In deze Momtalk spreken we met Lieke Stultiens – Biemans, die inmiddels 34 weken zwanger is van haar tweede kindje. Samen met haar partner en hun zoontje Sep kijkt ze uit naar de komst van een nieuw gezinslid. Lieke vertelt openhartig over de weg naar een tweede zwangerschap, de spannende herinneringen aan haar eerste bevalling en hoe ze probeert te genieten van deze bijzondere periode.
We spraken Lieke Stultiens – Biemans al eerder voor een Momtalk, waarin ze uitgebreid vertelde over haar bevalling.
“34 weken alweer. De tijd vliegt! Ik ben bij Sep met 36 weken bevallen, dus als dat weer het geval zou zijn, zou dat betekenen dat ik over twee weken al een kindje in m’n armen heb liggen. Daar ben ik nog niet klaar voor haha!”
“De babykamer is nog niet af en voor m’n gevoel moet ik echt nog wel wat dingetjes regelen. Maar goed; als het zo is, is het zo! Ik weet inmiddels dat een bevalling niet te plannen valt.”
“Verder voel ik me goed. Ik ben positief en geniet van deze zwangerschap. Wel merk ik dat ik het fysiek wat zwaarder begin te krijgen. Met een peuter in huis blijft het immers lastig om genoeg rust te pakken. Dat vind ik soms wel lastig hoor; ik wil Sep natuurlijk ook voldoende aandacht blijven geven.”
“Wij hebben altijd al een wens gehad voor een tweede kindje. Het was echt m’n grootste droom om moeder te worden, en die is al uitgekomen, maar een tweede was heel erg welkom. Toch heeft het even geduurd voordat ik er klaar voor was. Zoals ik de vorige keer al had verteld, heb ik een hele pittige bevalling van Sep gehad. Ik had het HELPP-syndroom en heb uiteindelijk een spoedkeizersnede gehad. Dat was niet alleen fysiek pittig, maar vooral ook mentaal.”
“De bevalling van Sep heeft meer impact op mij gemaakt dan ik vooraf had kunnen bedenken. Dit merkte ik in de maanden na zijn geboorte. Ik heb er dan ook echt wel aan moeten werken om me weer beter te voelen. Zo heb ik onder meer EMDR-therapie gevolgd. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik de bevalling een plekje heb kunnen geven en dat ik nu met een gezonde dosis vertrouwen naar de volgende bevalling kan kijken. Daar ben ik heel blij mee.”
Meer lezen? Afke van Beek is GZ-psycholoog en schreef een artikel over EMDR-therapie bij (bevallings)trauma.
“Met vertrouwen! Eens in de paar weken ga ik langs bij het ziekenhuis voor een volledige check-up. Daar kunnen ze eventuele symptomen van het HELPP-syndroom tijdig herkennen. Tot nu toe is er niks aan de hand en dat geeft vertrouwen. Tegelijkertijd vind ik het natuurlijk nog steeds hartstikke spannend. Ik zou het heel fijn vinden om natuurlijk te kunnen bevallen, in een rustige omgeving. Het blijft natuurlijk afwachten of dat gaat kunnen.”
“Het fysieke herstel van een keizersnede vond ik vorige keer heel pittig. Nu Sep er is, lijkt het me heel vervelend om weer zo lang te moeten herstellen. Je bent dan zo aan bed gekluisterd, terwijl Sep natuurlijk ook alle aandacht en liefde verdient.”
“Ik probeer Sep stap voor stap mee te nemen in het idee dat hij grote broer gaat worden. Dat doe ik door hem veel te betrekken en er open met hem over te praten. Ik vertel hem regelmatig dat er een baby in mijn buik zit en dat hij straks een broertje krijgt. Toch weet ik dat hij het pas echt gaat begrijpen als zijn broertje er straks daadwerkelijk is. We gaan het zien hoe hij op zijn broertje gaat reageren. Ik ben ontzettend nieuwsgierig!”
“Ik neem uit mijn eigen jeugd vooral de warmte en veiligheid mee. Mijn ouders zijn nog steeds mijn voorbeeld: zij gaven mij een stabiele, liefdevolle basis en lieten me voelen dat ik altijd bij hen terecht kon. Dat lijkt zo vanzelfsprekend, maar hoe ouder ik word, hoe meer ik besef hoe bijzonder dat is. En precies dát wil ik mijn zoons meegeven. Voor mij is ‘veiligheid’ de basis van waaruit kinderen zich ontwikkelen.”
“Ook bepaalde liedjes of feestdagen, en van die typische gezinsmomenten, neem ik mee uit mijn jeugd. Sep gaat nu een keer per week naar zijn opa en oma. Daar kan hij met al mijn speelgoed van vroeger spelen. Zo nostalgisch en zo leuk!”
“Haha, ja. Absoluut! Het moederschap heeft me echt geleerd om meer los te laten, al blijft dat soms een uitdaging. Van nature ben ik best een controlfreak en wil ik graag alles plannen en in de hand houden. Maar juist door moeder te worden, word je geconfronteerd met het feit dat dat niet altijd kan. Kinderen houden zich niet aan schema’s en hebben hun eigen tempo en willetje. Dat dwingt je om flexibeler te zijn en meer te vertrouwen op het moment.”
“Tegelijkertijd zijn er dingen waarin ik bewust níet loslaat, omdat ik het fijn vind om dichtbij Sep te zijn en veel tijd samen te hebben. Daarin volg ik gewoon mijn gevoel. Ik denk dat ik bij een tweede kindje nog wat makkelijker word, omdat je al weet dat niet alles perfect hoeft. Het loslaten gaat dus stap voor stap, maar het blijft een waardevolle les die het moederschap me elke dag leert.”
Kübra Baldan Korkmaz, moeder van twee kinderen en blogger voor How About Mom, schreef eerder een blog over het loslaten van je kind als moeder.
Fotograaf: Lindy van Rossum
“Mijn grootste advies aan (aanstaande) moeders is: geniet van de kleine momenten. Het klinkt cliché, maar het gaat echt zo snel voorbij. Bij Sep dacht ik soms: Dit huilen, de slapeloze nachten, het voeden; komt hier ooit een einde aan?’ En nu, als ik terugkijk, denk ik: wat was dat waardevol en intiem! Die fases komen nooit meer terug, en juist daarom is het zo fijn om er ook van te kunnen genieten als je er middenin zit. Maar ik snap dat dat soms wel lastig is hoor haha.”
“Daarnaast zou ik zeggen: vertrouw op jezelf. Iedereen om je heen heeft adviezen en meningen, en soms kunnen die je onzeker maken. Uiteindelijk weet je als moeder zelf wat het beste is voor jouw kind. Luister naar je intuïtie, die klopt vaker dan je denkt.”
Fotograaf uitgelichte foto: Kim Das
How About Mom nieuwsbrief: korting, tips en de beste gelezen verhalen