijk gezegd, ik heb niet eens geregistreerd wat er gebeurde op dat moment. Ik realiseerde me pas toen ik de aantekeningen van mijn man Alex las, wat er allemaal gebeurd was tijdens de bevalling en waar mijn lichaam doorheen was gegaan. Wat het allemaal had moeten doorstaan.”
Veel vrouwen lopen tijdens de bevalling een zogeheten ruptuur (of scheurtje) op. Rupturen zijn er in verschillende gradaties, van een klein scheurtje in je schaamlip tot een totaalruptuur. Bij een totaalruptuur loopt er een scheur van je vagina tot aan je anus. De kans op inscheuring is groter bij een groot kind, een kunstverlossing zoals een vacuüm- of tangverlossing, of een kind dat met het hoofd in een afwijkende ligging wordt geboren. “Eigenlijk kon ik die alledrie aftikken”, verzucht Annemarie.
Een totaalruptuur moet altijd worden gehecht. Dit gebeurt meestal op de operatiekamer onder narcose of met een ruggenprik. Gelukkig is Annemarie in het ziekenhuis en wordt ze snel na de bevalling gehecht. “Nadat Aaron geboren was, hebben Alex en ik een half uurtje van hem kunnen genieten. Met z’n drietjes op onze kamer. Die 30 minuten voelde als 3 minuten, toen kwam de verloskundige binnenlopen om te vertellen dat ik naar de operatiekamer werd gereden. Na een ruptuur word je onder narcose gebracht en gehecht. Door alle hectiek en euforische gevoelens registreerde ik dat eigenlijk niet eens echt goed. Op weg naar de operatiekamer kwam ik een oude bekende tegen, die in het ziekenhuis werkte. “Hé, wat leuk”, riep ik vanuit mijn bed, wachtend op de operatie. Ik kan me haar blik nu nog steeds herinneren. Ze keek naar het bordje dat op mijn bed hing, registreerde dat ik net bevallen was en moet geweten hebben wat er aan de hand was. Die blik, van medelijden gecombineerd met verbazing, vergeet ik niet snel meer.”
Na het hechten blijft de wond de eerste paar dagen pijnlijk. Annemarie, Alex en Aaron blijven één nachtje in het ziekenhuis en mogen op maandag naar huis. “Na een totaalruptuur moet je absolute bedrust houden. Mijn kraamverzorger – wat echt zo’n lieverd was – heeft er alles aan gedaan zodat ik de eerste vier dagen thuis nauwelijks uit bed kwam. Gelukkig waren we net verhuisd naar een nieuwbouwhuis met onze slaapkamer en badkamer op dezelfde verdieping. Geen traplopen, geen bezoek ontvangen beneden. Vier dagen lang liggen, slapen en bijkomen. En genieten van Aaron en mijn man Alex. Terugkijkend was dat zo fijn thuiskomen.”
“Later de kraamweek zei de kraamzorg tegen me ‘kijk er eens naar’. Ze stuurde me naar boven met een spiegeltje. Moest ik op bed gaan zitten om naar mijn eigen vagina te kijken, hoe het eruit zag. Eerst vond ik dat een gek idee, maar toen ik zag hoe alles eruit zag en het na een aantal dagen al veel minder pijnlijk was, werd ik direct gerustgesteld. Ik ben nog steeds blij dat ze me naar boven stuurde om te kijken.”
How About Mom zijn we gestart vanuit de vaak gehoorde uitspraak “waarom heeft niemand me ooit verteld dat…” als het gaat om zwangerschap, bevalling en de periode daarna. Daar kan Annemarie ook een voorbeeld van noemen. “Wat ik pas achteraf hoorde van vriendinnen is hoe het eng het is om de eerste keer naar de wc te gaan. Ik was doodsbang om weer te moeten poepen! Neem je tijd, zei de kraamzorg, blijf gerust een uur weg. Op een of andere manier was ik zo bang dat er een hechting uit zou ‘springen’ ofzo, als ik te veel kracht zou zetten. Maar ook dat gebeurde gelukkig niet.”
Toch gaat de heftige bevalling Annemarie niet in de koude kleren zitten. “Ik heb Alex zo vaak gevraagd: hoe ging dat moment, en wat gebeurde er daarna? Om alles een plek te kunnen geven. Als ik niet in Nederland had gewoond maar in Afrika was geboren, was er een kans geweest dat ik dit niet had overleefd. Dat besef kwam ook pas later.”
“Ik zag er enorm tegenop om weer aan het werk gaan na mijn zwangerschapsverlof. Ken je dat gevoel, dat je soms terugkijkt op een jaar en je realiseert, ik voelde me toen echt niet goed? Een kleine 3 maanden, na de bevalling, waren we op een informatieavond voor de basisschool in onze buurt. Ik zie mezelf nog zo zitten in de aula. Er werd verteld over het onderwijs en de lessen, en ik kon mijn aandacht er totaal niet bijhouden. De tranen stroomden over mijn gezicht, en af en toe klonk er een snik door de ruimte. Voor ons zat een ander stel waarvan de vrouw af en toe achterom keek en mij een blik vol medelijden toe wierp. Ik zat zo slecht in mijn vel, voelde me nog helemaal niet goed, en de dag erna zou mijn werk weer beginnen.”
“Nu, anderhalf jaar later, kan ik gelukkig zeggen dat het veel beter gaat. Ik heb een nieuwe baan. En lichamelijk en geestelijk voel ik me weer ‘de oude’.”
“Wat mij heel erg heeft geholpen is mijn verhaal heel veel delen, met familie, vrienden en vriendinnen. En met Alex natuurlijk. Ook putte ik veel hoop uit verhalen van andere vrouwen die hetzelfde hadden meegemaakt. Door hun blogs te lezen wist ik dat het beter zou worden en dat gaf me rust.”
Wat ik nu nog merk, anderhalf jaar na mijn bevalling? Gelukkig heel weinig. Sporten, dagelijkse activiteiten, alles kan weer. Het enige wat ik nog merk, als ik eerlijk ben, is dat het gevoel bij seks wel iets anders geworden. Ik merk dat het anders voelt dan voor de bevalling. Niet dat het ons seksleven in de weg zit, ik merk het meer zelf. Gelukkig kan ik daar met mijn man wel open en eerlijk over praten, en vindt hij me nog steeds net zo mooi en aantrekkelijk als voor dat Aaron er was.”
“Wat ik ook nog als tip wil meegeven aan alle moeders: probeer ieder moment te noteren tijdens je bevalling. Wanneer sloten ze een infuus aan, wanneer begonnen de weeën, hoe lang duurde die etc. etc. Alex noteerde alles via WhatsApp en soms lees ik dat nog wel eens terug. Juist omdat je ook niet alles meer precies weet, vond ik het fijn om terug te kunnen lezen.”
Het overgrote deel van de vrouwen herstelt volledig van een totaalruptuur. Je hoeft je geen zorgen te maken als je de eerste weken na de bevalling nog klachten hebt. Het herstel kost tijd.
Daarnaast is het goed om al snel te starten met oefeningen die je bekkenbodemspieren kunnen versterken. Daar kun je mee beginnen zodra de wond niet of nauwelijks meer pijnlijk is (ongeveer na twee weken). Ga daarvoor naar een bekkenfysiotherapeut. Meer over bekkenbodemoefeningen en herstel.
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen
© 2024 // How About Mom